Heeft het zin een zogenaamde verdrongen herinnering terug te halen of maakt dat meer kapot dan je lief is?

Als je niet je hele leven last wilt blijven houden van die nare herinnering, zul je hem moeten oproepen zodat je hem kunt verwerken.
Niet alleen. Wel onder begeleiding van een psycholoog. Misschien heb je maar een paar gesprekken nodig, maar zij helpen je op een goeie manier en met begeleiding.

Als het "uit" je hoofd is en je hebt het afgesloten kun je absoluut beter verder. Want iets akeligs in je onderbewustzijn, of in ieder geval zo diep weggestopt dat je er niets meer van wilt weten, kan invloed hebben op je hele gedrag, je beleving, je leven. Het heeft al genoeg schade aangericht. Nu ga jij de baas worden over die akelige ervaring!


Sterkte!

Echte verdrongen herinneringen zijn bijzonder zeldzaam, en als ze al bestaan, zijn ze meestal uit de kinderjaren en niet uit je puberteit.

Het zou best kunnen dat je ergens 'omheen' probeert te denken, maar dat weet je dan zelf eigenlijk ook wel.

Het ophalen van verdrongen herinneringen levert vaak een hele set nieuwe herinneringen op die door de prachtige menselijke geest zelf bij elkaar gefantaseerd worden, en op geen enkele basis rusten. Die herinneringen zijn voor degene die ze maakt, net zo 'echt' als de rest van zijn herinneringen en doen meestal meer kwaad dan goed.

De kracht om verslavingen te bevechten moet een mens in zichzelf vinden, niet in dingen die zogenaamd in het verleden zijn gebeurd. Die zijn gebeurd, laat ze rusten! Zo lang de verslaafde dit soort excuses blijft verzinnen en niet zelf de touwtjes in handen neemt, wordt het niks.

Toegevoegd na 1 uur:
Je bent ooit met die verslaving begonnen omdat je meerdere zwakke momenten had en jezelf niet goed genoeg onder controle had. Er zijn mensen zat die nooit iets verschrikkelijks meegemaakt hebben en toch verslaafd raken, zo zijn er ook mensen zat die verschrikkelijke dingen meemaken en niet verslaafd raken. Zoek de oorzaak niet buiten jezelf, je doet het zelf. Er is er maar EEN die je tegenhoudt om te stoppen, dat ben je ZELF.

Valt niet simpel met ja en nee te beantwoorden. Dat je op je 16e iets hebt meegemaakt wat je je echt helemaal niet kunt herinneren is wel mogelijk, maar toch ook tamelijk zeldzaam.
Komt voor bij (eenmalige) traumatische gebeurtenissen.
Er kan een verband met je verslavingen zijn. Voor de aanpak van je verslavingen kan inzicht in de aanleiding soms helpen, maar is niet noodzakelijk.

Toegevoegd na 19 minuten:
Volgens het biomedisch model ben je in aanleg al verslaafd voordat je werkelijk verslaafd bent. M.a.w. verslaving is (erfelijk) in je systeem vastgelegd. Of je werkelijk verslaafd wordt, hangt af van factoren als opvoeding, vrienden en ervaringen die je meemaakt.
In die zin is verslaving meer een "ziekte" dan een "persoonlijk falen" van de verslaafde. Maar dat wil niet zeggen dat het een excuus is om niets aan je verslaving te doen.

Om je zelf rust te geven in je hoofd is het zeker goed om het te verwerken en daarna af te sluiten, waarschijnlijk heeft het tot nu toe meer schade aangericht, dan je wilde..

Je kan allerlei informatie inwinnen bij je huisarts of ander via een link zoals deze http://www.praktijkvoorhypnotherapie.info/content.php?page=demeestgesteldevragen

Soms duw je een gebeurtenis zover weg dat deze zoek is. Met de juiste therapie (bv. Regressie therapie...soort van hypnose, niet van die hans klok hypnose hoor) kun je bepaalde herinneringen terughalen. Je word geconfronteerd met datgene wat er gebeurd is, en dat helpt je de dingen te verwerken. Praat nu even puur uit eigen ervaring...hoop dat je er wat aan hebt! Sterkte

