Hoeveel personen mag je werkelijk in je huis/tuin accepteren buiten je eigen gezin voordat je strafbaar bent?

Het internationaal recht (artikel 12 ICESCR en artikel 11 ESH) verklaart het recht op gezondheid en dus de volksgezondheid tot fundamenteel mensenrecht. Volgens artikel 43 lid 1 van het Statuut voor her het koninkrijk is de zorg voor de verwezenlijking hiervan (het recht op gezondheid) een landsaangelegenheid.
Voor Nederland betekent artikel 43 lid 1 Statuut, dat de overheid op grond van artikel 22 lid 1 van de Grondwet maatregelen neemt ter bevordering van de volksgezondheid. Op grond van diverse aan deze wet gerelateerde regelingen kunnen Ministers en in het verlengde hiervan de burgemeesters vergaande maatregelen, o.a. noodverordeningen, nemen ter preventie van de spreiding van de ziekte.
Er geldt nu een noodverordening die zich richt tot een grote groep van de inwoners van Nederland, voor een langere periode.

Wanneer bij controle door een handhaver geconstateerd wordt dat de noodverordening wordt overtreden kan een sanctie worden opgelegd. Per individuele situatie zal de handhaver deze moeten beoordelen aan de hand van de geldende richtlijnen.
Na het geven van een daaropvolgend noodbevel dient men de plaats te verlaten. Indien hieraan geen gehoor gegeven wordt kan er vervolgens op grond van artikel 184 Wetboek van Strafrecht gehandhaafd worden.
Je kan het juridisch helemaal plat slaan als wiskunde, zoals een burgemeester het plastisch zei, maar wij leven momenteel in een crisistijd. Probeer niet de grenzen op te zoeken, denk niet in regels van waar ligt de grens. De grens ligt daar waar de verbalisant deze op dat moment op die bepaalde gronden trekt aan de hand van de instructies en de gehanteerde richtlijnen.
De bevoegdheden van de handhaving van de noodverordening zijn gebaseerd op artikel 443 van het wetboek van strafrecht. Het overtreden van een noodverordening. Het OM doet al deze gevallen af als ‘strafbeschikkingsfeit’. Hoewel het niet om een misdrijf gaat, leidt deze overtreding wél tot een aantekening die vijf jaar in de justitiële documentatie blijft staan.