Welk gevaar schuilt er in het feit dat twee mensen die hetzelfde waarnemen toch een verschillend totaalbeeld kunnen zien?

Ieder heeft een eigen filter, eigen ervaringen, en daarom is het wereldbeeld subjectief. Een voorbeeld is hoe je elk reageert op een nieuwsbericht. De een kan de inhoud goed relativeren, weet uit ervaring dat het wel meevalt of wel goed komt. Een ander reageert emotioneel op de inhoud en ziet het als een drama. Eigenlijk kun je wel eindeloos voorbeelden geven. Een prikkel van de omgeving wordt door je hersens gecontroleerd op waarde, het is neutraal totdat je er een betekenis aangeeft. Om nog concreter te zijn: Het nieuws over de vogels die uit de lucht vallen. Er zijn gelovige Amerikanen die denken dat het een straf van God is, anderen verdenken de government ervan dat de vogels vergiftigd zaad gekregen hebben, of wetenschappers vermoeden dat het met magnetische velden te malen heeft.

Iedereen ziet de wereld om zich heen op zijn eigen manier, zijn eigen vormen en zijn eigen kleuren.
Vooral het zien van kleuren geeft vaak problemen.
De plant Agrostemma ( prikneus) heeft de kleur karmozijnrood, prachtige naam voor een kleur, maar onmogelijk in de praktijk, voor sommige is het rood, andere paars en weer andere blauw.
Stel je ziet een auto ongeluk en er wordt gevraagd aan getuigen, welke kleur had de auto?
En de auto was karmozijnrood, dan kan het antwoord dus, rood, paars en blauw wezen, zelfs rose is mogelijk.
De kleur die de getuigen noemen van de auto, kan erg belangrijk zijn voor het onderzoek.

Toegevoegd na 13 uur:
Na je toelichting op je vraag het volgende, ik begrijp je vraag nu beter en heb het volgende voorbeeld:

met de jaarwisselingen heb je twee groepen, de ene groep wil de openbare orde handhaven en vernielingen voorkomen.
Ze proberen alles zo veilig mogelijk te laten verlopen, maar ze weten van andere jaren, dat er toch weer vernielingen zullen zijn, toch weer gewonden en waarschijnlijk ook weer doden vallen.
Deze groep vinden het totaal onbegrijpelijk dat er nog steeds onnodig vernielingen zijn, ambtenaren in functie worden aangevallen, brandweer gehinderd, mensen in ziekenhuizen belanden enz.

De andere groep wil feest vieren, vinden de waarschuwingen voor de gevaren van illegaal vuurwerk volkomen onzin en zo hier en daar een brandje stichten op straat moet toch kunnen, blazen wat brievenbussen op, ach wat geeft het en mensen die hun vingers kwijt raken doordat ze vuurwerk in hun hand houden, zijn gewoon stom, dat zal hun niet overkomen, want hun zijn immers veel slimmer en hebben veel ervaring.
En dan met elkaar hier en daar wat slopen, agentje pesten, ach wat geeft het, dat is echt lachen!!

Zo zie je groep een, groep twee waarschuwen.
Maar ze spreken ,door een totaal andere beleving van de maatschappij, een totaal verschillende taal.
Groep 2 snapt niet eens wat groep 1 allemaal zegt.

groep 1, zal zich eens heel goed moeten gaan overdenken, wat ze zelf fout doen en niet altijd maar kijken wat de ander fout doet.
Inleven in de jeugd, proberen te denken als de jeugd, pas dan zullen ze ook hun taal leren en kunnen ze de jeugd ook echt bereiken.
Alleen maar dreigen met fikse straffen is voor de jeugd alleen maar een uitdaging verder te gaan.

Je vraag veronderstelt twee dingen:
- er is een gevaar. Maar welk gevaar heb je het dan over?
- is waarnemen hetzelfde als interpreteren?

Volgens Oliver Sachs zijn er diverse neurologische oorzaken voor het feit dat twee mensen hetzelfde beeld zien, maar het toch anders interpreteren. Voorbeeld: na een ongeval kon een man geen erkers aan huizen meer zien. Letterlijk niet. Of het andere voorbeeld waarin een man van het afrikaanse platteland alleen maar de bananenverkoper ziet terwijl hij voor het eerst in New York is. De rest van de stad zag hij eenvoudigweg niet.