Ik geloof dat het geen gebeurtenis is geweest rond je 16de levensjaar, want dan ben je al zo groot, dan vergeet je echt geen traumatische ervaringen. Ik denk dat je op je 16de ben gaan beseffen wat voor kl*ten leven je hebt gehad, wat je allemaal hebt gemist of ouders die er niet voor je waren, misschien voelde je je onbegrepen of werd je super gepest op school, of ben je als kind daadwerkelijk sexueel misbruikt. Dat zijn allemaal ervaringen waar mensen laconiek over kunnen doen, of zelfs denken dat het niet waar is, maar het heeft een diepe impact op kinderen. Als je 16 jaar wordt of bent dan ben je een ster in nare dingen onthouden, de gebeurtenissen lijken nog meer pijn te doen dan dat ze al deden en je wil niks liever van dat rot gevoel af en dan zijn drugs misschien wel het dichtst bij, omdat je zus het ook al deed.
Ik zelf heb vanaf dat ik 11 jaar was een dagboek bijgehouden, elke dag schreef ik wat mij overkwam of wat juist niet. Laatst vroeg iemand of ik nog namen wist uit een bepaalde tijd, ik dacht dat zoeken we ff op in mijn dagboeken... Ik kan je vertellen dat ik toen ik aan het lezen was in die boekjes dat ik niet op kon houden met lezen omdat sommige dingen gewoon beter waren dat is ze was vergeten. Na een avond hele vervelende herinneringen ophalen heb ik besloten om het nooit meer te doen! Soms is het beter om dingen niet meer te weten om ze ook niet opnieuw te voelen! Ik ben van plan om alle dagboeken te verbranden, zodat hele nare herinneringen nooit meer opgehaald hoeven te worden. Ik ben ervan overtuigt dat dat niet altijd beter is!
Ik wens je heel veel succes en vooral sterkte!!

Dat heeft naar mijn idee zeker zin, omdat de herinnering / gebeurtenis(sen) kennelijk zo pijnlijk voor je zijn, dat je er bang van bent om ze bewust onder ogen te zien.
Ze belemmeren je in je groei (verslavingen) in het NU en dus ook voor je toekomst als je er niets aan doet.
Ik raad je aan deskundige hulp te zoeken: in eerste instantie de huisarts. Dat is een enorm moeilijke stap, maar die zet je voor jezelf. Je bent het waard!
En het zou ook best zo kunnen zijn, dat je angst voor de herinnering / gebeurtenis uiteindelijk groter blijkt te zijn dan de herinnering / gebeurtenis zelf.
Heel veel sterkte!

Een gebeurtenis verdring je niet zomaar. Dan moet die gebeurtenis werkelijk enorm groot voor je geweest zijn... TOEN.

Jaren later ben je meer volwassen en heb je meer leven's ervaring. Hierdoor is de kans heel erg groot geworden dat je die gebeurtenis van toen beter kan relativeren. Hoewel je innerlijke angst nog enorm groot is om die gebeurtenis terug te halen, moet je jezelf beseffen dat die angst is gebaseerd toen jij die leeftijd had. De angst van nu is eigenlijk het kind van toen die die angst heeft. Je bent weer een beetje dat kind als jij die angst ervaart. Daarom blijft vaak de gebeurtenissen verdrongen en ben je bang om er opnieuw naar te kijken.

Toch denk ik, als je voorbij die angst gaan kijken, en als je voorbij de drempel om terug te gaan, dat die gebeurtenis heel goed te verwerken is voor je. Die angst lijkt veel minder te zijn geworden als je voorbij die drempel gaat. Die gebeurtenis kan je nu beter relativeren omdat jij nu niet het kind bent, maar de volwassenen.
Die drempel om naar die gebeurtenis toe te gaan is de grootste stap die je moet nemen, hierbij zit de angst van het kind nog in de weg.

Het heeft zeker nut om die verdrongen herinnering terug te halen. Want die gebeurtenis heeft je gevormd in het leven. En kennelijk vind je dat stuk van het leven niet leuk om mee te leven.

Het kan zin hebben als je er op dit moment nog heftig last van hebt en steeds eraan herinnerd wordt. Toch zie je steeds meer dat het niet gewenst lijkt om niet in het verleden te peuteren en te kijken wat je nu kunt doen om er in de toekomst anders mee om te kunnen gaan. De verslaving is destijds een keuze van jou geweest om een reden. Dat betekent dat je ook kunt kiezen om het anders te doen. Daarbij is wat extra deskundige hulp onontbeerlijk.

Volgens mij is de beste remedie voor een bepaalde angst het onder ogen zien ervan. Wees eerlijk tegen jezelf en vraag jezelf af waarom je bang bent voor de betreffende herinnering.

Volgens mij kan je sowieso het beste professionele hulp zoeken. Een specialist kan je het beste helpen. Succes.

