Hoe kan het dat mensen dakloos worden in Nederland? Je kan toch met een bijstandsuitkering (vanaf 23jr) en huurtoeslag het prima redden? Niet breed we

Klopt

Daar heb je gelijk in conqie, toch denk ik dat je ook bij daklozen die niet zwerven, vaak een gecombineerde problematiek ziet. Psychosociale problemen, schulden, verslaving en geen vangnet. Ook bij de voorbeelden die Liveisgreat hieronder noemt.

Voor een bijstandsuitkering is een postadres voor de meeste gemeenten voldoende, betreffende een dakloze.

waar poepen ze? schone onderbroek,ho maar

+Kort en krachtig

ja, zo zijn er genoeg conqie en ik houd mijn hart vast bij de nieuwe regering. Rutte heeft geen idee, komt ook uit een nest waar genoeg geld was om hem te laten studeren bijv.
VVD'ers kennen over het algemeen het leven van een minima niet, die zijn over het algemeen anders gewend. De maatregelen die zo minima onvriendelijk zijn, en die hij van plan is door te drukken, zullen nog meer mensen gaan treffen en het vangnet zal steeds kleiner worden. Zelfs de middeninkomens moeten al de broekriem gaan aantrekken. Tja, als je dit nooit hebt moeten doen en je houdt steeds minder geld over, dan krijgen we er nog meer van die gevallen bij. Vooral door de versoepeling van het ontslagrecht. Straks krijg je alleen nog maar baantjes op 0 uur basis of tijdelijke contracten. Daar gaat je zekerheid!!! Ergens mogen we blij zijn dat Wilders alles opblies en zodoende er nu een socialere partner bij zal komen. Er is dus nog een kans dat er toch iets meer rekening met de minima cq. zwakkeren in onze samenleving wordt gehouden. Toch vertrouw ik die Rutte niet, hoop alleen dat Diederik wel te vertrouwen is en zijn poot stijf houdt. Het VVD bolwerk is alleen voor de rijken en dat weet iedereen!

helemaal juist #amc, ook je hierboven staande reactie! plus! nee een hele vette plus! :))

+Ja tragisch genoeg is het zo.

amc jekan uit een goed nest komen waar ze veel geld hebben maar als jij geen brains hebt bak je er ook niets van ik kan me een uitspraak van de persoon die je noemde herinneren hij zei "" veel mensen zijn niet arm,ze verdienen te weinig"" of ze hebben te weinig gestudeerd daar val ik onder

troetroe@helemaal gelijk! Daarom ben ik dan ook bang, dat straks alleen de rijken nog het geld hebben om hun kroost te laten studeren. Velen die het minder hebben, ondanks de talenten/intelligentie van hun kroost kunnen het risico op niet kunnen terugbetalen van hun 'grote lening' niet ingaan. Uiteindelijk was daar een beurs voor, om deze kids met potentie, de kans te geven óók te studeren. Kom je uit een rijk nest, dan kan je op je gemak een studie volgen, de langstudeerboete maakt je dan niet uit (de ouders betalen toch wel). In elk geval hoéf je dan niet persé brains te hebben, je hebt een goede kruiwagen en je komt er toch wel én met een goed inkomen.
Ik ben namelijk bang dat, mét de VVD aan de leiding, studeren straks alleen voor die mensen is die het kunnen betalen en dan zou veel potentie verloren gaan.

+klopt

@khepput: bij wet moet je helaas alimentatie betalen maar vrouwen kunnen ook prima zelf werken hoor. Denk daar maar eens over na.

de aspecten van alimentatie, daar valt e.e.a. over te melden. Maar dat wordt hier niet besproken, het gaat erom of mensen dakloos kunnen worden en dat kan oa door niet betalende vaders/moeders/ex-partners en allerlei verplichtingen die niet nagekomen worden.

elise: waardevol antwoord: plus!

dank!

plus!

Grote plus!

+ tragisch dat we nu weer met Rutte zitten opgescheept!

@meike : ik begrijp hem niet... rutte?
bedankt voor de +sjes aan iedereen

rutte/vvd/verkiezingen = nog meer bezuinigingen = meer daklozen (denk ik dat meike bedoelt).

