Waarom kan het oog niet inzoomen?

Omdat een oog geen technologie is zoals een camera dat wel is.

Omdat het zoom-mechanisme dat daarvoor nodig is, simpelweg niet is geevolueerd. Het oog is ooit begonnen als een paar lichtgevoelige cellen die donker van licht konden onderscheiden. Veel later pas kreeg het de vorm van een hol bolletje waar door een gaatje licht naar binnen valt. Pas na de ontwikkeling van de lens werd een beeldresolutie bereikt die het toeliet om in te zoomen. Eerder bestond de wereld uit vage lichtvlekken waar niks op in te zoomen viel. Maar nu was het te laat. Je kunt niet uit het niets opeens een uitschuifbaar, of verdraaibaar, of hoe dan ook instelbaar inzoom-mechaniek laten groeien alleen maar omdat je hem nu pas kunt gebruiken. De evolutie van het oog was al een andere weg ingeslagen. En de evolutie kan nooit ongedaan gemaakt worden, en zij kan alleen voortbouwen op de dingen die zij heeft. De noodzaak voor een zoom-mechaniek kwam op een moment waarop het oog al lang besloten had zich op een andere manier te ontwikkelen. Te laat, dus...

Wel een goed idee! Met nanotechniek zal het wel mogelijk gaan worden, denk ik.

Het ook kan wel inzoomen !

Inzoomen en uitzoomen
Om zowel dichtbij als ver weg scherp te kunnen zien heeft je oog twee lenzen nodig: de buitenste en de binnenste lens. De buitenste lens bestaat uit het hoornvlies en de oogkamer.

Het hoornvlies is de stevige doorzichtige buitenkant van je oog. Het is de eerste laag waar de lichtgolven doorheen moeten. De oogkamer bevindt zich tussen het hoornvlies en de iris (het gekleurde deel van je oog). Doordat de lichtgolven ook hier doorheen moeten, wordt de oogkamer ook een lens genoemd.

Wanneer het licht door het hoornvlies en de oogkamer is gegaan, valt het op de binnenste lens. Deze lens werkt als de lens van bijvoorbeeld een fototoestel. Hij is soepel en kan makkelijk van vorm veranderen. Door zichzelf platter of boller te maken, kan de lens scherp stellen (en kun je dus zowel dichtbij als ver weg scherp zien). Dit scherp stellen doet de lens met behulp van speciale spiertjes. Deze trekken de lens plat of maken hem bol.

Het is nooit ontwikkeld omdat er simpelweg al die eeuwen geen belangrijk nut was te kunnen inzoomen.

Als je over de prairie rondliep als prooi was het genoeg te kunnen ontwaren dat dat dier in de verte dat naderbij sloop erop uit was jou als zijn avondeten te gebruiken. Wegwezen was dan het devies, niet inzoomen om te kijken of hij echt naar jou aan het kijken was.

En andersom was voor het roofdier het ook niet nodig meer te zien dan dat er een smakelijk hapje in de verte liep, of zijn haren goed zaten (wat hij had kunnen zien als hij het beeld dichterbij kon halen) was niet nodig. En voor het overmeesteren moest de rover ook dichterbij komen dus dat was wat hij ging doen.

Zelfs voor het speuren naar prooi is inzoomen niet zo van belang. Iedereen die ooit heeft geprobeerd een konijn ver weg met een verrekijker te bekijken kan dat beamen. Als je niet zonder inzoomen (dus zonder de verrekijker voor je ogen) probeert het konijn te vinden lukt het bijna niet. Ingezoomd raas je overal overheen als je (voorzichtig heen en weer kijkt) dus speuren in de inzoomstand om een prooi te vinden lukt eigenlijk niet, je moet eerst met een gewone blik kijken of je iets ziet bewegen.

Heb je dat gezien is het dus als rover beter er gelijk op af te gaan dan in te zoomen om het nader te bekijken, ben je daarmee klaar is je prooi hem mogelijk gesmeerd.

Dus het is er niet omdat het de overlevingskansen niet noemenswaardig groter maakte.