Hoe gaat een maagonderzoek tegenwoordig?

Een standaard maagonderzoek gaat als volgt (waarbij je wel nuchter moet zijn):

Het onderzoek

U komt op uw linkerzij op de onderzoekstafel te liggen en u krijgt een bijtring in de mond om de slang te beschermen.
Losse onderdelen mogen tijdens het onderzoek niet in de mond blijven zitten, denk hierbij aan een kunstgebit, plaatje of tongpiercing.

De arts brengt de flexibele slang in via uw mond en vraagt u om te slikken zodat de slang goed in uw slokdarm gebracht kan worden. U krijgt even een benauwd gevoel dat na het inbrengen weer afneemt.

De luchtwegen blijven vrij zodat u rustig kunt ademhalen. Na het inbrengen van de slang kunt u beter niet meer slikken, omdat u hierdoor kunt gaan kokhalzen. Speeksel kunt u weg laten lopen via de wang; dit wordt afgezogen met een zuigertje.
Het onderzoek verloopt het beste als u zich zo goed mogelijk ontspant en zich concentreert op de ademhaling.

De slang wordt opgeschoven door de slokdarm naar de maag. Het licht in de kamer wordt ondertussen gedimd zodat het beeld op de monitor duidelijker is.
In de maag aangekomen wordt er lucht ingeblazen, zodat de maag zich kan ontplooien en het slijmvlies goed bekeken kan worden. Het kan zijn dat u een vol gevoel krijgt en lucht moet opboeren.
De slang wordt doorgeschoven tot in de twaalfvingerige darm, dit geeft een drukkend gevoel op de maag. Indien nodig worden er hapjes weefsel weggenomen (biopsie) voor verder onderzoek. Dit is niet gevaarlijk en niet pijnlijk; u kunt wel een trekkerig gevoel hebben.
Bij het onderzoek zijn twee verpleegkundigen aanwezig om u te begeleiden en de arts te assisteren.

Toegevoegd na 3 minuten:
Omdat ik geen arts ben en jouw situatie niet ken weet ik niet of een maagonderzoek wel zinvol is en wat voor maagonderzoek dan nodig is maar hierboven staat dus het standaard maagonderzoek.

Als een rontgenfoto kan werkt dat zo: Met een röntgenonderzoek van de slokdarm kunnen afwijkingen van de slokdarm en eventueel van de maag worden vastgesteld. Denk hierbij aan een vernauwing, een middenrifsbreuk of een afwijking in de beweging van de slokdarm.
Normaal gesproken is de slokdarm niet zichtbaar op een röntgenfoto. Daarom krijgt u tijdens het onderzoek een contrastmiddel (bariumpap) te drinken. De slokdarm en de maag worden door het contrastmiddel goed zichtbaar op de röntgenfoto. Vaak worden bij dit onderzoek ook stukjes brood, gedrenkt in bariumpap, gegeven, zodat beoordeeld kan worden of deze normaal de slokdarm passeren.

Nou dit is wel heel toevallig! Ik heb zelf ook emetofobie en heb gisteren een maagonderzoek(gastrocopie) gehad na bijna een jaar twijfelen om het wel of niet te doen. Ik heb het met een roesje gedaan en ik heb de verpleegkundige ingelicht dat ik heel angstig was en uitgelegd waarom. Ook had ik een patientenkaart gedownload van het emetofobie forum. Daarop staat precies op wat emetofobie inhoud. Ze hebben me gerustgesteld en gezegd dat ik bovenop het normale roesje (dormicum) nog iets kreeg om goed door te slapen (die naam weet ik nie meer) ik heb alleen van te voren een paniekaanval gehad omdat ik zolang moest wachten dus tijd had om te gaan nadenken. Eenmaal in de behandelkamer kreeg ik t roesje toegedient en heb ik nog 3x gezegd dat ik er nog was en daarna weet ik niks meer. Ik werd een uur later wakker en wist niks meer! Alles was goed gegaan en niks gevonden! Ik raad je dus echt aan om het met een roesje te doen en je angst uit te leggen. In mijn geval hadden ze veel begrip. Dat andere onderzoek waarbij je spul moet slikken is 10 x erger omdat je dat spul echt niet wegkrijgt. Ik heb dat onderzoek ook gedaan nmaar niet afgemaakt omdat ik t niet voor elkaar kreeg t door te slikken. Heel veel succes met je beslissing en je mag me altijd mailen!