Als iemand Morbide Obesitas heeft, wanneer wordt er dan gekozen voor een maagBAND en wanneer voor een maagVERKLEINING?

Dat van die vloeibare calorieën klopt wel volgens mij, maar voor zover ik weet, wordt in die gevallen vooral voor methoden gekozen die malabsorptie veroorzaken, en niet alleen restrictief werken. Dus een gastric bypass of aanverwante operatie, en geen maagband of -verkleining.

Een verkleining kan op verschillende manieren, één methode is de 'sleeve' waarbij het grootste deel van de maag wordt afgesloten, en het deel (mouwvorming) van de slokdarm naar de dunne darm intact blijft. Ik dacht dat het indicatiegebied voor alle restrictieve methoden een beetje hetzelfde is, en dat is als mensen ofwel niet extreem morbide obees zijn en ingeschat wordt dat ze zich goed aan de voorschriften kunnen houden, ofwel als ze heel extreem morbide obees zijn en een andere operatie te risicovol is. Dan wordt er wel eens eerst een maagband geplaatst of maagverkleining gedaan, om dan nadat de patiënt al een groot deel van z'n overgewicht is kwijtgeraakt en de risico's van anesthesie e.d. wat lager zijn, alsnog een andere operatie uitgevoerd, zoals het bypassen van een stuk van de dunne darm zodat malabsorptie ontstaat.

Voor zover ik weet, worden puur maagverkleinende operaties minder toegepast omdat de nietjes wel eens loslaten, en is het grote voordeel van de maagband dat het reversibel is. De cuff van de band kan losser gezet worden of juist opgespoten worden zodat er minder passage is. Vooral bij vrouwen die ooit nog zwanger willen worden, is zo'n reversibele methode aantrekkelijk. Nadeel is wel dat het lichaamsvreemd materiaal is en dat zo'n band ook wel eens gaat vergroeien in de maagwand, en dat de resultaten op lange termijn vaak tegenvallen. Na verloop van tijd rekt de maag weer uit, en dat is ook het geval bij een echte maagverkleining. Mensen kunnen dus steeds meer eten, en ook als mensen inderdaad veel vloeibare calorieën nuttigen, veel zoetigheid eten of veel gepureerd eten tot zich nemen, is het met een maagband of -verkleining na verloop van tijd wel mogelijk om toch aardig wat binnen te krijgen. Bij ernstiger overgewicht wordt dan ook vaak gekozen voor zo'n bypass-methode, waarbij vaak én de maag kleiner wordt gemaakt, én de kleinere maag op een later punt van de dunne darm wordt aangesloten. Zo worden niet alle voedingsmiddelen opgenomen. Voordeel is dat dit effectiever is, en nadeel is dat patiënten vaak hun leven lang vitaminepreparaten nodig hebben constant in de gaten gehouden moet worden of ze wel voldoende voedingsstoffen binnenkrijgen.

Ik ben met iemand mee geweest naar een voorlichting hier over. Een maagband zorgt op de lange termijn juist voor veel MEER complicaties dan een maagverkleining, maar de kans op complicaties op korte termijn is veel kleiner.

Maar.. veel ziekenhuizen plaatsen geen maagbanden meer door de slechte ervaring in de loop der jaren! Vrijwel alle chirurgen raden het af en geven het advies een gastric bypass of alleen een maagverkleining te kiezen.

Na het eventueel verwijderen van de maagband blijf je met ernstige beschadigingen zitten aan de maag, door o.a. de vernauwing en het littekenweefsel dat is ontstaan. De chirurg vertelde ook dat de meeste patiënten die de maagband lieten verwijderen en een gastric bypass hiervoor in de plaats kregen, achteraf vonden dat hiermee veel beter was te leven, dus verdraagzamer dan de maagband.