Hoe kun je toch van jezelf houden, terwijl als je je eigen eigenschappen bij een ander terugziet, je je er mateloos aan irriteert?

Goeie vraag.
Je kan het ook aan (de) anderen overlaten om van je te houden :-)

Toegevoegd na 3 minuten:
Verder heb je zelf de keuze of je deze eigenschappen van jezelf accepteert, of dat je denkt aan de Gouden Regel: "Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet", en in dat geval zou je kunnen overwegen om in de toekomst op een andere manier met deze eigenschappen om te gaan (een kleine gedragsverandering ;-)

ik heb zelf wel eens dat ik een slechte eigenschap bij iemand ander zie en daarom boos wordt, maar daarna besef dat ik precies hetzelfde doe.

misschien is het juist omdat je in aanraking komt, met een zwakte van jezelf???
(dit is voor mij dus met slechte eigenschappen, kan voor jou heel anders zijn :))
maar wel interessant om goed over na te denken!!!

Laat ik als eerste zeggen dat niemand perfect is.

Mensen zullen eerder kritiek hebben op de dingen die je fout doen, dan waardering laten blijken voor de dingen die je wel goed doet.

Als mensen vriendschappen sluiten, wordt er ook gekeken naar de minnen en de plussen. Jij hebt dan misschien wat minpunten, maar het belangrijkste is, dat je pluspunten overheersen.


Het valt jou op dat jij eigenschappen hebt waar jij je mateloos aan irriteert bij anderen, maar zie je ook je eigenschappen bij anderen terug die jij heel mooi vindt?

Ik vind zelfkennis al een hele mooie eigenschap.

Mensen zitten opgescheept met een pakket van eigenschappen die soms met elkaar in strijd zijn; we komen op voor onze belangen en onze genen EN we zijn altruïstisch, om er een paar te noemen.
Ook hebben mensen behoefte aan leiders die hen de weg wijzen, maar tevens storen die leiders zich niet aan allerlei redelijke argumenten van hun volgers.
Zelf verbaas ik me er altijd over dat in een democratie een meerderheid er mee in stemt dat een minderheid van 10 % er op vooruitgaat, maar dat terzijde; voor het vormgeven van een groep mensen is het kennelijk nodig dat leiders zich enigermate asociaal gedragen om geloofwaardig te zijn.

"Jezelf" is meer dan die enkele eigenschappen.
Ik erger mezelf bij anderen vooral aan trekjes die ik zelf ook heb (en eigenlijk niet prettig vind): betweterigheid, slecht knopen kunnen doorhakken en zo. Maar zoals ie ander méér is dan alleen zijn/haar betweterigheid, ben ik dat ook.
Waarom je dingen die je van jezelf wel accepteert, je ergeren bij anderen, sja. Als jij iets doet, weet je de motivatie ervan, en bij die ander misschien niet, dus dan valt het misschien ook meer in het oog en erger je je er sneller/eerder aan?

'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook aan een ander niet' daar heb ik (n)iets aan toe te voegen.
Misschien een kleine kanttekening als suggestie bij deze vraag: werkt dit ook zo bij prachtige, positieve eigenschappen bij anderen / jezelf?

Door te accepteren en aanvaarden, hoe moeilijk ook, dat je niet perfect bent! En die anderen ook niet en niemand.
Welkom bij de groep die mens heet :-)

Toegevoegd na 5 uur:
Bedankt voor je toevoeging: blijft voor mij staan, dat je ergeren geen zin heeft. Het je realiseren wel, want dan kan je er ook wat mee gaan doen.

Accepteren dat iemand is wie hij is, met zijn eigenaardigheden en dat telt zeker voor jezelf.

Irriteren is een vrij nutteloze emotie, wat schiet je ermee op? En jij hebt er last van, die ander niet en die verandert echt niet doordat jij je er aan irriteert.

De irritaties naar jezelf toe, kan je wel iets mee natuurlijk, als je het wil en nodig vind.
Je kan proberen je gedrag te veranderen waardoor je je niet meer irriteert of het hele irriteren afschaffen.

Klinkt misschien wel simpel, maar het kan echt, ik irriteer me nog maar zelden aan iemand inclusief mezelf en als ik het al doe, dan bedenk ik maar, ach we zijn geen van allen volmaakt...ik ook niet :)

Er wordt je op dat moment een (ziele)spiegel voor gehouden.
Je beseft opeens he...dat is herkenbaar!!

Vaak vindt je dat vervelend omdat je nu ineens met je neus op de feiten wordt gedrukt, door anderen.
Natuurlijk kan je van jezelf houden, je kan er ook van leren en die eigenschappen die jou irriteren bij een ander, bijschaven bij jezelf.

Volgens mij is het normaal. Rare tikken, vreemde dingen die je zelf doet, zijn okay. Vaak heb je het nieteens door, een flauw grapje, tikken op tafel. Als anderen het doen is het niet leuk.
Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat mensen graag dingen controleren. Als jij iets doet, kan je ermee stoppen. Als iemand anders dat doet, heb jij daar geen zeggenschap over.

Ik heb dat met een collega, op een bepaalde manier lijken we op elkaar en ik kan me mateloos aan haar irriteren, terwijl ik weet dat ik dezelfde eigenschappen heb.

Ze is b.v. gewoon goed in haar werk en dat irriteert me (om dat ik dat ook ben al zeg ik het zelf), maar ik probeer dat dus positief te benaderen door te denken dat er meer "sterren" op de werkvloer zijn en dat ze me niet te veel in de weg zit, dat er best nog wat ruimte is enz.

Het is voor mij een soort "levensles" geworden om met mijn irritatie om te leren gaan, maar soms lukt dat me niet en reageer ik geirriteerd naar haar. Ik baal dan dat het me niet gelukt is om als een "heilige" haar te benaderen.

Een goeievraag en ook een moeilijke...

Je hebt helemaal gelijk, als je een vinger wijst naar een ander, wijs je met 3 vingers naar jezelf!

De ergernis die je voelt zegt meer iets over jezelf, dan over die ander en wat die ander eventueel doet. Zij zijn slechts spiegels voor jezelf!
Je ergert je inderdaad aan jezelf. En dat stukje kan je oplossen. Want je herkend nu iets van jezelf. Dat is al stap 1.
Zelf neem ik altijd een moeilijke weg, door naar het verleden te gaan en te onderzoeken waarom je die ergernis hebt opgepikt/aangeleerd. Dan kan je daar een andere betekenis aan geven en de ergernis kan je in het NU gaan loslaten. Zodat je in de toekomst vrij kan verder leven met jezelf, welke je een stukje meer lief kan hebben!

Dus een verleden, nu en toekomst methode.
Wat iemand in je andere vraag als reactie gaf, geef ik je voor deze vraag: kijk eens de film the secret, of lees het boek.