Heeft een verkeerde verhouding zuur/base in je bindweefsel invloed op je vermoeidheid?

Mijn kennis over de stofwisseling is te beperkt om het exact uit te kunnen leggen, maar het kan best aangezien alles op elkaar inwerkt. Een verstoorde pH zal best invloed hebben op de reflexen.Rdenatie: Bij langdurige inspanning heb je ook te veel zuur, door anaerobe stofwisseling bijgebrek aan zuurstof
Als je altijd te veel zuur hebt, zal je ook meer anaerobe stofwisseling hebben. Dit kost veel meer energie dan de aerobe variant.

Ik lees hier een aantal dingen die niet kloppen. Althans, niet volgens de huidige stand van zaken van onze verzamelde kennis.

Als eerste: de zuurgraad van het lichaam is constant. Daar zorgt het lichaam zelf voor. Zelfs een miniscule verandering van de zuurgraad wordt direct gecorrigeerd.

Als tweede: vitamine C (L-ascorbinezuur) is zuur. Hij voegt dus zuur toe om het lichaam minder zuur te maken?

Ten derde: het lichaam slaat nauwelijks afvalstoffen op. Daar komt bij dat onduidelijk is wat "chemische" afvalstoffen zouden zijn. Het lichaam maakt echt geen verschil tussen "chemisch" en natuurlijk.

Ten vierde: als ergens als afvalstoffen inzitten, dan zeker niet in medicijnen. Niet dat alle medicijnen puur goed zijn; er zijn ook medicijnen die voor sommige mensen slecht uitwerken. Maar medicijnen laten met zekerheid geen afvalstoffen achter, als dat zo zou zijn zou het medicijn nooit worden goedgekeurd. Dit lijkt veel op een bevooroordeeld praatje van een verstokte alterneut die alles wantrouwt wat uit de reguliere geneeskunde komt.

Ten vijfde: de gebruikte test klinkt als de magische spiertest die in sommige alternatieve kringen nog steeds wordt gebruikt. Daarbij wordt een stof in de buurt van de patient gehouden, en wordt daarna gekeken hoe goed de spieren van die patient reageren op de nabijheid van de stof. Men gaat ervan uit dat die stof een soort magische "uitstraling" heeft die in de wetenschap totaal onbekend is, maar waarvan de alterneut het bestaan klakkeloos aanneemt.

Conclusie: dit verhaal rammelt echt aan alle kanten.

De enige manier waarop zo iemand toch positieve resultaten kan bereiken, is door zelfbedrog (hij onthoudt alleen de succesverhalen, van de twijfelgevallen maakt hij achteraf succesverhalen, en de missers vergeet hij). Verder gebeurt er soms echt iets goeds, maar dat is ofwel een kwestie van een soort Cold Reading (de patient vertelt zelf wat het beste bevalt), ofwel een kwestie van toeval: de meeste ziekte genezen vanzelf.

Voeg hieraan toe dat zulke tamelijk extreme alterneuten veel patienten trekken die het als laatste hoop toch maar eens proberen. Die patienten komen dus altijd op een dieptepunt in hun ziekteverloop bij hem, en als het een ziekte is met ups en downs en je komt bij hem tijdens een down, hoef hij niets te doen om te profiteren van de up die onvermijdelijk moet komen na een down.