waarom wordt er bij een kredietaanvraag uitgegaan van Bancair eigen vermogen, ipv normaal eigen vermogen van balans?

Omdat de bank alleen het vermogen meeneemt waar ze grip op heeft en voorrang t.o.v. andere schuldeisers. De bank weegt altijd haar positie ten opzichte van de overige financiers van de onderneming.

Voorbeeld:
Balans van een willekeurige B.V.
- Stel dat de post Eigen Vermogen 200 bedraagt
- Het vreemd vermogen 100, financiering van de bank (lening)
- Totaal passief: 300.
Aan de activakant staan:
Een bedrijfspand van 150
- Voorraad 25 en debiteuren 25 = 50.
- Daarnaast heeft de directeur een schuld aan de B.V. van 100 - rekening courant dga
- Totaal actief: 300

Boekhoudkundig is de solvabiliteit (Eigen Vermogen / Balanstotaal): 200/300 = 67%, wat een goede uitgangspositie is.
Echter, de bank kan in de praktijk bij default geen aanspraak maken op de vordering die de B.V. op de dga heeft. Deze wordt dus gecorrigeerd op het eigen vermogen en het balanstotaal. Dit activum valt dus buiten het vermogen waarde bank aanspraak op kan maken. Het bancair aansprakelijk vermogen is dan fors lager: 200-100 / 300-100 = 50%.