Hoe ontstaat een dwangneurose?

Dwangneurose is een psychische aandoening. Na een traumatische/belangrijke gebeurtenis, of een stressvolle periode kan er een dwangneurose ontstaan. Het kan ook een hersenbeschadiging zijn maar die kans is heel klein. Ook kan het er sluipend in komen maar ook erfelijkheid is een factor. Uit onderzoek is gebleken dat kinderen van ouders met een psychische klachten extra kwetsbaar zijn.

OCS komt in verschillende vormen voor, maar het meest voorkomende kenmerk is een obsessieve drang om bepaalde handelingen uit te voeren, die rituelen worden genoemd. De OCS-patiënt voert deze handelingen (compulsies) uit als reactie op dwangmatige gedachten (obsessies). Voor anderen lijken deze handelingen overbodig en zij hebben ook geen oog voor de details, maar voor de patiënt zijn deze handelingen van vitaal belang en moeten volgens een bepaald patroon worden uitgevoerd om vermeende nadelige gevolgen te voorkomen. Voorbeelden zijn het zeer vaak controleren of een deur gesloten is of het overmatig vaak wassen van de handen (niet te verwarren met de specifieke smetvrees of mysofobie).

Oorzaken

Psychiatrische aandoeningen zijn complex en daarom is het aanwijzen van een specifieke oorzaak meestal niet mogelijk. In het algemeen kan men stellen dat de interactie van genetische –en omgevingsfactoren de vatbaarheid voor het ontwikkelen van OCS veroorzaken.[1]

Genetische factoren.
Uit tweelingenonderzoek blijkt dat genetische factoren een rol spelen: Als de helft van een eeneiige tweeling OCS heeft, dan is de kans dat de andere helft het ook heeft groter dan bij “gewone” tweelingen. Tevens is het zo dat de kans op het ontwikkelen van OCS ook groter is voor personen met een kind of ouder die OCS heeft, vergeleken met de algehele bevolking.

Hersenbeschadiging.
In zeldzame gevallen is een hersenbeschadiging de oorzaak van OCS.

Encefalitis

Streptokokkeninfectie bij kinderen

Diverse soorten hersenbeschadiging, direct voorafgaand aan het optreden van OCS

Neurologische afwijkingen.
Er is enig bewijs dat neurologische afwijkingen de basis vormen voor het ontwikkelen van OCS. Patiënten met OCS hebben meer grijze stof en minder witte stof in hun hersenen, vergeleken normale controle personen.
Uit onderzoek blijkt dat de hersenactiviteit van OCS patiënten afwijkt van die van gezonde personen. Na succesvolle behandeling met gedragstherapie of medicijnen (SSRIs) normaliseert zich de aanvankelijk afwijkende hersenactiviteit.[2] Ook is gebleken dat toepassing van DBS (deep brain stimulation) in een gebied vlak naast de amygdala een gunstig therapeutisch effect kan hebben op de ziekte. Het laatste suggereert dat OCS kan samenhangen met een verstoring van bepaalde circuits in het limbisch systeem van de hersenen die betrokken zijn bij regulatie van basale emoties

Iedereen heeft een beetje dwangneurose ...

Veel vrouwen strijken uren per week ... zij vinden het belangrijk, bij mij lijkt dat ook dwangneurose ... het moet gestreken zijn ... is dat nodig?

Mindfulness meditaties zou helpen ...

Een dwangneurose ontstaat vaak onbewust om een gevoel van (schijn)zekerheid te creëren.
Mensen met een dwangneurose zijn onzeker(bang). Dit kan vanuit een traumatische ervaring of uit de opvoeding komen.
Deze mensen hebben bij het b.v. dagelijks 5 uur lang hun huis poetsen of 25x checken of de voordeur ECHT op slot zit. Dit is een soort uitvlucht/afleiding zodat ze dan niet aan hun onzekerheden hoeven te denken maar zich kunnen concentreren op hun 'verslaving', waardoor kunnen ze zeggen: kijk, hier heb ik wél grip op.

Heel vervelend als je dit hebt/doet. Vooral als hierdoor een 'normaal' leven onmogelijk wordt.
Gelukkig is er met therapie wel af te komen.

Bij mensen met een angst- of dwangstoornis wordt het leven min of meer beheerst door angst en bezorgdheid. Men kan op twee manieren omgaan met deze angsten. Men probeert, zoals bij een fobie, de angst te vermijden of men probeert de angst op een of andere manier te controleren. Dit controleren kan door het ontwikkelen van dwanggedachten en dwanghandelingen.

Je hebt 3 verschillende angst en dwangstoornissen.
- Paniekstoornis
- Fobie
- Posttraumatische stressstoornis

Alleen voor de posttraumatische stressstoornis is er een duidelijke oorzaak aan te wijzen.

Als oorzaak wordt er gedacht aan een combinatie van organische en psychosociale factoren. Zo zijn er aanwijzingen dat biologische factoren het zenuwstelsel en de hersenen gevoeliger maken voor het beleven van angst. Ook zijn er aanwijzingen dat de omstandigheden waarin men opgroeit een rol spelen. Zo kunnen angstreacties aangeleerd zijn, als gevolg van reacties uit de omgeving. Sommige zijn van mening dat het om een denkstoornis gaat. Vanuit een bepaalde foutieve gedachte, ontstaat een angstgevoel en dat leidt tot vernmijdings of controleringsgedrag.