okeej, als Belg had ik niet meteen door dat het over de Nederlandse politiek ging. trouwens, in België zijn er ook bezuinigingen hoor, en veelal op de kop van mensen die het al niet breed hebben... de anderen zijn minder makkelijk te pakken natuurlijk en zijn beter in staat hun inkomen weg te moffelen. Bv. betalen ministers bij ons geen belastingen op hun loon. En als je dan ziet wat ze verdienen en hoeveel ministers wij hebben...
Bij ons in OCMW is er nu ook het handhavingsbeleid waarbij het recht op bijstand (leefloon) afhankelijk gemaakt wordt van je werkwilligheid. Dus niks "recht" meer.
Klinkt op het eerste gezicht logisch, maar men gaat te werk alsof het over zware criminelen gaat : medewerkers die voltijds detectivewerk doen om te zien dat je niks bijverdiend. Net alsof je hiertoe niet gedwongen wordt met een leefloon van slechts 75O€ (voor samenwonenden : 45O €). En idd... mensen die hun uitkering verliezen omdat ze enkele uren clandestien gaan bijklussen riskeren op straat terecht te komen.
Als je dan bedenkt hoeveel de hogere klasse opstrijkt met clandestiene trucs, gaat je haar recht staan. Ik vermoed dat dit véél meer geld kost aan de samenleving dan alle steuntrekkers bij elkaar. En het eigenaardige is dat Jan met de pet dan nog meestal met de vinger naar beneden wijst, naar die uitkeringstrekker, de vluchteling, de werkloze enz... Zolang er geen solidariteit meer is bij de werkende klasse (ongeacht of iemand werkt of niet werkt, of welke huidskleur of afkomst iemand heeft) zolang zal dit niet veranderen.

Nou, ik heb gelukkig hier zelf geen ervaring mee hoor. Maar ik heb nooit anders gekend dan en minimuminkomen: eerst Bijstand, nu Wajong. En sinds ik er bij werk, is mijn besteedbaar inkomen lager dan toen ik niet werkte, maar dan met hogere eigen bijdragen, hogere inkomensafhankelijke drempelbedragen, en geen recht op minimaregelingen (mijn inkomen is hoger, maar door het wegvallen van toeslagen juist minder te besteden, maar op papier dus een hoger inkomen en dus hogere eigen bijdragen etc.). Maar ik heb nooit anders gekend, dus ook mezelf nooit een ander bestedingpatroon aangeleerd, en ik ken de regelingen soms beter dan de uitvoerders daarvan. Ik kan goed budgetteren, en daarom kon ik zelfs in de Bijstand nog vrij ruim sparen. Maar als ik kijk naar de extra kosten die mijn handicap met zich meebrengt bijvoorbeeld, de hulpmiddelen die ik niet vergoed krijg, alle kleine 'verborgen' kosten: ik kan bijvoorbeeld zelf geen groente snijden, geen eten afgieten etc., dus ben afhankelijk van veel voorgesneden en voorbereid eten, wat gewoon echt VEEL duurder is, en.. nou ja, al die fouten die de belastingdienst maakt, en nog veel en veel meer.. dan kan ik me wel degelijk heel goed voorstellen wat er allemaal mis zou kunnen gaan, en dat óndanks al die goede sociale voorzieningen. Daarbij heb ik wel eens meegemaakt dat ik te laat een beroepschrift indiende bij de rechtbank omdat ik op dat moment middenin een procedure voor spoedopname in een revalidatiecentrum zat, en ondanks de verklaringen van de maatschappelijk werkster was de rechtbank onvermurwbaar: bezwaartermijn is bezwaartermijn, en daar kon niet van afgeweken worden. Als datzelfde zou gebeuren bij een beroep tegen een dergelijke fout van de belastingdienst, of tegen iets anders wat om veel geld gaat, kun je daar dus helemaal niets aan doen. Dus ja, dát er dingen gigantisch mis kunnen gaan op financieel gebied, dat kan ik me goed indenken. Maar gelukkig heb ik dat zelf nog nooit meegemaakt. Maar ook in mijn geval zou het mis kunnen gaan: als de WWNV was ingevoerd en ik 25-30% van mijn inkomen had moeten inleveren, weet ik niet of ik mijn huur nog had kunnen betalen. Kleiner gaan wonen kan ik niet, want ik huur een aangepaste (want rolstoeldoorgankelijke) woning. Terug naar m'n ouders kan ik niet, want hun woning is niet aangepast en daar kan ik amper naar de WC, laat staan douchen of slapen. Dus waar ik heen zou moeten als ik onverhoopt vast zou lopen, dat weet ik niet.

