Ik ben een soort van verslaafd aan mezelf snijden... Hoe kom ik er van af..?

Messen en scherpen voorwerpen je kamer uitgooien dit is kei gevaarlijk en dadelijk heb je er spijt van!

Is veelvoorkomend bij mensen welke lijden aan borderline syndroom. Ga maandag naar je huisarts. Niet bang zijn. Huisarts heeft beroeps geheimhoudingsplicht

Vertel het je beste vriend/vriendin of een familielid. In elk geval iemand van wie je veel houdt, dan zullen zij zeker zeggen dat je ermee moet stoppen. En dan moet je denken: ik doe het voor hem/haar.

Je kan er vanaf komen als de onderliggende reden waarom je jezelf dit aandoet behandeld wordt.
Dat zal maatwerk zijn, dus per persoon verschillen hoe dit verholpen moet gaan worden.
Je huisarts is de eerste stap. Hij/zij heeft kennis in huis naar wie hij/zij jou kan doorverwijzen. Bedenk je, dat als je hulp krijgt met dit probleem, dat het belangrijk zal zijn dat je eerlijk bent naar de professionele mensen die je proberen te helpen. Dat is extra belangrijk omdat zo'n behandeling maatwerk is en ze je veel beter kunnen helpen als je open kaart speelt. Als ze een onderwerp aansnijden waar je op dat moment echt niks over wilt vertellen, zeg dat dan ipv te liegen.
Succes en sterkte!

Mijn beste vriendin doet dit ook.
Ze is een Borderliner.
Het is niet normaal dat je zoiets doet,dat besef jezelf ook want je wil niet dat je ouders het te weten komen.
Maar je hebt ze nu hard nodig!
Ik neem aan dat ze van je houden en je zullen steunen.
Licht ze in en zoek hulp.
Automutilatie(zelfbeschadeging )
heeft altijd een onderliggende oorzaak.

Ik heb dit vroeger (puberteit) ook in een lichte vorm gehad, maar toen mijn ouders hierachter kwamen ben ik zo geschokken. Uiteindelijk hebben ze me naar een psycholoog gestuurd waar ik pas besefte wat ik deed en vooral waarom ik het deed. Een huisarts kan je doorverwijzen naar een goede psycholoog en je overige begeleiding hierin geven. Zoek zo snel mogelijk hulp, hoe sneller je dit oplost hoe minder pijn je in de toekomst zal ervaren. Als je er nu niks aan doet zal het alleen maar toenemen. In de tussentijd zorg dat je een manier vind om om te gaan met verdriet en pijn, zoals sporten, etc. Probeer ook iemand in vertrouwen te nemen. Heel veel sterkte ermee!

Direct hulp zoeken,sowieso moet je eerst naar de huisarts om een verwijzing te kunnen krijgen naar een psycholoog of psychiater.
Je geeft in ieder wel een soort van toe dat je een probleem hebt en dat is al een flinke stap waar je trots op mag zijn.
Het "erkennen" van zoiets is niet makkelijk,maak nu de volgende stap en laat je helpen.

Sterkte !!

Ik raad je aan om inderdaad iemand te zoeken die je vertrouwd of iemand die je kan helpen. Ik heb namelijk ongeveer hetzelfde gehad, ik ben toen na een leraar gestapt. Deze heeft mij echt geholpen.
Praten hielp echt voor mij, succes!

Als je echt wilt stoppen, let dan op de volgende punten:

Bij een sterke neiging tot snijden kun je het volgende doen:

Iets tellen, of (hardop) tellen.

Denk aan een sterk moment van jezelf.

Doe iets wat onverenigbaar is met je impulsieve gedrag, bijvoorbeeld fietsen of hardlopen.

Knijp in een rubberen balletje of sla in een kussen (niet tegen iets hards!). Dit komt tegemoet aan je neigingen, maar je verwondt jezelf niet.

In een ijsklontje knijpen of je polsen in ijswater houden. IJs veroorzaakt pijn, maar brengt geen schade toe. Zie ook vorige punt.

Vraag anderen om hulp (bel ze bijvoorbeeld op en/ of maak een afspraak).

Schrijf je gevoelens op in een dagboek of schrijf een brief (hoef je natuurlijk niet te versturen).

Realiseer je, dat stimulerende middelen (alcohol, drugs) je gevoelens kunnen versterken en zo je gedrag beïnvloeden. Ook psychische stoornissen kunnen van invloed zijn.

even zonder labeltje of andere mogelijke oorzaak....

er is een reden waarom je dit doet en je zit dus niet lekker in je vel al weet je misschien zelf niet waarom.
er zijn mensen die je dit wel duidelijk kunnen maken en de oorzaak aan kunnen pakken.

scherpe dingen verwijderen uit je buurt zal dus niet helpen. wat je wel kan doen is een postbode elastiek om je pols doen als een armband. mocht je de neiging hebben om jezelf te beschadigen trek hier dan aan zodat het tegen je arm aan klapt.

en natuurlijk wel hulp zoeken, want er is wel degelijk een oorzaak. bij de bron kan je wat meer info vinden.

succes!

