Ik ben heel erg bang voor de dood, is dit een dwanggedachte?

je moet je niet te bang en te veel zorgen maken.
Er zijn veel films over dit soort dingen, maar ik heb nog nooit gehoort dat het echt zo gaat.
Ik denk niet dat het waar is en dat je je er te druk over maakt, probeer aan andere dingen te denken, en voordat je gaat slapen doe je relaxte dingen die je leuk vind. zoals muziek luisteren of iets lezen.. Wees er niet te bang voor. als je gewoon gezond bent, heb je minimaal tot je 80e te leven! Er zal echt niks gebeuren, geloof me maar. Maar ik raar je aan om naar een therapeut te gaan, of om er goed met mensen erover te praten, om deze gedachte van je af te zetten

Zouden we nu écht zo bang moeten zijn voor de dood ? Ik denk het niet hoor, van alle wereldse zorgen vanaf, geen pijn meer, geen angsten en geen stress. Als leek kan ik alleen maar zeggen... zet het van je af. Maar zo simpel is het niet... psychische pijn is niet te onderschatten, en ik zou ook écht professionele hulp zoeken. Wij kunnen het allemaal erg vinden, maar daar heb jij straks niets aan als je straks weer angst krijgt hé. Ik kan je alleen maar succes toewensen en zoek die hulp .

Misschien kan je nog even lachen met bijgevoegd filmpje.

Je staat er niet alleen voor, zoek lotgenoten, praatgroepen, dokters en al wie je kan helpen tot je je beter voelt !

Toegevoegd na 1 minuut:
Oh, ik zie dat er hier gekust mag worden, van mij dan ook een pakkerd !

Door je angststoornis heb je dwanggedachten. Je schrijft het zelf. Waarom denk je dan dat je op je 19 jaar dood zal gaan? Je weet toch dat dit ook weer een dwanggedachte is dat niet echt zal gebeuren.
Niemand weet wanneer hij doodgaat. Dat is voor iedereen zo. Wij denken er echter niet zoveel aan. Dan zou er niemand nog een examen af leggen, want je kan morgen overreden worden.
Sterkte nog met je aandoening, het is heel erg voor je.

Ik heb ook angststoornis gehad en ik was ook super bang voor de dood. Het heeft heel veel moeite en kracht gekost maar ik ben niet meer bang , dat heb ik te danken aan het feit dat ik geaccepteerd heb dat je een keer dood gaat je kan er niet omhee , het zal je veel moeite gaan kosten maar je moet het accepteren dan pas kan je weer verder met je leven want nu beheerst die angstige gedachte je leven . Het zal je veel kracht gaan kosten maar je moet het accepteren en die 19 is iets waar je jezelf op hebt vastgepind dus geloof je dat als je 19 bent dood gaat. Neem de tijd en zoek evt hulp bij de huisarts , praat met hem of haar hierover en je zal zeker in het begin 1 stap vooruit en 2 stappen achteruit doen maar je komt er wel , je hebt nog een heel leven voor je geniet ervan of probeer het in ieder geval . Succes

"Ik vind het ook zo raar dat je niet weet wanneer je doodgaat."

Dat kan ook een heel beklemmende gedachte zijn. Dat is een gegeven waar we als mens helaas mee moeten leren omgaan. Sommige mensen kunnen dit makkelijker dan anderen. Jouw leeftijdscategorie (zeg maar de late puberteit) is over het algemeen ook een leeftijd waarbij je je zeer bewust wordt van de onzekerheden van het menselijk bestaan. Je begint zelfstandiger te worden, beseft je dat je voor jezelf zal moeten gaan zorgen, misschien heb je inmiddels ook wel nare situaties meegemaakt in je omgeving. Allemaal factoren die je bewuster maken van de onzekerheden die inherent zijn aan het menselijk bestaan.

"De meestte zeggen als het je tijd is ga je. Maar wat heeft het dan voor nut om gezond te leven en op het verkeer te letten?"

Dit is natuurlijk een nogal destructieve gedachte. Dat je niet weet wanneer je 'tijd' gaat komen, dat klopt in zekere zin. Er kunnen allerlei onverwachte zaken gebeuren (gezondheid, omgeving, etc.) die je noodlottig kunnen zijn.

