20 jaar, ZWANGER, thuiswonend en geen vaste baan. Wat zijn me rechten?

Je kan toch nu iig een baan zoeken voor 6/7 maanden... En als je je best mag je misschien na je zwangerschap terug komen.

je moet ook natuurlijk na gaan denken. wat kan jij je kind gaan bieden? heb je wat te bieden? klinkt misschien rot maar een kind krijgen is niet alles. onthoud goed dat een kind zo'n 200 euro per week ken gaan kosten, sta je mentaal sterk in je schonen? ben je stress bestendig? is je leefsituatie op orde? heb je schulden , bewindvoering of wsnp zijn de rechten echter anders. want je moet ruimte hebben voor een kind , je moet financieel alles op orde kunnen hebben. kinderen groeien als kool, en je komt 3x tot 6x per nacht uit je bed te komen. daarbij studeert je vriend, heeft hij dan een inkomen? want met een freelance en een uitkeringkje van je vader gaat het hem niet worden, buiten dat moet je ook zeker van zijn dat je het kind wilt want heb jij al een relatie breuk met je vriend of is er ooit iets voorgevallen waarbij de relatie aan een zijde draadje hangt, kan ik je vertellen dat het geen succesvolle toekomst gaat worden, want je zit 18 jaar eraan vast zowel aan de vriend en de kind. dus denk goed naar waar je aan begint, en vele meiden die nog thuis wonen rondom 20 jaar staan niet sterk in hun schoenen omdat ze nog altijd afhankelijk zijn van hun ouder(s) dat is al punt 1 niet goed. wanneer je een eigen woning hebt , financiële plaatje goed geregeld hebt, dan leef je ook meer stressvrij. als ik je verhaaltje zo leest is het geen strak plan om aan kinderen te beginnen. want dit gaat fout lopen. en heb je de jeugdzorg snel aan je kont hangen. en geloof me die zijn niet tolerance. ik weet dat je hier niet op zit te wachten. maar ga je geen hoop geven die er niet is. want het gaat wel om het belang van je kind of om je eigen belang. dus die keuzes moet je zelf dan maken. ik zou eerst zorgen dat jullie eens samen gaan wonen. ik weet niet hoe lang jullie met elkaar gaan. maar ga eerst eens op zoek om samen te gaan wonen. mocht dat goed verlopen, kan je alsnog aan kinderen beginnen. maar in deze situatie die ik nu zie. nee meid raad ik het jullie echt af! tenzij je bereid bent voor de eventuele gevolgen die met zich mee brengen, maar onthoud goed.. het kind zelf kan hier niks aan doen. en je kunt het der niet verwijten, buiten dat kan je het niemand verwijten want jullie zijn beide fout geweest en onoplettendheid geweest bij de gemeenschap. en wie onveilig doet mag de consequenties daarvan dragen. heel veel succes en zou zeker eerst eens nadenken of het wel zo'n goed idee is. betreft rechten. het is en blijft jullie kind.