Wat moet ik met suïcidale vriendin?

www.113online.nl kan je ook voor je vriendinnen opkomen! Suc6!

Zoek alsjeblieft hulp anders ga je er beide aan onderdoor

Luister, als iemand anders zichzelf wat aandoet is dat de keus van die ander, hoe klote ook. Chantage is vals en gemeen. Dat wilde ik maar even gezegd hebben.

Betekent natuurlijk niet dat je vriendin daarom geen hulp zou hoeven krijgen. Ik heb laatst op Business News Radio een kleine documentaire gehoord over 113online zoals de vorige beantwoorder ook al zei en die mensen kwamen zeer professioneel over. Bellen die hap! :)

Als ze echt een poging doet, ie het niet jouw schuld.Jij regelt haar leven niet, dat doet ze echt zelf. Meer dan haar zeggen hulp te zoeken, kun je niet. En die hulp die ze je biedt, zoals jij zegt, is dat echt hulp, of alleen een idee van haar dat ze jou zo afhankelijk van haar kunt maken, en je je dus verplicht voelt je te laten chanteren?
Hoe moeilijk het ook is, neem toch afstand

Misschien heeft je vriendin wel andere problemen waar jij niks van weet, trekt ze daarom zoveel aandacht van je. Jij kan hier niks aan doen. Als ze een echte vriendin is weet ze dat jij ook tijd nodig hebt om te herstellen.

oeh wat een rotsituatie... zelf ben ik ook bevriend geweest met borderliners. wat ik geleerd heb is dat het geweldige mensen kunnen zijn maar ook mensen die jou kapot kunnen maken. niet bewust, maar omdat ze zo met zichzelf en alles in de knoop zitten. bij jou is dat ook duidelijk. je vriendin kan je goed steunen en toch maakt ze je kapot. zij geeft jou nu de schuld voor de zelfmoordpogingen, terwijl ze eigenlijk wil zeggen: ik wil je niet kwijt. de wereld van een bl'er is vol emoties die niet verwerkt kunnen worden. jij moet nu aan jezelf werken. bel evt een hulpverlener van haar, meer kun je niet doen. een vriendschap faken zal jullie beide nog ongelukkiger maken. onthoud dat. een hulpverlener kan haar nu helpen, jij niet, anders gaan jullie beide kapot. sterkte.

Je kunt er maar het beste heel duidelijk over zijn wat je voor haar kunt betekenen en waar het precies ophoudt. Mensen met een borderline persoonlijkheidsstoornis hebben zo goed als allemaal een aardige, menselijke kant. Daar is jouw vriendin geen uitzondering op, als ik je goed begrijp. Dat maakt het des te moeilijker om op een gegeven moment 'nee' te zeggen maar dat moet je wel doen uit lijfsbehoud. Jullie hebben alle twee professionele hulp nodig. Daar moeten jullie het van hebben om beter te worden en niet door te denken dat jullie afhankelijk van elkaar zijn.

In de manier waarop een borderliner een vriendschap aangaat is een duidelijk patroon te herkennen; zij idealiseren de ander een tijd lang en hebben de verwachting dat deze vriend de juiste oplossing zal bieden van al hun tegenspoed en moeilijkheden die ze tegenkomen.

In een latere fase blijkt de vriend toch teleur te stellen, waarbij de vriendschap al snel als "geheel waardeloos" bestempelt zal worden en uiteindelijk voelt de borderliner zich in de steek gelaten.

Iemand kan door een borderliner vandaag als 100% goed worden beoordeeld en morgen als waardeloos worden bevonden.
Een tussenweg bestaat voor de borderline adolescent niet. Ze worden vaak echt in de steek gelaten omdat hun vrienden niet meer op kunnen tegen de heftige emoties, de zware "claims" en de openlijke of bedekte agressieve uitingen.
In de fase van verlating krijgt de borderliner agressieve gevoelens, zich uitend in bekvechten, sarcasme of manipuleren met zelfmoord.