ligt eraan hoe je je zelf snijd.
snij je je zelf omdat je dood wil of omdat je de pijn wil voelen.
in geval van het eerste dan MOET je met iemand gaan praten. ik weet dat het moeilijk is maar je moet gewoon even door de zure appel heen bijten.
als je je zelf snijd om de pijn te voelen is het ook aan te raden dat je met iemand gaat praten(ik weet dat je dat ook niet snel zal doen. verder zijn er een genoeg andere alternatieve. maar die staan al in andere antwoorden

zoals ook al duidelijk wordt uit de andere antwoorden, is het snijden niet hét probleem an sich, het komt voort uit een dieperliggend probleem. Je bent gaan snijden om een bepaalde reden, dit kunnen meerdere dingen zijn, maar iig niet omdat je nu zo lekker in je vel zit! En daar komt dan ook weer een probleem uit voort, namelijk de schaamte en het geheim dat je meedraagt over het verbergen van je littekens en het niet kunnen delen met anderen. Er is ook een taboe op (vind ik) omdat veel mensen vinden (en in bepaalde gevallen is dit ook zo maar in de meeste gevallen niet!) dat het gedaan wordt om aandacht te vragen of te manipuleren. Terwijl de grootste groep het stiekem doet en hele zomers met lange mouwen en broeken loopt. Ik raad je echt aan om professionele hulp te zoeken, hoe moeilijk dat ook kan zijn mocht je nog bij je ouders wonene want ik kan me voorstellen dat dit moeilijk te doen is zonder dat je ouders hier achter komen (het is wel te doen maar dan heb je nog een geheim erbij maar of je dit wilt?). Je zou ook tegen je ouders kunnen zeggen dat je in therapie wilt/gaat omdat je niet lekker in je vel zit en daar met iemand over wilt praten, en het snijden niet noemen, je hoeft niet alles met je ouders te delen, dat ligt aan de band die je met ze hebt. Je kunt een verwijzing vragen bij je huisarts. Ik ben zo blij dat ik van het snijden en krassen af ben nu. De littekens zijn bijna weg nu en ik kan weer met korte mouwen lopen, na jaren! En dat voelt als een bevrijding!!! Een vriendin, die ik ken van therapie heeft veel langer en dieper gesneden en zit echt onder de littekens, snijdt ook al een jaar niet meer, ik ben zo trots op haar, maar ze zit wel onder de littekens. Ze denkt aan laserbehandelingen. Op het moment dat je van het snijden af bent blijf je nog lang met de littekens zitten en dat is vreselijk. Daarom hoop ik ook echt dat je jezelf het waard genoeg zult vinden om in therapie te gaan en de tips in voorgaande antwoorden ook kunt gebruiken om te gaan stoppen. JE hoeft je lichaam niet kapot te maken, het is nergens voor nodig. Dat is wat ik geleerd heb nu. (en al is mijn gedachte soms anders nu, ik doe het niet meer!!!)
sterkte!

Je allereerst de vraag stellen: wat levert dit gedrag mij eigenlijk op, waardoor ik het doe.
Heb je daarop het antwoord, stel je dan de vraag: wil ik het daarvoor [nog] blijven doen? Als daarop je antwoord 'ja' is, dan ga door, want dan kan niemand je ervan af helpen. Is je antwoord 'nee', dan zoek een hulpverlener bij je in de buurt.

Ik heb de andere antwoorden niet gelezen dus vergeef me als er wat dubbele dingen in staan.

Ik heb mijzelf ook 2 jaar gesneden.
Heerlijk.. de emotionele pijn omzetten in lichamelijk pijn, de controle daarover hebben. Over de pijn.

2 jaar later..
Helaas van de littekens.. Die draag je je hele leven bij je. Nou licht het er ook aan hoe diep je snijdt en op welke plekken. Ik heb alleen op mijn onderarm gesneden, maarja wel een zichtbare plek. Vooral met dit weer!

Automutilatie is het woord voor zelfbeschadiging of zelfverminking.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom iemand automutileert:

Zichzelf willen straffen;
Het kwijt raken van spanningen;
Het omzetten van geestelijke pijn naar lichamelijke pijn;
Het gebruiken van pijn om andere (onaangename) zaken te vergeten;
Bewust of onbewust je omgeving manipuleren;
Als onderdeel van initiatierituelen bij sommige volkeren;
Om te bewijzen dat je tegen pijn kunt;
Om jezelf een machtsgevoel geven doordat je zelf kan bepalen wanneer je pijn voelt en wanneer niet;
Om het lege gevoel van binnen op te vullen;
Om gevoelens te uiten die niet op een andere manier geuit kunnen worden;
Uit zelfbescherming, dus om erger te voorkomen;
Als uiting van agressie, de patiënt wordt er rustig van;
Als minachting van het eigen lichaam;
Bij depressiviteit;
Voor aandacht.

Mensen die automutileren kunnen hier moeilijk mee stoppen. Bij het pijnigen van het eigen lichaam komt het verslavende hormoon endorfine vrij. Endorfine is een natuurlijke pijnstiller maar kan ook zorgen voor een gevoel van geluk of euforie. De gewoonte om te automutileren ontstaat vaak geleidelijk en is moeilijk te doorbreken. Deskundige hulpverlening bij dit probleem is sterk aan te raden, maar het is niet altijd mogelijk degene die automutileert te bewegen deze hulp te aanvaarden.

Het ontwikkelen van een geestelijke verslaving komt vaak voor bij automutilisten. De drang tot automutilatie wordt getriggerd door de lichamelijke verslaving aan endorfine maar ook vooral door geestelijke verslaving aan emoties die worden opgewekt of worden onderdrukt tijdens de automutilatie.

Neem iemand in vertrouwen!

Toegevoegd na 2 minuten:
Stuur mij maar een privébericht als je meer wilt weten!