Is het niet gek om met jezelf te praten alsof je het tegen een ander hebt?

Nee hoor, zeker niet gek. Zolang je niet echt hardop hele gesprekken met jezelf gaat voeren.
Het is een methode van je hersenen om orde op zaken te stellen in je brein. Vele andere mensen doen dit ook, al komt niet iedereen hier voor uit.

Ja, dat is eigenlijk wel gek. Maar ik denk dat veel mensen dat doen. Ik doe dat ook wel, ik denk veel mensen, als ze alleen zijn. Ik voer in mijn hoofd, (gedachten) ook hele gesprekken, maar dat zal ook iedereen wel doen.

Ik heb de neiging hele gesprekken met mezelf te voeren in m'n hoofd...zeker als ik weet dat ik de volgende dag iets ga doen of als iemand boos op me is..het is bijna een heel fantasie spel in mijn hoofd..soms plak ik er ook gewoon voor de lol een hele fantasie achteraan...kan het uren doen, maar meestal doe ik het als ik wat gestrester ben. En zoals een vriendin van mij ooit zei..denk nooit dat je gek bent, want dan maak je jezelf gek..je bent nooit de enigste die het doet...echt wat je ook doet, ooit gaat doen of denkt..je bent nooit de enigste er is altijd iemand die jouw gedachten of manier van denken deelt, alleen niet iedereen heeft het lef het te zeggen.

Toegevoegd na 1 minuut:
(weet je wat leuk is..een gesprek hebben met jezelf en dan dubbelliggen..terwijl je in de supermarkt bent..niemand die het snapt, maar ik heb de grootste lol)

nee hoor, tenminste ik vind van niet.
het is een teken dat je sociaal contact (conversaties met anderen) wil, en als je dat niet hebt dan doe je het zelf. ik doe het ook maar dan in mijn hoofd (leeftijdsgenoten van jouw en mijn leeftijd vinden het gestoord)

Dat is niet raar.
Toen ik vaak alleen was deed ik het ook, op mn kamer, ook op de fiets, eigenlijk overal waar ik diep in gedachten zat begon ik in het 'echt' met mezelf te praten.
Sinds een jaar ga ik veel meer met mensen om en is het afgenomen.
Al betrap ik mezelf er wel op dat ik de laatste tijd weleens gesprekken in mijn hoofd voer(dus niet meer hardop) en dan nog weleens de neiging heb om afentoe zo'n onzin-zinnetje uit te kramen tijdens het boodschappen doen.

Toegevoegd na 1 week:
Na de uitbreiding van je vraag blijf ik bij dit antwoord

Tegen jezelf praten is niks ergs aan. Je denk tenminste aan jou zelf in de zin van dat je naar jezelf luistert maar ook een antwoord tegen jouzelf kan geven het is een communicatie om jezelf beter te begrijpen wat jou wel en wat je niet wil in jezelf... deze zin zeg ik omdat jou dan niet met jezelf in discussie gaat want dan wordt het langzamerhand echt een strijd met jezelf soort van lichte (schizofreen) ..Het is ook wat je jou maakt iets wat bij je hoort jou style van met jezelf om te gaan. en het maak jou en je sociaal goed ontwikkeling voor later omdat jezelf nou is de groei fase ben

Zelf heb dat niet zo erg hoe jij het beschrijft verhalen enzo. ik heb het alleen op bepaalde momenten als ik keuzes moet maken bijvoorbeeld wat wel en beter is voor mezelf persoonlijk en wat niet goed is voor mezelf of wat handig is om te doen ook om frustratie kwijt te raken maar ik denk het ik zeg het dan niet hardop want ook al denk ik het, het is wel een vorm van praten met mezelf

ik zal je een tip geven als het egt een belemmering word voor jou dat je dingen om je heen vergeet of dingen niet echt bewust meer mee maakt, dat je met je zelf praat dan. kan je beter professionele hulp zoeken voordat jezelf pijn gaat doen en dat moet je en jou dat niet hebben.

Dit is trouwens een hele goede vraag

je zou denken waarom gebruik ik jou en je heletijd in de zin gebruik maar ik geef ook de antwoord aan die andere jou..

Toegevoegd na 4 uur:
ik heb jou vraag verkeerd gelezen excuses daarvoor.

dit stuk heb ik anders opgevat.


(maar dan met iemand die er 'niet' is. Ik zeg wat die ander zegt, en wat ik zelf zeg)

ik heb altijd gesprekken met mezelf in mijn hoofd. ik weet eigenlijk niet waarom ik dat doe maar ik vind het wel grappig. soms gaat het automatisch omdat ik me heel erg verveel. of soms stel ik gewoon vragen aan mezelf in mijn hoofd en daar denk ik dan heel diep over na. ik denk soms ook gewoon hardop maar dat heeft iedereen wel is...

Gek is het zeker niet, ik zeg altijd maar zo, als ik tegen mezelf praat dan krijg ik gelijk een antwoord...tegen jezelf praten kan heel nuttig zijn, het blijft niet in je hoofd zweven, je hebt het uitgesproken en soms besef je ineens...heb ik dat gezegd...vreemd eigenlijk.

Iedereen praat weleens in zich zelf, als ik iemand tegen kom op straat die in zich zelf loopt te praten, trek ik ook een wenkbrauw omhoog.

Echt gek wordt het als je het zelf niet in de gaten hebt, maar wat ik begrijp van je vraag is dat je een soort 'dialoog met jezelf hebt', heb ik ook weleens.

