kun je uit het niets gaan hikken?

Ja hoor, je kunt zomaar gaan hikken. De hik is een krampachtige samentrekking van je middenrif, een grote, koepelvormige spier- en peesplaat die je buikholte van je borstholte scheidt. Net zoals je ineens zomaar last kunt hebben van een trillend ooglid of kramp in je kuit, kan je middenrif ook ineens zomaar 'in de hik' schieten.

Als je inademt, maak je je borstholte groter, zodat er lucht in je longen gezogen wordt. Dat groter maken van je borstholte doe je door je ribben omhoog te trekken (borstademhaling), waardoor ze meer naar buiten gaan staan. Maar je maakt je borstholte ook groter door je middenrif aan te spannen. Daardoor wordt het middenrif platter, wordt je borstholte groter en zet je buik wat uit (je darmen en je maag moeten érgens blijven). Daarom noemen ze dat de buikademhaling.

Als je middenrif nu ineens fel samentrekt, wordt er dus ineens een beetje lucht in je longen gezogen. Dat je daarbij je strottenhoofd even afsluit heeft (denk ik) te maken met een reflex. Daardoor krijg je dat maffe hikgeluid.

Wat ONTZETTEND goed helpt (altijd binnen een paar seconden, zonder mankeren) is een trucje dat ik eerst niet wilde geloven: water drinken van de overkant van een kopje. Je vult een kopje met water. Je zet het op een stoel of een niet te hoge tafel. Je buigt je voorover over het kopje heen en je drinkt van de achterkant van het kopje (niet je handen gebruiken). Ik denk dat het te maken heeft met het fixeren (vasthouden) van het middenrif in een bepaalde stand, want geloof het of niet: weg hik! Bij alle andere methoden is één poging soms niet genoeg, maar deze werkt ALTIJD en DIRECT. Grappig, hè?

Overigens gaat het bij mij zo dat als ik 's morgens de hik heb, ik het diezelfde dag nog een paar maal krijg. Dan is mijn middenrif dus een beetje gevoelig, die dag.