De rek is eruit ik ben moe door alles wat gebeurd is.Hoe krijg ik weer energie en zin in leuke dingen?? Heeft iemand een tip?

ik denk dat je echt je huisarts moet opzoeken en hulp zoeken on je taak te verlichten en waarschijnlijk zul je dingen uit handen moeten geven wat je ben hard op weg naar een burn out of depressie .
Je man steunt je misschien wel maar kan dat misschien wat effectiever doen
maar zal dat ook moeten leren dus wellicht goed idee om de hulp ook op je man te betrekken maar op dit moment kan je beter een gevechts pauze inlassen en hergroeperen. als echtpaar
en je tactiek opnieuw formuleren
ik denk niet dat een weekje er uit je zal helpen als er verder niets gebeurd
zal niet zeggen dat alles anders moet maar je moet voor jezelf bepalen of je handling strategieën nog werken.
en waar verbetering mogelijk is.
en neem de tijd om je emoties te luchten
vakantie zonder de kinderen ?
hulp aan huis ? extra
een privacy ruimte voor jullie ?
wees creatief

Zorg in ieder geval dat je goed slaapt. Hou een standaard slaap/waak ritme aan, ga een uur voor je gaat slapen een boek lezen of in bad, en eet genoeg.

Verder is het heel belangrijk dat je omgeving zich aan jou aanpast. Een opgeruimd huis is een opgeruimde geest. Gooi weg wat je nooit gebruikt en gooi overal wat groene zeep langs.
De geur van sinaasappels brengt ook veel energie met zich mee.

En het leukste: geniet van de zon wanneer je die kans krijgt!

Je hebt het heel druk zo te lezen. En niet alleen druk, er speelt ook nogal wat.
Zorg je er wel voor dat je regelmatig echt tijd voor jezelf neemt? Zeker in drukke tijden vergeten mensen dat nog weleens maar regelmatig even echt tijd voor jezelf nemen, kan je helpen die batterij weer op te laden.
Reserveer tijd voor jezelf en ga iets doen wat je leuk vindt. Misschien staat je hoofd er niet naar maar dan doe je in ieder geval even iets alleen maar voor jezelf. En als het goed is, ga je er na verloop van tijd weer plezier aan beleven, als je net iets minder uitgeput bent dan nu.

Verder is zoals gezegd voldoende slaap ook belangrijk.

Als het lang aanhoudt en het lukt je niet eruit te komen, zou ik niet te lang wachten met hulp van buitenaf vragen. Eerste stap lijkt mij de huisarts. Die kan helpen inschatten met wat voor soort hulp jij het meest gebaat bent.

Kijk eens of je een manier kunt vinden om met het leven mee te gaan. Nu werk je het TEGEN en dat kost nu eenmaal meer energie.
Bekijk de ander niet op het gedrag aan, maar zie de emotie en verdriet wat onder het gedrag zit. Daardoor hoef je geen politievrouw meer te spelen maar kan je de ander gaan troosten op de pijn en verdriet die het voelt. Zo ook de je zoon en ook je man. Afstandelijkheid is ook een uiting van verdriet. Net zoals jij ook veel verdriet in je hebt. Even goed gaan huilen kan heel veel opluchting geven.
Hopelijk kan je weer meer de liefde vinden die je hebt voor jezelf en de anderen. Laat die liefde meer stromen en je zult je energieker gaan voelen.

Ik kan niet beloven dat het werkt maar het lijkt mij een kleine moeite om het te proberen:

Zet je mobiel en draadloos internet en andere draadloze zaken 's nachts uit. Zet je dect telefoon zover mogelijk van je vandaan (of vervang m liever nog voor een ouderwets bedraad toestel). Mochten de buren een dect aan de andere kant van de slaapkamermuur hebben, draai je bed om (scheelt weer 2 meter). Kijk je vanuit je slaapkamerraam naar een zendmast, probeer een maandje een slaapkamer aan de andere kant van het huis (extra muren ertussen helpt).


Probeer het een maandje, voor hetzelfde geld ben je over een maand weer helemaal de oude.

Vraag via huisarts doorverwijzing naar maatschappelijk werk. Ofwel via jeugdzorg. Met een maatschappelijk werker kan je samen met je man wat meer structuur brengen in je huishouding.

Klinkt heftig allemaal! Als aanvulling op alle tips die al gegeven zijn:
- Soms kan schrijven helpen. Door je zorgen op papier te zetten, kun je dit misschien beter loslaten. Ruimt je hoofd een beetje op
- Koop een boksbal, kan heerlijk zijn om op die manier frustraties kwijt te raken, lucht op. Kan natuurlijk ook een andere vorm van sport zijn, over het algemeen geeft dit energie!
- Ga een activiteit ondernemen met elk gezinslid apart. Ga bijvoorbeeld met je middelste zoon doen wat hij leuk vindt. Door even weg te zijn uit de 'standaard' situatie kom je soms beter in contact.
Succes!

Jouw verhaal is bekend voor mij en vele anderen met kinderen met een +je. Mijn tip: goed voor jezelf zorgen, zorg voor een hobby buitenshuis en claim tijd voor jezelf.
Jouw 2 oudste kinderen zullen altijd een extra zorg zijn en verdwijnt niet ook al heb je niet meer de directe zorg.
Zoek lotgenoten contact, zij begrijpen je als geen ander en zullen niet oordelen.
Jouw batterij moet hoognodig opgeladen worden en dat kan je alleen zelf.
Sterkte, ik weet hoe het is!

Als je tijd hebt ga naar een plaats waar bomen staan .
En zoek naar een oude grote boom die je aandacht trekt .
Ga er tegen aan staan op een mannier die je zelf wilt .
Dan voel je de energie weer door jou lichaam stromen .

Je bent wakker aan het worden. Je staat op de rand van een burn out mijns inziens. het is tijd om aan ontspanning te gaan denken, ga jezelf een schop onder je kont geven om te beginen met een meditatievorm die bij jou past. Dit hoeft niets te kosten, slechts 15 minuten per dag, en maakt je hoofd rustig van binnen. je kunt ook eebn proefles in andere ontspannende dingen nemen. Zoek even zo min mogelijk mensen op. Ga dingen voor je zelf doen in je uppie, die jij leuk vind om te doen. pak zo mogelijk één ding waar JIJ zo van kan ( kon?) genieten. enga dat potdorie gewoon doen!!!! je man en je kinderen kunnen wel even zonder je, en ook met een autist en een "moeilijk opvoedbaar"kind valt nog te leven, maar dat is te leren. Being met dat ontspannen door wat meer tijd gericht alleen voor je zelf te nemen. Das het begin. Daar word jij rustiger van. Als jij rustiger word wordt alles om je heen rustiger... je kinderen merken dat je vrolijker wordt. Er kan wel veel loskomen. je gaat je fouten inzien en das best wel confronterend. Maar uiteindelijk zal blijken dat dat moeilijk opvoedbare kind en je autistische kind nog niet zo moeilijk zijn als je dacht. het is te weinig ruimte hier om het aan je uit te leggen helaas, maar als je meer meer mij wilt praten hierover mag je me altijd een berichtje sturen.

Ik heb zelf een een huilbaby gehad en een dochter met Ass. In een burnout

Toegevoegd na 15 uur:
Vergat derhalve nog toe te voegen dat sinds het met mij goed gaat ik het goede voorbeeld kan geven en mijn kinderen veel closer zijn geworden met mij. Mijn huilerige kind is een vrolijk apie nu, en mijn Dochter met Asperger komt steeds losser en het gaat gewoon idioot goed met haar. Ze wonen beiden thuis trouwens. Er is Harmony