Hoe leer je omgaan met lichamelijke problemen/ziekten?

Door je je te realiseren dat er niks aan gedaan kan worden, dat er niks verandert aan de situatie en dat je er dus maar beter mee kan leren leven. Als je dat accepteert kun je vervolgens de stap maken, om er dan het beste maar van te maken.

het is zoals het is.
tuurlijk ga je door een fase van verzet, angst, onmacht.
maar je merkt al snel dat dat je niet veel oplevert, en dat je eigenlijk geen keus hebt een en ander maar te ondergaan.
uiteindelijk volgt acceptatie.
nogmaals: het is zoals het is, en daar verander je niets aan.

Acceptatie is niet iets wat je kunt forceren. Het gaat natuurlijk over emoties.
Als je merkt dat frustraties, boosheid of verdriet over de handicap of ziekte je in de weg staan is het misschien goed om daar eens met een hulpverlener over te praten
(werkt soms beter dan met een familielid of vriend)

Daarnaast is het handig om via fysiotherapie trucjes aan te leren waardoor je op een makkelijkere manier met je handicap kan omgaan. Hoe je bepaalde dingen wel kan doen bijvoorbeeld.

Het kost minder energie 'het te accepteren' dan om er tegen te blijven strijden.
Ik heb zelf epilepsie, en dat beperkt me in bepaalde dingen: ik moet regelmatig leven (dus ik kan geen baan met onregelmatige tijden hebben), ik kan gaan alcohol drinken, ik moet extra oppassen op bepaalde momenten omdat dan het risico op een aanval groter is, ik heb een waterdicht onderlaken op m'n bed liggen want ik heb maar een paar aanvallen per jaar, maar dan plas ik wel in m'n bed.
Ik kan net doen of er niets aan de hand is, medicijnen weigeren en net als vroeger af en toe lekker wat glazen wijn drinken, en dan zal ik veel vaker aanvallen hebben die ook veel zwaarder zijn.
Dus leg ik me erbij neer dat ik deze ziekte heb, en houd ik rekening met de beperkingen die het me oplegt. Al met al wordt m'n leven daar waarschijnlijk veel makkelijker door.

Dus als je een ziekte/beperking hebt, probeer uit te zoeken wat je wel en niet kunt, focus op je mogelijkheden en wees gerust boos en/of verdrietig omdat andere dingen niet of moeizaam gaan. Maar blijf niet hangen in 'Ik kan niet (meer)...' want daar schiet je niets mee op.
En ja, dat heeft tijd nodig, natuurlijk ook afhankelijk van wat er precies mis is. Gun jezelf die tijd ook.

Het leven met lichamelijke problemen/ziekte is een lastig probleem. Je kunt niet in een keer alles accepteren. Je zult alles rustig moeten bekijken. Je leven is verandert. Je zult opnieuw moeten bekijken wat je wel kan en wil. Daarna kun je opnieuw je leven gestalte geven en kan de acceptatie beginnen. Kijken wat je wel kunt en niet meer kijken naar wat je niet kunt.

accepteren is zeker nodig, je zult het eerst moeten verwerken. Dit kun je doen door te praten met mensen met dezelfde lichamelijke problemen/ziekten of te praten met hulpverlening.
Ook zou je je kunnen focussen op de dingen die je nog wel kunt, waardoor het negatieve op de achtergrond komt

sterkte en succes!

accepteren kan ook door middel van medicatie voorgeschreven en gecontroleerd door een arts.wellicht niet de beste of natuurlijkste oplossing maar kan tijdelijk worden gebruikt. na een zekere tijd zal dit resultaat geven en kan dan stillaan terug afgebouwd worden.

Je beseffen dat je een ziekte hebt en niet dat je de ziekte bént.
Je hebt nog zoveel andere dingen om te leven, om van te genieten. Laat de ziekte niet de rest van je leven beheersen.

Acceptatie is het niet ontkennen van datgene wat er is; in jou geval de ziekte. Het is er nu eenmaal. Kijk daarna verder wat je allemaal nog kan en kunt doen.

Gelukkig hoef je er niets aan te doen. Het gekke is: het gebeurt vanzelf! Er komt een dag dat je lichamelijke probleem nog wel opmerkt, maar het niet meer centraal staat. Op dat moment zit het je ook niet meer zo in de weg. Wanneer dat moment er is verschilt per persoon. Waarschijnlijk heb je met deze vraag de eerste stap gezet, en helpen de antwoorden je verder op weg.