Ik ken echt niemand die het niet doet. Iedereen vraagt zich wel eens hardop dingen af als; " Waar heb ik nou mijn sleutels weer gelaten", of tegen de computer; " Wat doe je nou weer, daar heb ik toch niet om gevraagd".
Het is dus heel normaal.
Alleen wil niemand het toegeven omdat het in de taboesfeer zit en je niet voor 'gek' wilt worden versleten.
Zelf doe ik het altijd als ik alleen ben, ik praat tegen de planten, ik repeteer vast voor wat ik in een komend gesprek zal zeggen en hoe ik het ga zeggen. Alle opties van antwoord komen dan langs en alle opties aan antwoorden daarop. Misschien omdat je dan beter je toonhoogte kunt bepalen om je een voorstelling te maken hoe het bij de ander over zal komen.
Ook is het vaak een kwestie van afreageren. Je kan dan de ergste verwensingen uiten in je woede, die je nooit echt zal zeggen tegen degene op wie je kwaad bent, maar die je hem/haar toch toewenst op dat moment.

Hardop jezelf toespreken is ergens ook nog gezond voor jezelf. Je loopt niet met vastzittende frustraties rond,want je hebt het eruit gegooid. Het ordent chaotische gedachten, in geval van stress haalt het de grootste druk van de ketel en je gaat je niet gauw eenzaam voelen en kan volgens mij ook nog eens helpen niet depressief te worden, als je die neiging hebt.

Mensen die zich erop betrappen hardop 'zelfgesprekken' te voeren, gaan zich zorgen maken, het kan dan een bron van frustratie worden en daarmee een sociaal probleem.
Een beetje zelfcontrole om geen blunders te maken kan daarom geen kwaad, maar jezelf toespreken is in feite een goedkope manier van therapie. Helemaal niets om je zorgen over te maken.

het is helemaal niet vreemd hoor toch zeker niet als je veel alleen ben ,zoals ik lees ,mischien opschrijven wat je eigenlijk zou willen zeggen .ik vind het eigenlijk jammer dat je zoveel alleen thuis ben op jou leefdtijd ,succes

Ik ben 15 jaar, en ja ik praat ook met mezelf.
Niet hele gesprekken maar af en toe een zinnetje. Maar dat doet volgens mij iedereen wel.
Het kan zijn dat je er niet van houd om alleen te zijn, dan praat je vaker in jezelf.
Wat je zou kunnen doen: met iemand bellen of smsen (dat eerste kan je beter niet doen als je eet) Dan merk je dat het weg gaat.

Wat ik wel weet is dat er zoiets bestaat als de 'innerlijke dialoog' , iets wat ik zeker heb en veel andere mensen ook. Het is voortdurend gesprekken voeren in je kop over van alles en nog wat met allerlei mensen en als ik er op let lijkt het niet te stoppen. Maar zodra ik ergens aandachtig mee bezig ben is het een stuk minder of zelfs weg.
Maak je geen zorgen hoor!

nu ik ben 60 en praat altijd in mn eigen
gewoon omdat ik dan precies weet wat ik moet enz
t is niet gek echt vindt ik

Nee dit is helemaal niet gek , en geloof zelfs dat bijna iedereen dat in meer of mindere mate heeft .

Ik denk dat het niet verschrikkelijk raar is, maar als je vaak alleen bent, wat wel zo lijkt als ik het zo lees, kun je misschien wat vrienden zoeken, die dan je kunnen helpen, maar wel eerst zorgen dat ze je vertrouwen. Je kan namelijk niet zomaar op iemand aflopen en vragen; hoi, praat jij in jezelf? Ik namelijk wel, en ik vroeg me af of dat raar is. En als je niet wil dat iemand je voor gek ziet staan, moet je het niet te veel rondlullen om het zo maar even te zeggen.
Misschien ook een goed idee om naar een therapeut te gaan, en/of een dagboek bijhouden.
En misschien aan je ouders vragen of ze iets vaker thuis zijn. Ik weet natuurlijk niet precies hoe het bij jou zit, maar een vriendin van mij had het ook, en die zat in de klas heel vaak heel vreemd te lachen, en dat zag er best wel debiel uit, dus misschien als je van jezelf weet of je dat ook doet, daar iets op letten, want je maakt jezelf er niet echt populair mee...

Dat is zeker niet gek. Sterker nog, de meeste mensen hebben dat. De een alleen wat meer dan de ander. Waar je mee praat is je verstand of ook wel je 'onechte zelf' genoemd.

Het kan zijn dat je je (toekomstige) situaties inbeeldt en het gesprek dan in je hoofd voert. Ik merk dat ik zelf regelmatig gevoerde gesprekken terughaal en vervolgens zeg wat ik vind dat ik had moeten zeggen (op het moment zelf, zeker in een discussie, komt het er vaak niet helemaal uit zoals je zou willen).

Het beste is om niet in het verhaal in je hoofd mee te gaan. Merk de gedachte alleen op. Je kunt er vervolgens over nadenken waarom je de bepaalde gedachte hebt. Dat kan je veel over jezelf leren.

Maar je bent nog erg jong, en ik vind het al erg goed van je dat je dit van jezelf in de gaten hebt. De meesten gaan constant mee in de stroom van gedachten. Je hebt het begin dus gemaakt om meer inzicht in jezelf te krijgen. Succes.