Maar je lijkt daarmee de conclusie te trekken dat je niet aan risico management kan doen. Dat is natuurlijk niet waar. Je kan de mate van waarschijnlijkheid van vroeg overlijden natuurlijk beïnvloeden door gezond proberen te leven, goed op te letten in het verkeer, etc. Dat geeft geen garanties, maar kan de waarschijnlijkheid wel degelijk beïnvloeden.

"En dat getal wat ik hoorde 19 dat ik dacht dat iik maar 19 jaar word is dat een dwanggedachte of kan dat echt zijn?"

Dat is bijna zeker een dwanggedachte en in ieder geval een irrationele gedachte. Je geeft hier eigenlijk blijk van je behoefte aan controle. De gedachten die je hebt over de dood, en de het gevoel van onzekerheid die daar het gevolg van is leiden er kennelijk toe dat je dit psychisch probeert te controleren door een tijdstip in te beelden waarop jij dan denkbeeldig dood zou gaan. Dat geeft jouw kennelijk het broodnodige gevoel van controle.

En dat zijn inderdaad wel kenmerken van OCS. Deze stoornis is over het algemeen relatief goed te behandelen met therapie, met name met cognitieve gedagstherapie.

Kortgezegd leer je in zo'n therapie rationelere denkpatronen te ontwikkelen en meer controle te krijgen over zaken waar je wel direct invloed op uit kan oefenen:

Bijvoorbeeld hoe je assertiever met je emoties om kan gaan. Volgens mij ligt een passieve manier van met emoties omgaan regelmatig ten grondslag ligt aan OCS. (Vervolg in reactie).

Dat je zo erg bezig bent met de dood is wel een dwanggedachte en hier moet je zo snel mogelijk vanaf. Angst voor de dood wil ik het niet persee noemen maar meer angst voor de manier waarop je doodgaat.

Hier hoor je op je 18e helemaal niet mee bezig te zijn maar aangezien jij dat wel veel te veel bent is het niet gezond nee.

Angst voor de dood heeft vrijwel iedereen alleen niet iedereen is er zoveel mee bezig dan jij. Als jij de hele tijd bezig bent met.."Straks wordt ik op straat aangereden dus ga ik de straat niet meer op, of straks krijgt de auto waar ik in zit een ongeluk dus ik stap de auto niet meer in of ga niet meer op een ladder of balkon staan of whatever..."heb je geen ontspannen en fijn leven meer.
Dat het echt is dat je maar 19 wordt zal ik dus maar heel snel uit je mooie hoofdje zetten en proberen leuke dingen te gaan doen en je op iets fijns focussen om de aandacht aan die gedachten af te lijden.

Nou, ik geef je dan ook maar een dikke zoen anders val ik uit de toon hier.

je vreest eigelijk iets wat hoe dan ook ooit gaat gebeuren.
probeer de dood te zien als een rust.

mischien moet je als simbool jezelf vereeuwigen door een schilderij te maken of een beeld met jouwn naam eronder. bij sommigen helpt dat.

ikzelf geloof dat als je sterft dat het over is en je ook geen last hebt.

Misschien kun je het ook positiever zien. "We weten niet wanneer we dood gaan..." Dat is heel goed dat we het niet weten.
Stel dat je precies zou weten welk jaar en dag en hoe je zou overlijden. Daar zou je niet blij van worden want dan ga je naar dat moment leven. Probeer logisch na te denken, ondanks dat je een heleboel angst hebt en je niet weet wat je daaraan moet doen. Wat heeft 19 en dood met elkaar te maken? Helemaal niets.
Jij bent net als ieder ander mens die waarschijnlijk gewoon gelukkig oud wordt ;)
Het is een dwanggedachte, en ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk het is om ermee om te gaan.
Je hebt in ieder geval 2 keuzes waarop het over zou kunnen gaan:
- Tegen de dwanggedachten vechten om het te overwinnen.
- De dwanggedachten accepteren. Dat je ze hebt en kijken of ze vanzelf over gaan.

Ik heb hier geen ervaring mee, maar ik heb wel andere licht neurotische dingen. Je zou hiermee het beste een expert kunnen inschakelen.
Succes! :)

Ik zal eerlijk zeggen ik heb geen ervaring met zo'n stoornis, maar als ik het zelf zou hebben, zou ik het volgende doen.

