Wat zijn die witte vliegende sterrentjes die ik zie als ik me focus op een object

De meeste mensen zien wel eens sterretjes voor hun ogen of vreemde lichtpatronen, bijvoorbeeld bij snel bukken of door een klap op het hoofd. Iets gelijkaardigs gebeurt wanneer men de ogen stevig dichtknijpt of met een vinger op een gesloten oog drukt. Het zijn kleine, felle lichtflitsjes in het gezichtsveld die worden veroorzaakt door een sterke prikkeling van het netvlies.
Je kunt ook sterretjes zien als je bent flauwgevallen of als je je erg hebt ingespannen en daarbij je adem hebt ingehouden. Dan krijgt het netvlies even een tekort aan zuurstof en reageert ook weer met prikkels naar je hersenen die je ziet als lichtflitsen.
Sommige mensen zien bij het begin van een migraineaanval kleurige vlekken verschijnen in hun gezichtsveld. Deze zijn van een totaal andere aard en hebben niets met de gewone sterretjes te maken.
Een ander fenomeen zijn de zogenaamde zwevers (in het Engels floaters en in het Frans mouches volantes). Dit zijn kleine vlekjes in het glasvocht die de inval van de lichtstralen verstoren en daardoor kleine vlekken veroorzaken in het gezichtsveld. Wanneer men rondkijkt, lijken de zwevers zich te verplaatsen binnen het gezichtsveld, maar dit is niet het geval. Ze keren min of meer steeds naar dezelfde plaats terug. Vooral bijziende mensen hebben er last van.
Je hoeft je niet ongerust te maken als je af en toe sterretjes of zwevers ziet. Alleen als dat heel plotseling gebeurt zonder dat er een duidelijke oorzaak voor is, als het maar in één oog gebeurt of als het niet binnen een dag vanzelf overgaat, is het goed om naar de huisarts te gaan.
..

Heel goed dat je dit ziet! Ik bedoel - iedereen ziet het, maar de meeste mensen letten gewoon niet op.

Wat jij ziet, is het Fenomeen van Scheerer, ook bekend als het Blue-Field Entoptic Phenomenon. Zie de link hieronder.

Omdat de link in het Engels is, hier een samenvatting in het Nederlands.

Het netvlies van de mens zit eigenlijk verkeerdom: de bloedvaten lopen vóór de lichtgevoelige cellen. Dat betekent, dat die bloedvaten door het beeld lopen dat je ziet. Je ogen zien dus de wereld door een netwerk van bloedvaten heen. Alsof er meerdere donkere lijnen dwars over het beeld zijn getrokken.

Da’s niet handig, en daarom corrigeren de hersenen voor die zwarte lijnen. Wat jij uiteindelijk ziet (dus ná filtering door je hersenen) is een beeld waarbij de zwarte lijnen van de bloedvaten zijn opgevuld door de beeldbewerking in de hersenen.

Maar zo af en toe komt er een witte bloedcel door zo’n bloedvaatje. De bloedvaten in je oog zijn zo smal, dat een witte bloedcel er maar nét doorheen past. De witte bloedcel vult daarmee het bloedvat helemaal op.

Een witte bloedcel is doorzichtig. Zodra er een witte bloedcel door zo’n bloedvaatje beweegt, valt er dus ineens wél licht op de lichtgevoelige cellen die achter dat bloedvaatje liggen.

De hersenen blijven echter corrigeren. Zij vullen op die plek automatisch blauw in (als je naar een blauwe lucht kijkt), of wit (als je naar een vel papier kijkt).

Maar nu zien je hersenen niet alleen het blauw (of wit) dat ze zelf invullen, maar daarnaast nog eens extra licht, dat door de witte bloedcel heen op het netvlies valt. Jij ziet dus op die plek wat extra licht: een wit "sterretje".

Wat je dus ziet, zijn je eigen witte bloedcellen die door de haarvaatjes van je netvlies stromen. Die "sterretjes" bewegen in wiebelige lijntjes, omdat de haarvaatjes kronkelig zijn. De sterretjes verschijnen en verdwijnen, omdat je alleen dat deel van een bloedvat ziet dat aan de voorkant van je netvlies ligt. Daarvoor en daarna bevindt de witte bloedcel zich achter je netvlies, zodat je hem niet ziet.