Hoe kan je van extreme dwangneurose afkomen?

Doodvermoeiend!

Kom je niet uit jezelf vanaf. Heb je echt hulp bij nodig. Begeleiding en gesprekken bij een psycholoog. Gauw bij je huisarts een verwijzing halen voordat dit nog meer je hele leven gaat beheersen!

Poe, heftig! Daar heb je echt hulp bij nodig. Naar de dokter, jezelf laten doorverwijzen naar een specialist en therapie nemen. Er bestaat ook medicatie die iets voor je kan betekenen.

Motivatie, doorzettingsvermogen, medicatie en gedragstherapie.

En graag wel gesprekken met huisartsen en psychologen.. Je neurose blijft zich namelijk ontwikkelen, het hoopt steeds meer op, totdat het dalijk uren duurt voordat je ergens weg bent omdat je dit en dit en dit nog moet doen.

Nu is het misschien alleen nog vervelend, maar straks wordt komen er steeds meer dingen bij. En maak je niet alleen jezelf, maar ook je omgeving helemaal gek.

Nu ben je er nog gemakkelijk vanaf te komen, hoe langer je ermee wacht, hoe moeilijker dat gaat worden!

Veel succes ermee en er is echt niks mis met een goed gesprek bij de huisarts of psycholoog hoor. Die zijn er alleen om je te helpen. Daar is echt niks mis mee, sommige dingen kunnen we nou eenmaal niet zelf oplossen. Dat mag je best accepteren!

Ik begrijp dat je dit lastig vind en gelukkig kom je precies met de mensen aanzetten die je niet kunnen helpen. Normaal ben ik wel van het adviezen geven, maar ik zie dat je echt van je dwangneurose af wilt en daar heb ik nog niet genoeg kennis voor. Wel kan ik je doorverwijzen naar mensen van wie ik zeker weet dat ze je kunnen helpen of jou weer naar de juiste persoon kunnen doorverwijzen . De meeste daarvan hebben ook een regeling van No Cure No Pay, oftewel helpt de behandeling niet dan hoef je niet te betalen. Wat laat zien dat ze behoorlijk succesvol zijn anders zouden ze er niets aan overhouden.

Als je echt zin hebt om je beter te voelen en geen last meer van een dwangneurose te hebben, stuur dan een bericht zodat ik je een link kan geven met een overzicht van mensen die kunnen helpen.

Toegevoegd na 52 minuten:
Sorry, ik lees in je reacties dat je denkt dat je leeftijd een probleem is. Mijn antwoord was eigenlijk gericht op mensen die verantwoordelijk zijn voor zichzelf, dus 18 of 21+ .
Het is een hele dappere zet als je over je zogenaamde dwangneurose praat met een huisarts. Als je dat echt niet wil raad ik je aan om mensen te zoeken die ervan af zijn gekomen en die nu een fijn leven hebben. Zulke mensen zijn hier op Goeie Vraag vast wel te vinden. Probeer te ontdekken hoe ze van hun dwangneurose af zijn gekomen en probeer daarbij zoveel mogelijk te weten te komen, zelfs hoe zo iemand tegen zichzelf praat. Ga dat gedrag van die persoon nadoen en leer je er mee om te gaan.

Probeer jezelf soms ook gewoon even op een vrolijke manier uit te lachen om je dwangneurose. Dat kan de zaak wat luchtiger maken. Ga er gerust van uit dat iedereen je wilt helpen en je kan er daarom ook gewoon over praten met mensen die dicht bij je staan :)

Je kunt twee dingen doen: zo doorgaan en jezelf stapelgek maken, of toch naar de huisarts en je laten verwijzen.
Je wilt hulp, zoek die dan bij iemand die effectieve hulp kan geven. Dat is wel moeilijk misschien, maar minder moeilijk dan niets doen.
Daarnaast: als je pa huisarts is, zal hij op een bepaald moment toch ook wel doorkrijgen dat je dit probleem hebt, en dan ingrijpen. Dan is eigen initiatief toch beter lijkt me.