Heeft die "verdrongen" ervaring je verslaaft gemaakt of gebruik je een veronderstelde "verdrongen" ervaring om je verslaving goed te praten. Waar het aan ligt die verslaving is niet erg relevant. Wanneer je van die verslaving af wil moet je stoppen met iets buiten jou de schuld te geven van die verslaving. Het klink misschien niet aardig maar zachte heelmeesters........ Wanneer je echt van je verslaving af wil stel je vandaag nog een plan van aanpak op. Bekijk wat je nodig hebt en ga, wanneer er dingen zijn die je nu nog niet hebt, hulp inschakelen waardoor je die dingen alsnog kan krijgen.
Bij verslavingen heeft het weinig of geen zin naar de oorzaak te kijken. Dat leidt alleen af van het doel. Zeg nu dat je van die verslaving(en) af wil en stel je doelen. Probeer de weg van nu naar volledige bevrijding van je verslavingen in kleine stapjes te verdelen. Jij bent verantwoordelijk voor jezelf en je lichaam. Van mij part grijp je alles in je omgeving aan om weer vat op je leven te krijgen. Ontdek je dat je een huisarts nodig hebt maar een afspraak met je huisarts. Ontdek je dat je een therapie nodig hebt zorg dat je die therapie krijgt. ontdek je dat je meer kracht nodig hebt zorg dat je die kracht krijg. Er zijn genoeg adressen waar men je wilt helpen. De belangrijkste stap die je vandaag kan zetten is dat je je niet langer verschuilt achter dingen die je niet verder helpen. Maar wees in alles goed voor jezelf. Dat betekent niet dat je jezelf geen schop onder je kont moet geven. Neem nu je beslissing. Wil je er af of vindt je het eigenlijk wel goed zo. Veel sterkte.

Pff, wat voor gevoel heb je erbij, een minder gevoel of een prettig gevoel? Als je met jezelf aan de slag wilt, daadwerkelijk aan de slag wilt, en dus naar jezelf wilt kijken, en doorvoelen waar het stuk onrust/leegte wat de verslaving inlost, betekent, dan is er voor mijn gevoel maar één ding en dat is er door gaan. En dat houdt dan ook die herinnering in, maar....je moet het heel zeker weten omdat je anders jezelf afbreekt ipv opbouwt, en dan ben je straks nog verder van huis en daar heeft niemand wat aan...Heel veel kracht en liefde wens ik je om voor jezelf tot een goede beslissing te komen...

Hallo Snuffel,
Teruggaan naar het verleden (regressie) is uiteraard mogelijk en zou het probleem kunnen oplossen.

Beter is echter om het verleden te laten voor wat het is en je te richtten op het "hier en nu". Middels hypnose zijn alle soorten verslavingen gemakkelijk op te lossen, uiteraard alléén als je dit zelf écht wilt.

Een verkeerd uitgevoerde regressie kan het negatieve gevoel versterken. Een goede tip is 'Zelfhypnose'. Lees er eens een goed boek over...... Succes!

Ik denk dat een groot deel van ons gedrag wordt beinvloed door ervaringen in het verleden. Het zijn juist de zaken waarvan je je niet bewust bent of die zijn verdrongen. Een verslaving kan veroorzaakt worden door gedrag waarbij je onbewust wilt vluchtten in een toestand waarin het je allemaal niet meer raakt. Sommige mensen worden ongevoelig zonder verslaving.
In contact komen met je pijn die je juist wilt ontlopen kan het begin zijn om positief te staan in het leven wat speciaal aan jou is gegeven. Om af te kicken zul je ook bereid moeten zijn je gehechtheid aan diezelfde pijn op te geven. Naar mijn idee is het goed om met een professioneel iemand (psycholoog bv) , iemand bij wie je wederzijds vertrouwen en hulp vind, hierover te praten. Door de drugs heb je geen leven waarin je jezelf mag ontwikkelen. Er zijn voor jezelf en voor anderen, in essentie gaat het daar allemaal om. Wie, waar of wat je ook bent.
Ik heb mensen gekend die verslaafd waren en ken ze nog. Overigens mensen die ik gevoelsmatig graag mocht, mag. Vaak onwapenend eerlijk en wars van de norm. Je hebt met deze vraag eigenlijk al een begin gemaakt; ook de langste reis begint met een eerste stap.

Onder een verdrongen herinnering zit vaak een (ernstig) trauma.
Dit trauma kan later op onvoorspelbare wijze opspelen.
Dan is het goed om naar de oorzaak op zoek te gaan.
het doelloos graven naar verdrongen herinneringen raad ik af.
Wanneer de tijd rijp is zal eea. boven komen drijven om verwerkt te worden.
Verdrongen herinneringen die nog niet aan verwerking toe zijn late men het beste met rust.
Voor alles is een tijd en timing is in dit geval erg belangrijk.