Kijken zonder interpretatie is kennelijk niet mogelijk (komt overigens prima overeen met de werking van de hersenen; als je alles waar zou nemen dat je ziet, dan kan je dat eenvoudigweg niet verwerken).

Toegevoegd na 12 uur:
Nav de uitbreiding van de vraag: het meest simpele voorbeeld van misverstanden zie je al bij de bekende 'gezichtsbedrog' plaatjes (http://www.gissenenmissen.nl/index.php?page=2&articleId=1). Maar of je zo een voor de hand liggend voorbeeld bedoelde?

Er is ook nog het probleem van het zien (waarnemen), en het reproduceren van wat je gezien hebt. En hoe je daarin gestuurd kan worden. Bijvoorbeeld (onderzoek): uit een line-up moesten getuigen een dader herkennen. Doordat één persoon steeds andere kenmerken had (bijvoorbeeld als enige een snor, of als enige op een andere wijze kijken), werd deze persoon steeds als dader aangemerkt, terwijl deze persoon niet door de getuigen kon zijn gezien.

Feit is dat we verdraaid weinig weten van de werking van hersenen in het algemeen, en het interpreteren van de invoer (zicht, geluid, geur, gevoel en smaak) in het bijzonder. Het feit dat dezelfde onderzoeksresultaten dan ook nog op verschillende wijze worden geduid maakt het er niet makkelijker op.
Ik blijf bij het werk van Oliver Sachs: die heeft veel onderzoek gedaan en hij stelt dat waarnemen zonder interpretatie niet kan. Ja, we zien het hetzelfde en we weten zeker dat we niet hetzelfde waarnemen.

Twee verschillende mensen gaan naar een carnavalsfeest, ik zie vrolijk uitgedoste mensen, mijn vriendin ziet alleen dronken niet aanspreekbare mensen.
Beiden nemen het schouwspel waar, mijn interpretatie is anders dan die van mijn vriendin.

Ik zie geen gevaar bij het zelfde waarnemen, logisch dat mijn waarneming anders is dan van mijn vriendin, daarom zijn we ook identiek.

Toegevoegd na 1 uur:
Er werd een verbetering aangebracht , terecht...uniek ipv identiek..

zij is en vrouw en voor haar zijn andere waarden van belang, zij kent die mensen bvb niet zoals jij dat ziet,
er komen dar nog andere factoren om de hoek bij kijken ook, namelijk zij denkt misschien zakelijk en praktisch terwijl jij net andersom denkt

2 verschillende personen hebben 2 verschillende levens. En 2 verschillende personen hebben daarmee ook 2 verschillende herinneringen, ervaringen, drama's en oordeel.

Als 2 personen dezelfde situatie ervaren, zoals bijvoorbeeld dat ze getuige zijn van nutteloos geweld, kan een persoon helemaal opgaan in het leed van het slachtoffer terwijl de andere persoon er geen persoonlijke oordeel over heeft.
De ene persoon is misschien gevoeliger voor de situatie, omdat die situatie een herinnering oproept en daarmee een heel persoonlijk oordeel krijgt. De andere persoon heeft in zijn leven nog helemaal geen soortgelijke situatie ervaren, en heeft er ook helemaal geen drama's welke de situatie voor hem persoonlijk maakt.

Bedoel je zoiets als die blinde Oosterse wijzen uit de parabel, die proberen een olifant te omschrijven?
1 voelt zijn poot, en denkt: "hé, een boom. daar kan ik lekker onder liggen slapen"; en wordt vertrapt.
2 voelt zijn slurf, en denkt: "help, een gifslang!!"; en rent weg zonder het geluk te ervaren dat de rust van de olifant hem had kunnen schenken.
3 voelt zijn staartpluim, en denkt: "een veertje, daar kan ik me zachtjes mee strelen"; maar als hij de staart probeert mee te trekken wordt de olifant woest en stampt op hem.
4 voelt zijn oor, en denkt: "Wat een groot bananenboomblad! Als ik hier wacht, zal er vanzelf een banaan in mijn schoot vallen"; en verhongert.
Etc., etc.

Of sla ik nu de plank mis? Zie ik slechts een boomstam/gifslang/veertje/bananenboomblad in de olifant die jouw vraag is? ;-)