Er wordt dus veel van jou als vriendin verwacht, veel waaraan je natuurlijk niet kan voldoen.
Om jezelf te beschermen is het beter dat je deze "vriendschap" afbreekt. Je vriendin kan enkel profesioneel geholpen worden.

Pffffffff..........heeeeeel ingewikkeld!!!
En inderdaad, je kunt van ons GVers geen afgepaste oplossing verwachten ;-)

Allereerst denk ik, dat het belangrijk is dat jij zelf hulp krijgt van een deskundige: ben je al bij een psycholoog? Zo nee: dan zou ik dat snel gaan regelen via je huisarts.

Fijn dat je vriendin zo'n grote hulp en steun is en is geweest voor je. En dat ben jij ook voor haar.
Maar: er zijn grenzen in vriendschap. En jouw grenzen heeft je vriendin overtreden.
Dat jij afstand wil nemen is je goed recht. Jouw leven is jouw verantwoordelijkheid, en die van haar is haar verantwoordelijkheid.
Wat ik lees is, dat ze je chanteert. Dat is geen vriendschap meer, dat gaat veel te ver, ook al heeft ze Borderline!
Het mag nooit zo zijn, dat jij eraan onderdoor gaat. Als zij echt een vriendin is, dan ziet ze dat ook in.
Maar: ze heeft Borderline.... en dan gaan mensen soms te ver, misschien zelfs wel helemaal onbedoeld.
Ook zij heeft zeker professionele hulp nodig.

Als zij nog een zelfmoordpoging onderneemt, dan is dat iets van haar, en absoluut niet iets van jou!!! Hoe afschuwelijk ook. Jij bent niet schuldig, nooit!
Probeer dat los te laten voor jezelf. Jij bent nooit en te nimmer verantwoordelijk voor haar gedrag. Zodra je haar dat heel duidelijk maakt, misschien ziet ze dat in en stopt ze ermee.
Hoe erg ook: het is van haar een zeer heftige manier van aandacht vragen, schreeuwen erom zelfs.

Dit is echt een hartstikke moeilijke situatie: zoek zo snel mogelijk hulp. Bij mensen die je vertrouwt, maar ook deskundige hulp, in eerste instantie voor jezelf. Blijf hier niet alleen mee rondhobbelen!

Ik hoop, dat je hier een heel klein ietsiepietsie ieniemienie ietsje aan hebt en wens je ontzettend veel succes en sterkte, met welke beslissing je dan ook neemt.

claimen is idd een kenmerk van een borderliner.

prettig dat je er voor elkaar kan zijn, maar dit geeft haar niet de credits om jou uit te putten en op te eisen.
ze is en blijft verantwoordelijk voor haar eigen gedrag. natuurlijk heeft ze het ook moeilijk, maar het probleem bij jou leggen is alles behalve fair.
manipulatie heet dit, en het gaat op een heel geniepige manier en heel sluipend.

als het jou in de weg staat denk ik dat je echt afstand moet nemen en duidelijk moet zijn naar haar. je wil haar voor haar zijn, maar niet op de manier die ZIJ uitkiest. vriendschap en begrip komt namelijk van 2 kanten.

je zal dus duidelijke grenzen moeten stellen, dit zal ze je niet in dank afnemen maar jullie moeten nu kiezen voor je eigen gezondheid en herstel. ieders zijn eigen verantwoording hierin dus....

heel veel succes en sterkte gewenst

Ik herhaal wat ik al eerder gezegd heb:

"Een vriendin is er inderdaad wanneer je haar nodig hebt. Maar een echte vriendin weet ook wanneer ze zich terug moet trekken. Een echte vriendin geeft je energie.

Het klinkt alsof zij het nodig heeft dat jij haar nodig hebt. En dat jij daar heel anders over denkt. Misschien ben jij ook verder, sneller gegroeid dan zij.
Het klinkt misschien harteloos, maar sommige mensen gedragen zich als mentale vampiers, die zuigen je leeg, die putten je uit.

