Waar komt innerlijke onrust vandaan en hoe kun je die bezweren als je probeert je leven te veranderen?
Ik was heel veel jaar depri en apathisch en nu probeer ik al een tijd meer in het leven te staan, te doen wat ik graag wil doen, ipv te vervallen in de verslavingen die ik had/heb. Mijn verstand weet dat ik niet moet toegeven aan de verslaving, maar vanbinnen ben ik zo onrustig, echt kriebelig gewoon, en een beetje chagrijnig, dat ik pas weer rustig wordt als ik toegeef, waardoor ik vervolgens weer kwaad wordt op mezelf, weer toegeef aan de verslaving, etc, etc. Terwijl er ook dagen zijn dat ik (opeens lijkt het wel) vrolijk op sta en de dingen ga doen die ik wil, en dan neem ik me voor dat vol te houden, en dan sta ik de volgende dag weer op met die onrust (ook weer opeens, zonder aanleiding, lijkt het wel). Waarom is die zo moeilijk te bezweren? Waar komt die vandaan? Waarom moet de positieve verandering zo langzaam gaan? Voel me soms machteloos, omdat ik wel wil, maar het lukt niet.
Toegevoegd na 25 minuten:
Die innerlijke onrust lijkt er zomaar te zijn. Zonder aanleiding.
Toegevoegd na 6 uur:
Hebben jullie tips over hoe je innerlijke onrust kunt bezweren, zonder verslavingsdingen te doen? Dus ipv averechtse bezeringsmethoden die ik nu doe.
Zoeken andere manier om de stabiliteit te geven voor het leven. Kijk hoe andere mensen dat doen, misschien kunnen je ouders als een voorbeeld dienen. Of andere personen in je leven. Een verslaving is niet bij definitie verkeerd. Het kan alleen slecht voor je gezondheid zijn of misschien slecht voor je financiële situatie. Maar elke dag om dezelfde tijd naar de toilet gaan is geen slechte gewoonte/verslaving.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.