Hoe kan ik discreet iemand die gedeeltelijk arbeidsongeschikt is verklaard,maar toch regelmatig werkt (beunhaasd) aangeven, en bij wie?

Deze instantie bestaat niet meer. Dat heette vroeger de NSB.

@ Barend, dus jij vind dat hun maar gewoon een uitkering mogen trekken terwijl ze deze niet verdienen?
Ik werk hard voof mijn geld en baal ervan als andere mensen zonder goede reden dat niet doen.

Maar als iemand gedeeltelijk arbeidsongeschikt is dan is hij voor de rest toch arbeidsgeschikt en mag hij toch werken? Uiteraard moet de vergoeding voor die gewerkte uren wel aan de uitkeringsinstantie worden doorgegeven maar als buitenstaander kun je niet weten of dat gebeurt.

@Daphne: In andermans boeken kan men niet lezen. Als je denkt dat iets niet klopt, ga er dan met open vizier op af. "discreet" aangeven? Is volgens mij in bovengenoemde vraag een eufemisme voor:
anoniem erbij lappen?

Niet doen. BarendV en JoanDArc, ik ben het volkomen met jullie eens.

Als het "klopt" wat hij doet is er niks aan de hand.
Anders is het gewoon diefstal van de samenleving.

Ja, Moordigger en dat moet de man in kwestie dan voor zijn eigen geweten verantwoorden.

Veel mensen hebben klachten die niet te zien zijn, maar waar ze wel ongelofelijk veel last van hebben, wat werken in een bedrijf zo goed als onmogelijk maakt. Wie ben jij om daar over te oordelen? Wat noem jij trouwens beunhazen? Helpt hij/zij vrienden met hun verbouwing, past hij/zij op de kinderen van de buren, of gaat hij/zij iedere ochtend met zijn/haar broodtrommel naar de bouw? In het laatste geval is hij/zij mogelijk inderdaad aan het werk, maar het kan ook zo zijn, dat hij/zij zich schaamt voor de uitkering en het niet voor de buren wil weten, dat hij/zij doet of hij/zij gaat werken, maar in plaats daarvan iedere dag op een bankje in het park doorbrengt. In de eerste twee gevallen, hoe weet je dat hij/zij ervoor betaald wordt, dat het geen vriendendienst is, of vrijwilligerswerk dat keurig gemeld is bij de uitkerende instantie? Hoe weet jij dat hij/zij niet verrekt van de pijn, tijdens de hulp die hij/zij biedt aan anderen? Vraag aan hem/haar hoe het zit, voordat je deze persoon misschien onnodig, mogelijk nog meer in de problemen brengt, probeer begrip te tonen en mocht het dan toch niet kloppen, dan kun je aan de bel trekken bij de uitkerende instantie. Je geheel of gedeeltelijk af laten keuren doe je niet voor de lol en gebeurt bovendien niet zomaar, een arts moet aantonen dat je (gedeeltelijk) ongeschikt bent om te werken. Gedeeltelijk arbeidsongeschikten worden ook regelmatig herkeurd, zodat mocht er sprake zijn van herstel, de uitkering wordt gestopt, of verminderd. Wat gaat er precies mis volgens jou? Hoe pleegt hij/zij fraude, maar ook hoe weet jij dit?

Je weet dat ook iemand die arbeidsongeschikt is gewoon mag werken, hoop ik? Of je geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt bent maakt niet uit, zolang het maar gemeld wordt bij de uitkeringsinstantie. Hoe weet jij dat deze persoon dit niet doet?

Ja Ivana, dat moet een moordenaar ook....
Maar ALS het niet ok is zou verantwoording afleggen aan de gene(n) van wie je steelt, in dit geval, ook niet verkeerd zijn. Anders zou het (door de maatschappij) niet als "verkeerd" bestempelt moeten worden.

Eens dat buitenstaanders vaak slecht kan oordelen over hoe een situatie in werkelijkheid is en dat je over dit soort “oordelen” voorzichtig moet zijn.
Er zijn echter mensen welke trots zijn op hoe ze zowel van de maatschappij (uitkering o.i.d.) als via arbeid (zwart) aan hun (vaak riante) inkomen komen (ja, echt).
Ik kende ze welke dat zelfs niet onder stoelen en banken steken en er openlijk voor uit komen.
Nee, ik zie het zelfs dan niet direct als mijn taak om ze “er bij te lappen” maar maak ze wel duidelijk hoe ik er over denk. En dat (als ze slim zijn) ze mij er buiten moeten houden anders voel ik mij genoodzaakt (om niet medeplichtig te zijn aan deze diefstal) om ze aan te geven.
In zo verre ga ik met de reactie van JoanDArc mee. Maar “gewoon” vindt het dus zeker niet.

Ik ben niet tegen het melden van mogelijke fraude trouwens. Je niet met andermans zaken willen bemoeien klinkt nobel, maar kan op een bepaald moment naadloos overgaan in onverschilligheid en alle ongewenste effecten die daarbij kunnen horen. Als ik iemand iets zie stelen hoop ik dat ik het lef heb om m'n mond open te trekken en stelen van de maatschappij is niet heel anders. Of dat anoniem kan of moet is een andere vraag. Maar als het gaat om een vermoeden van fraude met uitkeringen, PGB's of toeslagen is het bijna onmogelijk om als buitenstaander het hele verhaal te kennen. Met een paar feiten uit iemands leven kan ik wel tien verschillende scenario's bedenken die allemaal passen bij de feiten zoals ik die ken, maar misschien geen van allen correct zijn. Daarbij bestaan er ontzettend veel misverstanden over arbeidsongeschiktheid en over ziekte en handicap in het algemeen. Zo zijn er mensen die denken dat je niet mág werken als je een arbeidsongeschiktheidsuitkering hebt, dat iemand die voor 50% is afgekeurd in overtreding is als hij meer dan 20 uur per week werkt, dat iedereen die in een rolstoel zit arbeidsongeschikt is of dat iemand waar je niets aan ziet per definitie de boel oplicht. De waarheid is dat je zonder kennis te hebben van iemands specifieke afspraken met de uitkeringsverstrekker en zijn precieze handel en wandel niet kunt weten wanneer iemand met zo'n uitkering wel of niet fraudeert. En ook als je het zeker weet moet je er over nadenken of (eerst) praten niet beter is. Een melding zal vooral boosheid oproepen en niet snel iemand werkelijk inzicht geven in zijn gedrag. Ik denk zeker dat er situaties zijn waarin melden gepast is, maar wees er terughoudend mee. Zorg in elk geval dat je heel zeker bent van je zaak: bedenk dat melden altijd nog kan en een melding ook niet zomaar terug te draaien is.