Als zij niet in staat lijkt haar gedrag aan te passen, dan zal het zo doorgaan.
Dan kun je twee dingen doen: je laat haar haar gang gaan omdat ze anders verdrietig wordt, met als gevolg dat jij verdrietig en uitgeput wordt, of je kiest inderdaad voor jezelf en zegt haar dat ze best welkom is maar dan bijvoorbeeld 1 keer per week 2 uur en niet langer - als dat ook niet gaat of als ze daar heel slecht op reageert, dan kun je maar beter helemaal kappen met haar, hoe moeilijk dat ook is.
Sterkte!"

Jij bent NIET verantwoordelijk voor haar of haar gedrag of haar daden. Zij heeft professionele hulp nodig, die kun jij haar niet geven.
Probeer dus toch heel duidelijk aan te geven wat JOUW grenzen zijn. Want je hebt er niets aan als jullie allebei verder wegzakken.

Er is er maar een haar leven lang bijje en je grooste steun en toeverlaat. Niemand zal haar ooit kunnen evenaren... Dat ben JIJ ZELF.
Zij zal gaan als ze wil gaan, daarin hou jij haar niet tegen. Als ze er een eind aan wil maken en jij uit haar leven verdwijnt dan vindt ze wel weer een ander om te manipuleren en te bewerken om haar zin te krijgen.
Vertel haar dat je afstand neemt maar dat geen afscheid is. Dat als je die rust krijgt je vanzelf bij haar terug komt. Dan heb je je best gedaan. Ze zal door blijven gaan, maar het beste voor jouw eigen gezondheid is dat te negeren, je eigen gezondheid gaat nu even voor. Als je zelf tussen zes plankjes met bloemetjes op je buik terecht komt heeft niemand meer wat aan jou. Een extreme geval van borderline zal dat niet inzien en ook niet veranderen. Doet ze het niet bij jou dan wel een ander. Hoe goede vriendin ze normaal ook was, dat is ze nu dus duidelijk niet. Ze mag die schuld niet bij jou neerleggen. Jij hebt JIJ tijd nodig en die moet je nemen, hoe moeilijk ook. Ik snap haar kant wel, maar zij doet er goed aan het zoeklicht naar binnen te richten, Dan heeft ze anderen ook niet zo hard nodig. Dat is een proces, en gaat niet van de een op de andere dag...
Neem die afstand meid, heel belangrijk. Maak haar duidelijk dat afstand geen afscheid is, dat je wel terug komt. das belangrijk voor haar... geef haar een mooi kado en sluit dan alles af... vertrek desnoods een poosje op vakantie oid, huur een huisje ergens in een bungalow park, telefoon uit internet uit etc... ff helemaal geen contact...

Ok even keihard
je kan je niet laten chanteren door dreigementen met zelfmoord .
Dus dat komt op dat punt altijd uit op een keiharde confrontatie.
Hoe je het ook wendt of keert
Het enige wat je kunt doen is er voor te zorgen dat je je eigen vangnet maakt.

En natuurlijk staat het je vrij er enigzins voor te zorgen dat zij een aanbod van een vangnet krijgt en kan aannemen
of ze dat aanneemt is haar zaak.

maar stel haar dat als ultimatum en vertel haar ook dat je zal spijten als ze die uitweg neemt maar dat jij wel door zult leven.
en neem dan die tijdelijke afstand .

Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven
Als jij je verantwoordelijkheid neemt en dus ook hulp zoekt voor jouw problemen. en zij kan jouw daarin niet helpen niet zo niet nu
Dan zal dat wellicht haar ook motiveren. ook hulp te zoeken.

