Waarom is leven verplicht? En waarom heerst er een taboe op vrijwillige levensbeinding?

Hoezo verplicht, het leven is een cadeau. Een wijze man vertelde mij ooit, als je alleen maar negatieve punten kunt opnoemen en daartegenover geen positieve punten kunt zien ...., dan ligt het aan jou.....

De Enige verplichting die bestaat, is eerlijk te zijn naar jezelf, neem die moeite, hoe moeilijk het ook is. En als je denkt, ' ik heb alles gedaan, alle moeite genomen,....denk nog harder na, neem nog veel meer moeite, meer en meer... doe je stinkende best!!! Dat verdien je!

Iemand hoeft niet iets te bereiken.
Iemand hoeft niet iets te worden.

Het is al mooi als je er in slaagt om niet al te ongelukkig het leven te aanvaarden zoals het komt.
Het is helemaal mooi als je kan leren om te genieten van (vaak kleine) dingen die op je weg komen.

Dat is niet voor iedereen makkelijk.
Maar voor de meeste mensen is dat gelukkig wel te leren.

Voor mensen die heel oud en/of ongeneeslijk ziek zijn, is er in Nederland een euthanasie-regeling.
Als je dus een verrot leven hebt gehad en dat leven is op, dan is er inderdaad een vorm van zelfbeschikking om dat leven te beeindigen.

Maar ook gelukkig is het, dat dat niet zomaar gaat.
Het schijnt dat in Nederland ongeveer 1500 mensen zelfmoord plegen. En heel veel meer proberen dat,
maar dat mislukt.
Dat is pas een grote ellende.

Als je een uitweg zoek zijn er een heleboel instanties om te helpen.
http://ik-wil-dood.nl/waarom-je-leven-een-tweede-kans-moet-geven/

Toegevoegd na 8 uur:
Zoals Sadbunny terecht opmerkt is god geen oplossing.
Lees hier meer serieuze informatie:
http://www.nvve.nl/nvve2/home.asp?pagnaam=homepage

Waarom er een taboe op is lijkt me op zich simpel: verreweg de meeste mensen zijn doosbang voor de dood (en terecht, dat zal een belangrijke drijfveer in onze evolutie zijn geweest), en alleen al nadenken over mensen die het zelf zouden willen maakt ze extra bang. Dus willen ze liever niet dat die suicidalen hen er toch mee confronteren.

Plus je hebt nog een belangrijk religieus aspect: zelfmoord is een grote zonde, het mag gewoon niet van de religie, en de religie heeft ontzettend veel invloed op allerlei taboes en standaarden in onze cultuur. (In elke cultuur trouwens.)

Ik denk dat iedereen iets en moois heeft bereikt ... veel meer dan je denkt. En vrienden en familie zouden hem of haar enorm missen.

Er speelt bij vrijwillige levensbeëindiging wegens psychische redenen ook mee dat niemand kan garanderen dat die redenen zullen blijven als iemand blijft leven.
Bij euthanasie wegens bijvoorbeeld ongeneeslijke kanker is er een duidelijk moment aan te geven, een grens: vanaf hier wordt iemand niet meer beter, de kans dat iemand alleen meer pijn zal krijgen is aannemelijk, dan _mag_ iemand stoppen met leven.
Bij bijvoorbeeld een depressie is niet te zeggen dat het per definitie niet beter zal worden. De pest is juist dat iemand die depressief is, volkomen overtuigd is dat het niks is, nooit wat geweest is en nooit wat zal worden. De kans dat diegene daar gelijk in heeft, is minimaal, maar intussen voelt diegene zich wel zo, en behandeling is niet altijd effectief.
Maar euthanasie in zo'n geval kan vergelijkbaar zijn met beenamputatie om een gebroken teen te behandelen: het werkt wel, maar het lijkt toch niet de meest zinvolle actie.
Het is bij een ernstige depressie altijd zoeken en proberen met een behandeling, en dat op zich kan je al moedeloos maken. Maar bedenk: er zijn heel veel mensen die volstrekt en total overtuigd waren dat ze niet meer wilden leven, die hulp zochten daarbij, die niet kregen, en toch opgekrabbeld zijn en nu zeggen: gelukkig kreeg ik die hulp niet.
Als deze vraag betrekking heeft op jezelf: zoek hulp, bijvoorbeeld bij 113: http://www.113online.nl/