Wanneer is iemand depressief?

Depressies

Depressies kan men verdelen in twee ‘soorten'. Zo kent men de endogene depressie en de exogene depressie.

Een ander woord voor endogene depressie is de vitale depressie. Deze stemmingsstoornis komt voort vanuit een erfelijke aanleg. Dus uit de karakterstructuur van iemand.
Iemand die aan endogene depressies lijdt wordt depressief zonder aanwijsbare oorzaak.

Een ander woord voor exogene depressie is reactieve depressie en het woord zegt het eigenlijk al hierbij raakt iemand in een depressie als reactie op iets. Bijvoorbeeld het verlies van een baan, echtscheiding, een ziekte en dergelijke. Is de oorzaak van de depressie opgelost dan verdwijnt veelal de depressie.

Wanneer is iemand nu depressief. Iedereen kent wel eens dagen dat het allemaal wat minder gaat. Doorgaans wordt gesteld dat iemand depressief is indien hij/zij gedurende op zijn minst 2 aan een gesloten weken last heeft van een aantal kenmerken. Als kenmerk wordt genomen:
verlies van interesse, bedroefdheid, zwaar tillen aan gebeurtenissen, verlies van zelfvertrouwen. Vaak ziet men slaapstoornissen optreden, waarna de eerste stap naar de huisarts is gezet voor slaapmiddelen. Soms gaat iemand overmatig veel slapen. Je zou dit kunnen zien als een vlucht uit de depressie. Er is hyperactiviteit of juist traagheid. Alles kan de persoon irriteren en dat is voor de omgeving veelal moeilijk te hanteren. De omgeving gaat zich in een dergelijke situatie vaak van de patiënt distantiëren en dat bevordert weer zijn of haar isolement. Dit noemt men een geagiteerde depressie. Is de persoon juist enorm lusteloos dan noemen we dat een geremde depressie. Zo iemand kan dagenlang zijn mond houden.

Het is voor een depressief mens erg moeilijk om aan een dag te beginnen. Er kunnen verstoringen in het dagritme gaan ontstaan. ‘s Avonds is het moeilijk naar bed gaan met het vooruitzicht op een slapeloze nacht en opstaan is ook moeilijk omdat de patiënt geen zin heeft aan een nieuwe dag te beginnen.

Soms treden er angsten op. Angst voor ziekten, angst in het donker, om alleen te zijn, hoogtevrees, pleinvrees etc. Concentratieproblemen ontstaan omdat de malende gedachten de patiënt volledig in beslag nemen. Piekeren veroorzaakt ook weer besluiteloosheid. Er ontstaat interesseverlies waardoor de patiënt op een gegeven ogenblik een zeer geïsoleerd bestaan gaat leiden en dat terwijl contacten met anderen juist zo nodig zijn om uit het dal te komen.

Dan vind ik je stelling "of stel je je dan gewoon aan" wel heel bot :-) Je kunt best wel es depressief zijn, zo noemt men dat. Maar dat hoeft niet te betekenen, dat je in een depressie zit. Depressief in de zin van verdrietig, neerslachtig zijn, is normaal. Daar heeft vrijwel iedereen wel es last van. Dan kan je ook weer relatief snel lol hebben. Je stelt je dan niet aan naar mijn idee.

Als je je altijd rot voelt van binnen en nergens lol in hebt en alles zwart ziet
En als je liever niet meer zou willen leven dat heb je echt last van een vette depressie.

Ik ben zelf een jaar zwaar depressief geweest ,dit is echt een ziekte wat je zo kan overkomen.
Het is niet iets van ooh ik moet huilen en heb van de week ff nergen zin innen

als je echt zwaar depressief bent ( ik omschrijf zoals ik het ervaarde) zijn al je positieve gevoelens dood,niks interesseert je meer en niks kan je aan het lachen maken.
Je voelt je zo ellendig dat je niet meer wil leven, en je hart en ziel pijn doet.

Je hebt ook manisch depressief waarbij je ook periodes kent dat je juist om extreem opgewekt en vrolijk bent

Dat vele huilen zegt al iets over de situatie. Niet echt vrolijk. Er zit dus veel verdriet. En daar kun je behoorlijk depri van worden. Als je te moe bent, erg veel tegenslag hebt, verdriet om iets wat voorbij is , dan kun je het tijdelijk even gewoon niet meer trekken.

Hopenlijk is er dan iemand die je vertrouwt waarmee je kunt praten of mailen. De ander kan je misschien helpen door te luisteren, een arm om je heen, dingen op een rijtje zetten voor je. En als je weet dat iemand er voor je is, kan dat al flink schelen.