Voorbeeld doet volgen
het is wellicht een een strohalm

Ook als het ergste gebeurd, bedenk dat je jezelf mag overgeven en moet overgeven aan het leven.

hoi, vraagsteller. ja, en als ze nog een poging doet, wat dan...dan ben jij niet verantwoordelijk. iedereen is verantwoordelijk voor zijn /haar eigen leven en mag nooit, ik herhaal nooit, een ander met zijn of haar leven chanteren. ik praat uit eigen ervaring. zorg eerst goed voor jezelf, en je kunt pas voor een ander zorgen, als je voor jezelf goed zorgt en van jezelf houdt. je kunt je ook eens afvragen of iemand er echt altijd voor je moet zijn.....mensen hebben ook recht, ook goede vrienden, om een keer nee te zeggen. vriendschappen die alleen op wederzijdse psychische problemen gebaseerd zijn, zijn geen vriendschappen, die toekomst hebben.
ik vind het wel heel goed, dat je dit probleem voorlegt, want ik weet uit ervaring vroeger, hoe het kan zijn....
wat ook nog zo is: als iemand die je heel nabij staat, sterft, op wat voor manier ook, dan kan je leven op de kop staan, maar je bent zelf nog steeds in leven, je moet niet voor je gevoel van eigenwaarde op anderen vertrouwen. als die wegvallen, ben je nergens meer....dan ben je echt jezelf kwijt...
succes en laat je niet chanteren...:)

Je kan maar één ding doen en dat is haar ervan overtuigen dat ze dringend professionele hulp nodig heeft. Het is niet aan jou om haar te redden of iets dergelijks, hoe heftig het ook allemaal is wat zij doormaakt en hoe goed je ook met haar bevriend bent. Zelf heb je al genoeg problemen, als ik je verhaal zo lees: anorexia is niet niks. Ben je überhaupt wel opgewassen tegen de problemen die jij zelf ondervindt?

Als ze enigszins vatbaar is voor jouw advies: stuur haar naar een psychotherapeut of psychiater. Via de huisarts kan ze daar zó terecht. Je moet het er niet bij laten zitten, maar haar problematiek mag ook niet ten koste gaan van je eigen welzijn.

Sterkte.

Ik heb hier helaas ook ervaring mee. Op dat moment had ik zelf geen bijzondere problemen zoals anorexia, en voor een geestelijk gezond persoon is dit al zwaar genoeg. Door zo'n persoon wordt je steeds verder meegezogen in haar problemen, tot je er zelf aan onderdoor gaat.

Wat ik ga zeggen klinkt heel hard, en misschien ben je er niet klaar voor deze stap te nemen. Maar ik zeg het toch, in de hoop dat er een moment komt dat je je dit herinnert en er wel aan toe bent.

Verbreek ieder contact met deze vriendin. Compleet. Jij kunt haar niet redden. Jij kunt wel degene zijn die er uiteindelijk zo aan onderdoor gaat dat *jij* straks onder de groene zoden ligt. En dat bedoel ik letterlijk. Je allereerste verantwoordelijkheid is niet voor haar, maar voor jezélf.

Als zij dreigt zichzelf te snijden of zelfmoord te plegen als jij niet komt opdraven, dan is dat niet jouw verantwoordelijkheid. Het is háár verantwoordelijkheid. Jij bent niet degene die moet kiezen tussen naar haar toe gaan of verantwoordelijk zijn voor haar zelfdestructie. Zij is degene die moet kiezen tussen zelfdestructie als jij niet komt of geen zelfdestructie als jij niet komt. Als zij ervoor kiest zichzelf te vernietigen, laat dan in vredesnaam niet toe dat zij jou ook vernietigt!

Natuurlijk heeft je vriendin professionele hulp nodig. Als ze de weg niet weet, kun je nog één keer adressen aanreiken. Als ze niet wil, kun je nog één keer zeggen dat jij haar niet kunt helpen, dat je afstand neemt uit zelfbehoud en dat je hoopt dat ze ervoor kiest professionele hulp te aanvaarden. En dan moet het klaar zijn. Niet in discussie gaan. Er héél duidelijk in zijn dat emotionele chantage niet meer werkt, en dat jij er ook niet zal zijn om haar naar de eerste hulp te rijden als ze zichzelf toch iets aandoet. Want hoe aardig ze ook kan zijn, en hoe zeer ze er ooit ook voor je geweest is, dat is niet genoeg voor het behoud van een vriendschap die jou emotioneel beschadigt op een moment dat je al je energie nodig hebt voor je eigen herstel.

