Wanneer is er sprake van hartritmestoornissen?

Bij een normaal hartritme volgen de hartslagen elkaar in een regelmatig tempo op. Bij een ritmestoornis slaat het hart te snel, te langzaam of onregelmatig.
Het hart trekt samen door een elektrische prikkel. Dat gebeurt bij een volwassene in rust in een regelmatig tempo: 60 tot 70 keer per minuut. Tijdens inspanning loopt dat op tot 150 tot 180 keer per minuut.
Een hartritmestoornis is een steeds terugkerende verstoring van het hartritme. Er is iets mis met de vorming van de elektrische prikkel, of met de geleiding van die prikkel. Als het dagelijks voorkomt is dat een terugkerende verstoring en dus een hartritmestoornis.

Er zijn verschillende afwijkingen:
het hart klopt te snel
het hart klopt te langzaam
het hart klopt onregelmatig
de boezems en kamers werken niet goed samen
Als de hartslag steeds boven de 100 slagen per minuut is, dan noemt men dit tachycardie. Een hartslag onder de 50 heet bradycardie.

Van een tachycardie kunnen we spreken als het hart sneller slaat dan 100 slagen per minuut; van een bradycardie bij minder dan 50 slagen per minuut. Dat zijn overigens nog geen hartritmestoornissen. Een frequentie van 100 tot 200 slagen per minuut is normaal bij inspanning, emotie of koorts terwijl een frequentie lager dan 50 per minuut in de slaap gebruikelijk is. We spreken pas van een hartritmestoornis als de hartfrequentie onregelmatig is, of in rust te hoog of te laag is. Een tachy- of bradycardie hoeft pas behandeld te worden als die afwijkend is en u klachten krijgt.

Bijna elk mens heeft wel eens last van HR-stoornis zelfs dagelijks. Dit kan geen kwaad. Pas als de stoornis aanhoudt (soms) is ingrijpen noodzakelijk. Als dit dan vaker voorkomt is medicatie wenselijk. Ook operatief middels een ablatie wordt dan ook wel aangeraden.