Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Ik ben ooit gebeten door een hond. Is mijn litteken gevaarlijk?

Toen ik ongeveer 12 jaar oud was, ben ik eens 'gebeten' door een Duitse Herdershond. Ik heb er nooit een wond van gehad, het is nooit echt een beet geweest, maar ik heb er toen wel een tandafdruk van overgehouden onder mijn linker borst. Nu ben ik 23 jaar, en heb ik die tandafdruk (natuurlijk) nogsteeds. Ik weet niet hoe lang, maar zeker al wat jaartjes, is de plek rondom dat littekentje wat dikker. Het lijkt alsof daar vocht of vet zit. Het valt niet heel erg op, maar als je het weet zie je het wel. De linkerkant van mijn romp lijkt daardoor wat dikker.. het lijkt een soort vetrol ofzo. Kan het moeilijk uitleggen. Ik vraag mij af of dit gevaarlijk kan zijn ofzo? En of dit door middel van een kleine ingreep weg kan worden gehaald? Dus niet echt door te snijden (ik wil geen groot litteken daar), maar bijvoorbeeld door een prik ofzo? Ik hoop dat iemand mij kan helpen. Ik ben sowieso wel van plan naar de dokter te gaan, maar ik zeg dit al langer en durf maar niet.

Toegevoegd na 22 minuten:
Ik ben vergeten erbij te vermelden dat de plek geen specifieke kleur heeft (het valt niet op zoals ik zei) en ook niet jeukt of pijn doet. Heel af en toe voel ik er wat raars, of doet het pijn als ik er op druk, maar niet altijd. Het littekentje zelf (dus de tandafdruk) is .. tja.. mijn huidskleur, maar misschien iets meer lichtroze. (ik ben zelf erg bleek, ben roodharig).

Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
2.9K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Hoi Iris,

Vervelend dat je bent gebeten door een hond - en dat je er na zoveel jaar nog mee te maken hebt. Het is uit jouw beschrijving moeilijk te bepalen wat het is; als het relatief klein is kan het wildgroei zijn van littekenweefsel (keloide) of cellen die vocht vastouden (hypertrofie). Dat is vaak simpel te verhelpen. Maar er zijn nog meer opties... te veel om op te noemen eigenlijk.

Zonder twijfel raad ik je aan om naar je huisarts zou moeten gaan, die is er tenslotte om je te helpen. Wat betreft je angst voor de dokter heb ik wel wat tips:
- doe het stap-voor-stap. Ga er naartoe om eens te vragen wat het zou kunnen zijn. Laat haar/hem er eens naar kijken en beslis dan wat/of je er verder iets mee wilt doen. Vergeet niet dat het jouw lichaam is, ook als je bij de dokter bent. Zij/hij zal niets doen zonder dat jij dat goed vindt.
- vertel je huisarts dat je het spannend vind- zij/hij ziet heel veel mensen als jij die ook niet graag naar zich laten kijken en zal je gerust kunnen stellen
- waarschijnlijk is het juist een hele opluchting om te weten wat het is - nu kwel je jezelf alleen maar met onzekerheid.

Succes!
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden

Andere antwoorden (2)

Een hondenbeet die geen bloed opleverde en dus niet "doorgebeten". Ik heb dat zelf aan een knie gehad doordat ik twee vechtende honden uit elkaar haalde op ongeveer dezelfde leeftijd. Is nooit naar gekeken en zag het nog jaren.
Nu zie je niets meer.
Als je er ongerust over bent >>>>> ga naar de huisarts, laat deze kijken, betasten en onderzoeken indien nodig, maar als er sprake is van behandeling..... dan ben jij er zelf bij... JIJ BEPAALT wat er wanneer gebeurt...
Dus voorlopig gebeurt er NIETS. Helemaal niets, totdat jij vind dat het wel kan, dat de huisarts maar moet doen wat er gebeuren moet...

Wees niet bang voor een onderzoek voor kijken, eerst kijken of er echt iets is en of er behandeld moet worden, daarna beslis jij wat er gaat gebeuren!
Gewoon even gaan.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
11 jaar geleden
je hebt gelijk
Het ziet er naar uit dat daat indertijd een hypertofe wonde of een keloïd is ontstaan:
De verschijnselen zijn afhankelijk van factoren als het huidtype, de plaats op het lichaam, de soort verwonding en leeftijd en voedingstoestand van de patiënt.
Een hypertrofisch litteken ziet eruit als een rode zwelling op de genezen wond of het operatielitteken. Keloïden zijn meestal verdikt, harder dan de omringende huid en rood, roze of bruin van kleur. Ze kunnen jeuken en pijnlijk of gevoelig voor aanraking zijn. Het belangrijkste verschil tussen een hypertrofisch litteken en een keloïd is, dat een hypertrofisch litteken binnen de grenzen van de oorspronkelijke wond blijft en een keloïd niet. Keloïden dringen de omringende weefsels binnen en hebben een stevige en rubberachtige structuur. De vorming van hypertrofische littekens begint al snel, binnen enkele weken na een operatieve ingreep of verwonding, terwijl keloïden vele maanden of zelfs een jaar later kunnen ontstaan en zich blijven uitbreiden.
Hypertrofische littekens en keloïden worden in eerste instantie met corticosteroïden behandeld, plaatselijk aangebracht of per injectie toegediend. Andere mogelijke behandelingen zijn een verband om het litteken af te sluiten, compressietherapie met bijvoorbeeld een drukverband, bestraling en laserbehandeling . In ernstige gevallen kan verwijdering van het hypertrofisch litteken of keloïd door een operatie of bevriezing ook voor verbetering zorgen. Vaak wordt een operatie gecombineerd met injecties met corticosteroïden, die soms nog tot enkele maanden na de operatie worden gegeven om de kans op herstel te vergroten en het risico op terugkeer van het litteken te verkleinen.
(Lees meer...)
fremar
11 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding