Wie heeft er tips om met een 'verwerkingsproces' om te gaan?

Vervelend, mijn beste vriendin heeft ook anorexia..
Wel goed van je dat je er bovenop bent gekomen! Dat is heel moeilijk. Je moet vooral niet denken was ik maar weer elf, het is gebeurt, en je kan de tijd niet terugdraaien. Waarschijnlijk heeft de anorexia je heel erg veranderd, maar wat het verwerken betreft, dat is bij ieder mens verschillend. De een heeft het binnen een paar maanden verwerkt, de ander na een aantal jaar, en sommige nooit.
Probeer voornamelijk de positieve dingen in het leven te zien.
Het is trouwens niet helemaal jouw schuld, anorexia is een ziekte en eigenlijk kan je er zelf niet veel aan doen.
maar in ieder geval heel veel succes!

Toegevoegd na 2 minuten:
Nog een toevoeging, het helpt vaak als je met mensen praat, misschien personen die hetzelfde hebben meegemaakt, maar dit kunnen ook mensen zijn bij wie je jezelf prettig voelt.

Een Tip.
Het verleden ligt achter je,je gaat nu alleen nog maar vooruit.
Denk vooruit,en niet wat ooit gebeurt is.
Iedereen verdiend een nieuwe kans,,en die heb je nu.

Een Haptotherapeute kan je hiermee goed van dienst zijn. Vraag aan je huisarts of hij een goede weet, die bij de beroepsgroep is aangesloten. Het wordt vergoed door je basisverzekering.
Een Haptotherapeute helpt je, om weer goed in je vel te zitten en weer begrip te krijgen voor je zelf. Het is ontspannend en verhelderend.
Succes. Ik vind je héél dapper.

Probeer om niet teveel met het verleden te leven, maar probeer om vooral ook vooruit te kijken. Plan je leven! Wat ga je dit weekend doen, wat zijn je vakantieplannen, weet je al voor voor een vervolgstudie je eventueel wil doen? Waar zou je graag willen wonen? Welk werk lijkt je leuk om te doen? Hoe ga je je hobby's/interesses in je leven inplannen. Probeer te denken in leuke toekomst. Hoe zou je willen hoe die er uitziet en hoe ga je dat bereiken?

Wat er gebeurd is, je verleden kun je niet veranderen. Hoe de toekomt er uitziet ligt open en hoe die er uit gaat zien lig helemaal in jouw hand!

Mijn tip: DOORGAAN!!!
Joh, je bent al zoooooo lang bezig met verwerken en je bent al zooooo ver gekomen. Je werkt hard aan jezelf zo te lezen!
Je gaat je toekomst hartstikke goed in, fantastisch!!!!!!
Probeer te accepteren, dat je verleden echt verleden is en kijk naar het NU.
Wees trots op jezelf, want wat je tot nu hebt geflikt is hartstikke moeilijk en dat heb je maar mooi gedaan!

Ik denk dat je al goed bezig bent ;-) Je kunt aardig onder woorden brengen wat je gedachten zijn.
Je zult onder ogen moeten zien dat je inderdaad een stuk niet hebt meegemaakt, zoals anderen (maar ook echt niet iedereen hoor) dat meemaakt, namelijk de puberteit. Waarschijnlijk zul je in de toekomst, als je lachende jonge meiden ziet lopen die giebelen en over jongens praten en make-up uitproberen, nog wel eens denken: dat had ik toen allemaal niet, ik was aan het overleven.
Dat is een verdriet, maar het is niet anders. Accepteer dat, zoals bijna iedereen wel een verdriet in zijn leven moet accepteren.
Probeer voor jezelf naar de positieve dingen te kijken. Nu je die ziekte hebt overwonnen, moeten er ook goede dingen zijn. Probeer vooral vooruit te kijken en je zegeningen te tellen.

Ik denk dat ik me heel goed kan voorstellen wat je bedoeld. Ik ben zelf van mijn dertiende tot mijn zeventiende ernstig depressief geweest en heb op mijn achttiende hetzelfde gevoel gekregen als jij nu hebt; dat je jeugd ontzettend is bepaald door iets en dat je deze nu nooit meer terug kan krijgen.

Natuurlijk is een dergelijk verwerkingsproces voor iedereen anders, wat ik kan doen is jou mijn ervaring vertellen en hopen dat je daar wat aan hebt.

Ten eerste heb ik veel van me afgeschreven in een dagboek en daarnaast ben ik veel gaan lezen. NLP is een techniek die mij supergoed heeft geholpen om de dingen anders te zien en zo ook het probleem dat ik had met mijn 'verloren jeugd'. Je zou er eens op kunnen zoeken (boeken die ik aanraad: NLP voor dummies door Romilla Ready en Kate Burton, Essenties van NLP door Derks en Hollander of Het ABC van NLP door Yoka Brouwer & Dick Brouwer.

Mocht NLP niet in jouw straatje passen dan zijn er een heleboel andere methodes, technieken, theorieën en levensvisies om naar te kijken. Ik denk dat het vooral gaat om het veranderen van je 'blik'. Je moet een manier vinden om de gebeurtenissen in je leven anders op te kunnen vatten, anders te kunnen zien.

De manier waarop ik dat nu onder andere doe is door in moeilijke tijden te denken aan het meisje dat ik vroeger was. Het meisje dat zwaar depressief was, maar vooral het meisje dat daar bovenop is gekomen! En dan weet ik dat ik veel meer aankan dan ik me soms besef. En dat kan jij ook, want er zijn niet veel meisjes die zoals jij kunnen zeggen dat ze de anorexia hebben overwonnen!

Succes!

Ik zie dat jij heel erg je best doet om niet terug te vallen. Juist daardoor blijf je iets te veel gefocussed op het verleden. Ga eens kijken wat je met je leven wilt en richt je blik om wat er nu gebeurt en hoe je wilt dat de toekomst eruit gaat zien. Het blijft een periode die je niet uit kunt wissen. Wel besluit je om er niet naar terug te willen. COncentreer je vooral op dingen die jou nu passie geven en die je met ontspanning en zonder moeten beheersen kunt doen. Geniet van wat je nu wel hebt. Op twitter gebruik ik mijn coachingspreuk vaak: Als je steeds terug blijft kijken, dan bots je steeds tegen de dingen voor jou op. Kijk vooruit.
Succes.

trots zijn op jezelf dat is belangrijk en hou je vast aan die mooie momenten dat zijn de juiste en niemand heeft schuld het overkomt je
probeer er gewoon over te praten met vrienden familie en die je lief zijn en je zelf dat je als je een zwak moment hebt kijk in de spiegel dat je trots bent op wie je bent en dat je zover bent gekomen, koop afentoe een bloemetje voor jezelf en schrijf er een kaartje bij met iets in de trend van voor van wie zoveel hou of op wie ik trots bent.

Jou verwerkingsproces is al in volle gang, heel goed van je.

Het enige wat je nu kunt doen is verder gaan met je leven en proberen het een PLEKJE te geven...

Al de tijd dat je in een soort roes geleefd hebt, is niet prettig, maar dankzij je doorzettingsvermogen ben je uit die roes en sta nu weer met beide benen op de grond.

Het enige wat je nu kunt doen is verder gaan met je leven en proberen het een PLEKJE te geven.

Veel succes, je bent een voorbeeld voor andere...