Dit zal niet gemakkelijk zijn. Je blijft om haar geven. Je blijft bang dat je het bericht krijgt dat ze er een einde aan heeft gemaakt. Je zal je intens schuldig voelen. En je zult een periode echte rouw doormaken om het verlies van de vriendschap, of minstens van jouw idéé van de vriendschap. Maar het alternatief is twéé mensen die totaal de vernieling in gaan in plaats van één. En daar is helemaal niemand mee geholpen.

Bedenk heel goed wat je wel en niet voor haar bent. Dat is het enige wat helpt. Ik ken de ervaring!

Je bent NIET: verantwoordelijk voor haar keuze om wel of niet te leven.
Je bent NIET degene die haar lijden van haar weg kan nemen.
Je bent NIET degene die ze (hoe goed bedoeld ook) mag manipuleren, daarvoor ben je te belangrijk.
Je bent NIET de gezonde persoon die alles aankan en alles aan moet kunnen op dit moment. Je hebt ook zelf iets te bevechten.
Je bent NIET onuitputtelijk. Het zal je ook NIET lukken om er grenzeloos voor haar te zijn.

En wat kun je dan wel?
Je kunt WEL je aandacht geven op het moment dat je haar spreekt.
Je kunt haar WEL moed inspreken en vertellen dat je haar waardeert, ook al hoeft het niks te helpen, dan hoort ze het maar weer eens.
Je kunt WEL naar haar luisteren en haar serieus nemen.
Je kunt haar WEL over de drempel helpen naar echte hulpverlening waarmee ze verder komt.
Je kunt WEL samen genieten van leuke momenten en zo het goede van jullie vriendschap delen. Vergeet niet hoe belangrijk die gewone dingen zijn.

Al deze dingen die je WEL kunt, lukken alleen zo lang je zelf fit bent. Wil je haar echt helpen, zorg dan vooral dat je zelf fit blijft! Vreet je eigen anorexia energie? Zorg daar dan eerst voor. Ben je moe en haar zat? Neem dan even wat meer afstand. Moet je je verhaal kwijt of heb je behoefte aan dringend advies? VErtel het aan een ander die je vertrouwt. Trap niet in de valkuil van geheimhouding! Dit soort dingen zijn te erg om geheim te houden, hoe close je ook bent. Zorg daarin voor jezelf! Stel dat ze het wel doet (wat compleet haar verantwoordelijkheid is), dan heb je er tenminste wijsheid over gezocht bij anderen en kun je daar ook terecht zonder al teveel schuldgevoel. De mensen bij 113online.nl zijn heel goed.

Als je jezelf uitput, dan kan ze erop wachten dat je afhaakt, dat is voor haar juist heel jammer als dat zou gebeuren. Je kunt haar dat ook uitleggen. Ze zal er vast niet minder door gaan claimen (borderline is borderline), maar het helpt jezelf ook omdat je het hardop vertelt. En het helpt om je minder schuldig te voelen. Dat laatste is helaas onontkoombaar, het hoort er geloof ik gewoon bij.

Ik wens je veel wijsheid!

Hoi Karena.
Weet dat je nooit verantwoordelijk bent voor wat een ander met zichzelf doet. Daar is jouw vriendin zelf verantwoordelijk voor. Ze kan je dus ook niet claimen met de dreiging om de hand aan haar zelf te slaan. Dat is een vorm van chantage. Aan de andere kant is ze kennelijk heftig in paniek om jou kwijt te raken als praatmaat. Jij kiest echter voor jouw eigen genezingsproces want daar heb je zelf je handen aan vol. Je hebt dus gewoon het recht om de ruimte te pakken. Kijk eens of het je lukt om in dialoog met haar te kijken hoe jullie er voor elkaar kunnen zijn waarbij je toch de ruimte hebt om ook aan jezelf te denken en er tijd aan te besteden. Dit is echt een dilemma en kijk eens of je een hulpverlener in de buurt hebt die je er echt in kan steunen. Dit soort dingen kun je niet alleen. Heel veel wijsheid gewenst.