Ik zou alle logische en lichamelijke doodsoorzaken opschrijven en daar de wetenschappelijke feiten bij opzoeken.
Bv een hart gaat een bepaald aantal slagen mee. ( in de levens van een muis en een olifant slaan de harten van beide dieren even veel slagen).
Kanker, zijn er in je familie veel kanker gevallen? Laat je lichaam dan regelmatig nakijken, ga elke 5 jaar naar de gynacoloog, weet hoe je borsten aanvoelen zodat je onregelmatigheden kan ontdekken.
Ken je lichaam theoretisch.
Eet gezond, eet bewust, beweeg, zorg dat je niet te veel stress heb.
en GENIET.

Want als het je tijd is, dan is het je tijd. ( want wat je hart betreft OP = OP)
Ik zou ook proberen met een mantra je gedachtes te kalmeren, want dat is stress -> hart gaat harder klopppen ...
De brein in een machtig instrument en het kan je beter maken maar ook zeker ziek maken.
Ik zou elke dag mijzelf 1 minuut voorstellen dat ik een helder wit warm licht sta vol positieve energie.
alle negativiteit laat ik dan via mn voeten de grond in zakken. ( klinkt zweverig, maar probeer maar eens een tijdje. je gaat je echt lekkerder voelen.)

en er zijn nu eenmaal dingen waar je geen invloed op heb. voor die dingen geldt eenmaal, probeer zoveel mogelijk uit je leven te halen. zodat je niet in die laatst minuut denkt: had ik maar ... gedaan, ipv in angst geleefd.

Sterke Meid.

Waarom zou je bang zijn voor de dood? Daar is toch geen enkele reden voor? Wat is nou het ergste wat je kan overkomen als je dood bent? Dat je niet meer leeft. So what? Miljarden zijn je voorgegaan.
Er zijn veel ergere dingen. En die gebeuren terwijl je wèl leeft.

ja dat is een dwanggedachte en nee het is niet echt .
Ik zou zoveel meer kunnen zeggen maar aangezien je blijkbaar met alle gedachten op de loop gaat zeg ik maar niet al teveel.

Wees stil en geniet van het leven.
en luister naar anderen. die je helpen.

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik jouw angst goed begrijp, een goede vriendin van me heeft ongeveer hetzelfde en komt amper de deur nog uit... Ik zou je in dat opzicht echt aanraden om zo snel mogelijk hulp te zoeken. EMDR is een goede therapie...

Wat je zegt over jouw droom, het getal 19 staat waarschijnlijk voor iets heel anders en heeft niets met jouw overlijden te maken. Dromen zijn vaak cryptisch en getallen staan ergens voor, lees deze website maar eens

http://www.droominfo.nl/droomwoordenboek/droom/uitleg/Nummers

Ik weet hoe moeilijk het is als je zo bang bent, ik hoop echt dat iemand je kan helpen want het verpest je hele leven... Stel dat je gewoon vrolijk 95 word, dan ben je je hele leven alleen maar bang geweest en heb je zoveel kansen onbenut gelaten. Dat weet je waarschijnlijk zelf ook wel... zoek hulp zodat je weer van het leven kunt genieten... Heel veel sterkte!

lieverd, iedereen kan gaan op het moment dat voor hem of haar de tijd daar is.

tussen geboorte en de dood zit soms veel tijd, soms geen tijd en soms en heleboel tijd. dit weet je niet van tevoren.
de dood is een gegeven, het komt op je pad vroeg of laat.
daarom is het belangrijk te genieten van het LEVEN, eruit te halen wat erin zit.
de zon schijnt. je kan ervan genieten maar je kan je ook afvragen wat het voor zin heeft als je toch dood gaat.
je mist alleen het genieten op het moment dat het WEL kan.

jij koppelt het getal 19 aan de dood, het had ook het aantal zonuren kunnen zijn, het aantal mensen dat zielsveel om je geeft, en wil dat jij ook kan genieten van het leven.

ik weet niet of je al hulp hebt maar ik lees wel dat je idd een diagnose op papier hebt. zoek hulp die wel wat voor je kan doen. niemand kan voor je genieten, niemand kan je angst wegnemen als je het blijft zien (om welke reden dan ook)

meiske, het leven IS mooi! ik hoop dat je de hulp kan vinden die je angsten wegnemen die je zoveel zorgen, angsten onzekerheden en plezier afpakken op het moment. je bent het waard om ervan te genieten zonder belemmeringen en alles wat zo zwaar op je drukt.

liefs, en heel veel begrip en sterkte gewenst!!!