Hoe kan je irreele gedachten ombuigen naar reele?

Door je te concentreren op met waar je mee bezig bent. Dus de dagelijkse dingen bewust te doen. Dan ben je bewust bezig met douchen (voel het water op je huid), eten (proef wat je eet), autorijden (luister naar het zoemen van de motor), enz. enz. Dan leef je in het NU en heb je geen "last" meer van irreële gedachten en muizenissen.

Vanuit psychologisch perspectief is dit een vraag die te maken heeft met cognitieve gedragstherapie.

In het kort komt het hierop neer, dat je je afvraagt waarom je bepaald gedrag vertoont, bijvoorbeeld waarom je bang bent voor honden. Je moet dan een gedachte opschrijven die je met een uitroepteken kunt afsluiten. Bijvoorbeeld: 'Die hond gaat me bijten!'

Dan bedenk je redenen waarom dat geen reële gedachte is, of waarom de kans niet substantieel groot is om je daar zorgen over te maken. Bijvoorbeeld: 'Honden bijten me niet als... (onderzoek hondengedrag)'.

Schrijf die reële gedachten op een blaadje wat je in je achterzak kunt doen. Haal het erbij wanneer je weer last krijgt van irreële gedachten. Zo kun je ze ombuigen.

Als het niet alleen lukt, is het goed om er met iemand over te praten die je vertrouwt. Psychologen zijn hier heel goed in, als je daar geld voor hebt, of er goed verzekerd voor bent.

Cognitieve gedragstherapie dus. Succes ermee!

Je kunt eens kijken of iemand je met de 'rationeel emotieve training'of RET kan helpen om deze ombuiging te maken. Verder is het hebben van een irationele gedachte vaak een kwestie van de keuze die je maakt vanuit een eigenbeeld. Het vreemde is dat er gekozen wordt voor de irationele gedachte terwijl er ook reële gedachten zijn waar je voor had kunnen kiezen. Waarom kies je dan juist voor die gedachte waarvan je niet eens controleert of die klopt? Ik zie dat mensen zich naar beneden trekken door die irationele gedachte. Vraag hier hulp bij om deze manier van dramatisch denken om te zetten naar een werkelijke en gezonde focus. Daar heb je echt een zetje van een professional voor nodig.

Irreële gedachten komen altijd voort uit angsten.

Als je heel diep gaat doorvragen over die angsten kom je altijd uit bij de dood, zichtbaar zijn van de ziel, sneu voor nabestaanden, enz.

Allemaal logisch, maar ook eenvoudig om te buigen: iedereen gaat eens dood, je leeft voor jezelf, enz.

Maar in het algemeen geldt dat leven met angsten veel erger is dan de angsten zelf. Men lijdt meer om het lijden dan om het leed.