Dit is een keuze die jij zelf dient te nemen hoor.
Maar zelf zou ik er niet te zwaar aan tillen omdat ik heel sterk in reïncarnatie en/of leven tijdens de dood geloof en daardoor zal ik tegenwoordig ook niemand meer trachten te weerhouden van een zelfmoordpoging.
Het is gewoon een iets radicalere en langdurige vorm van 'tijdelijk' afscheid nemen.

Besef ook dat jij dit soort zaken aantrekt door Jouw manier van denken over jezelf, over haar en over "Het Leven" in het algemeen.
Wanneer jij rust vindt in jouw hoofd dan kan ook zij rust vinden in het hare.
Jullie houden elkaar onbewust op het 'randje' van het leefbare en van zodra jij beseft dat ook jij moeite hebt om haar los te laten dan kan voor jullie beiden een Goed-Gevoel-Tijd aanbreken.

Zoek bewust mensen op die vrolijk zijn en zich niet al te veel zorgen maken over de dingen die verlopen zoals ze verlopen want... Gedachten zijn electro-magnetische Krachten en je trekt dus aan waar jij het meest aan denkt. Met andere woorden, we creëren onze eigen werkelijkheid via onze Gedachten. Verander van gedacht en de wereld (jouw leefwereld) verandert met jou mee. Je kan dus maar beter heel vaak denken aan hetgeen jou vrolijk stemt, toch?
Ik weet het, dat vraagt in jullie situatie haast bovenmenselijke inspanningen, maar toch, het kan... ik ben er het levende bewijs van en wat ik kan dat kunnen jullie ook!

Ik wens jullie alleszins heel veel sterkte tijdens jullie doortocht door deze Aardse Chaos-zone.

Ik denk dat het heel belangrijk is om je te realiseren dat je niets met haar "moet". Zij is verantwoordelijk voor haar leven en haar gedrag, niet jij. Als je haar wilt helpen, denk dan na wat je voor haar wilt doen en in hoeverre jij jezelf daarbij vergeet. Jij zou voor jou het belangrijkst moeten zijn.
Wil je haar helpen? Kun je haar helpen?

Loop er niet mee verder. De situatie maakt jou kapot en je kunt haar niet opvangen, er is gespecialiseerde hulp nodig maar vooral op de eerste plaats de wil van je vriendin om eerst te overleven en hulp te accepteren al het andere ; inzicht krijgen in problemen, hoe het verlangen naar dood te zijn kon ontstaan zijn voor later.

Zoals de eerste beantwoorder al vertelde: je zou contact op kunnen nemen met 113online. Je zit in een heel erg moeilijke situatie en de psychologen kunnen je heel erg goed helpen.

Bij 113Online kan je gratis en anoniem per email/chat/telefoon je verhaal kwijt. In eerste instantie spreek je met vrijwilligers maar je kunt ook vragen doorverwezen te worden naar een psycholoog. De psychologen kunnen jou handvaten geven hoe je het beste met de situatie om kunt gaan en daarnaast kun jij ook je gevoelens bespreken.

Je zou je vriendin ook aan kunnen raden te praten met een psycholoog van 113online. Zij kunnen haar helpen met haar gevoelens en omdat het anoniem is kun je écht alles bespreken. Daarnaast is het wellicht ook een idee om met lotgenoten te praten op het forum van 113online?

Heel veel sterkte in deze moeilijke situatie!

Ik ben het eens met de anderen en SuzyQ, al kan ik me voorstellen dat het erg moeilijk is en misschien een te grote stap om (tijdelijk) te breken met die vriendin. Een optie is om dit probleem met je eigen psycholoog te bespreken en te vragen of ze waar jij in behandeling bent ook een systeemtherapeut hebben (waar je samen een sessie of meerdere kunt hebben met mensen uit je 'systeem', vaak ouders of een partner, maar omdat deze vriendin zoveel invloed op je heeft kan ik me dit ook voorstellen) waar je samen met je vriendin heen zou kunnen gaan om te praten, of anders bij je eigen psycholoog samen eens met de vriendin komen (liefst extra sessies anders neemt het zoveel van je eigen tijd in beslag die je aan je eetprobleem moet besteden maar aan de andere kant is dit nu OOK erg belangrijk!). Bij die therapeut kun je met die vriendin ieder je verhaal doen en duidelijke afspraken maken over wat je wel wilt en wat niet. Wat je wel nog pikt en wat niet. Dat je je niet meer laat chanteren. Grenzen stellen. Dat je van haar houdt maar dat het zo niet verder kan.Niet meer meegaan naar het ziekenhuis. Dat zij andere hulp moet zoeken omdat jij geen hulpverlener bent en dat haar gedrag er op deze manier voor zorgt dat ze je juist kwijtraakt. Na een tijdje evalueren hoe het gegaan is. Ik denk dat je hier echt de begeleiding van een professionele hulpverlener bij kunt gebruiken want volgens mij heeft ze je emotioneel in de tang. Op de momenten dat ze het doet (chanteren) meteen benoemen dat ze het doet en dat je daar niet in mee gaat en het dan ook niet doen! Ik ben onlangs een vriendin met borderline (ik hoop nog steeds tijdelijk omdat ik echt van haar hou, en wil haar de rust geven zelf in te zien wat ze wel en niet kan maken bij mij) kwijtgeraakt omdat ik na vaak te lief te zijn geweest toch een grens heb aangegeven die zij niet aankon. Ik dacht dat ik haar hielp door er altijd voor haar te zijn als ze het moeilijk had (ze stond immers ook voor mij klaar!) maar wat er werkelijk gebeurde was dat ze afhankelijk van me werd en niet meer zonder me kon en niet meer op eigen benen bleef staan. Ik was haar controle in plaats van dat ze nog het gevoel had dat ze zelf nog iets kon. Ze bleef vragen wat moet ik nu doen? Kwam ik met het antwoord wat denk je zelf? Dat zei ze:ik weet het echt niet! Terwijl het erg voor de hand liggend was.
(vervolg in reactie, want te lang antwoord!)

Heey,

Hm, lastig is dat.. voor jullie allebei. Wat je beschrijft is inderdaad typisch borderline. Waarschijnlijk klampt ze zich zo aan jou vast omdat ze bang is dat je haar in de steek laat..
Misschien is het goed als je dat gewoon tegen je vriendin zegt?
Dat je haar niet in de steek laat maar dat je wel je eigen leven hebt en je daarom je grenzen moet stellen.
Heeft ze wel professionele hulp? Want dat is erg belangrijk.
Het is heel lief van je dat je haar wilt helpen, maar je moet je niet over je heen laten lopen, jij hebt immers ook al genoeg aan je hoofd.
Het is ook zeker niet jou schuld, wat ze ook zichzelf aan doet, dat komt niet door jou. Als je dat maar goed onthoud..
Sterkte!

Je moet haar loslaten en aan jezelf gaan werken. Pas als jij zelf echt goed in je vel zit kun je een ander proberen te helpen. Dit klinkt hard en onverbiddelijk. Maar dat is het niet. Hiervoor heb ik al veel goede adviezen gelezen met dezelfde strekking.
Dit is een droevig verhaal, voor jullie beiden, maar zo komen noch jij noch je vriendin een stap verder.
Ik wens je liefs en sterkte en de kracht de juiste keuze te maken: voor jezelf kiezen! :)