Oh, ik ben ook gaan werken met het idee: "als het niet lukt, kan ik altijd nog ontslag nemen". Te zot eigenlijk, maar goed: tot nu toe gaat het. Het kost me zo'n 150 euro per maand, maar als ik de naheffingen en de verhoogde eigen bijdragen erbij reken, kan dat oplopen tot zo'n 250 per maand wat ik er op achteruit ga. En misschien valt dat nog mee, want de eigen bijdrage bij het CAK is steeds gebaseerd op twee jaar geleden, dus als ik over twee jaar weer een lager inkomen heb kan ik via peiljaarverlegging nog onder die verhoogde eigen bijdrage uitkomen. Langdurigheidstoeslag en kwijtschelding gemeentelijke belastingen e.d. heb ik sowieso geen recht op, want ik spaar voor een aangepaste auto dus heb spaargeld. Dat toont wel weer aan hoe luxe ik het heb: ik heb mezelf zeer zeker beperkt, heb bijvoorbeeld een boodschappenbudget van 20 euro per week, maar dat betekent dat ik wél kan sparen, en ook altijd een potje heb voor onvoorziene uitgaven zodat ik me niet druk hoef te maken als de tandarts plotseling een paar gaatjes vindt of als één van de katten ziek wordt. Ik mag dus niet klagen, maar het gevolg is wel dat áls ik om wat voor reden dan ook terug zou moeten vallen in de Bijstand (ik zou bijv. plotseling goedgekeurd worden door een fout van het UWV) dat ik dan eerst m'n spaargeld op moet eten, ik me al die jaren voor niets zo beperkt heb, én ik ook meteen m'n kans op mobiliteit kwijt ben, en dus ook geen kans meer heb op het vinden van werk. Vanuit de Bijstand is er geen potje voor het vergoeden van een rolstoeltaxi, en als je bedenkt dat het UWV nu al twee keer zoveel per maand betaalt aan mijn taxikosten dan aan mijn uitkering, dan begrijp je dat het onmogelijk is om zelf die kosten te dragen. Dat is trouwens ook meteen mijn grootste bezwaar tegen de WWNV, dat de voorzieningen om te kúnnen werken daar zoveel moeilijker toegankelijker zouden zijn. Voor iedereen die door het UWV als "duurzaam en volledig" arbeidsongeschikt wordt aangemerkt zou gelden dat ze wel nog 5% meer uitkering krijgen, maar geen recht meer hebben op voorzieningen. Gezien het zwart-wit denken van het UWV en het feit dat ik op dit moment ook al die status heb, is de kans groot dat ik in die categorie zou gaan vallen. En dán zijn dus je kansen om te laten zien dat je met een welwillende werkgever die een functie wil modelleren naar jouw mogelijkheden WEL kunt werken, voorgoed verkeken. Speaking of which: ik ga maar weer eens vacatures zoeken, want ben over een paar maanden werkloos.

De gedachte áchter de WWNV was zo gek nog niet vond ik, in elk geval had het oog voor het feit dat ook het Bijstands-bestand heel veel mensen kent die "iets" hebben, en zou het samenvoegen van regelingen gunstig kunnen zijn voor mensen die nu tussen de wal en het schip dreigen te vallen. En dat er verschil is tussen volledig en duurzaam arbeidsongeschikten en mensen die met wat extra begeleiding best wel kunnen werken, dat is natuurlijk zo. Maar in de uitvoering had ik absoluut geen vertrouwen, en het invoeren van een partnertoets voor de "nieuwe" gevallen van jonggehandicapten vind ik gewoon echt niet juist. Daarmee zet je mensen die niet kúnnen werken en dat ook nooit zúllen kunnen, direct op een enorme achterstand. Hoe kun je bijvoorbeeld gaan trouwen of samenwonen als je weet dat je partner niet alleen het volledige huishouden moet gaan doen (je hebt immers geen recht meer op huishoudelijke hulp vanuit de WMO asl je een partner hebt), een hele hoop mantelzorg zal moeten gaan verlenen, en dan óók nog eens jou volledig moet gaan onderhouden? Oh nee, gehandicapten hebben natuurlijk helemaal geen partner. En al helemaal geen seks. Uiteraard. :-P De Krom was overigens niet voor rede vatbaar, heb ik begrepen van mensen die wat dichter bij het vuur zaten. Die man begrijpt niet dat iemand die op papier duurzaam en volledig arbeidsongeschikt is, misschien best kan werken als de werkgever welwillend is en de functie wat wil aanpassen. Zo ben ik ook binnengekomen in mijn huidige baan: "hier hebben we een lijst werkzaamheden, zeg jij maar wat je wel en niet kunt, we organiseren daarna wel dat iemand anders de dingen gaat doen die jij niet kunt en officiëel wel bij de functie horen." Op papier kan ik nog steeds niet het werk doen wat ik nu doe, maar het gros van de werkzaamheden kan ik wél, voor het verzetten van laptops of tillen van mappen is altijd wel iemand in de buurt, en ik kan genoeg afwisselen om het doenbaar te maken. Waarom ook niet? Ik heb genoeg te bieden hoor, als een werkgever maar een beetje flexibel wil zijn.

Maar dan een béétje terug naar het onderwerp: woon-werkvervoer valt inderdaad onder het UWV, en dat is gewoon rolstoeltaxi op de meter, dus al gauw zo'n 250 euro voor die slordige 40 à 45 km heen en weer naar m'n werk. Dat een paar keer per week, tel maar op. Da's geen collectief vervoer, maar collectief vervoer voldoet ook niet voor mij. Bij de WMO heb ik individueel taxivervoer, en ook bij Valys een solo-indicatie. Is ook bittere noodzaak, want zelfs zoals het nu gaat is het enorm behelpen. Maar zou jij ook met aanpassingen niet kunnen rijden? Ik rijd met geavanceerde aanpassingen, geen pedalen en geen stuur. Heb maar één hand nodig, volledige joystickbesturing. Dat maakt de aanpassingen ook zo duur: een rolstoelbus waar iemand anders in rijdt heb ik inmiddels wel bij elkaar gespaard, maar wil ik zélf kunnen sparen, dan is dat eigenlijk niet bij elkaar te krijgen. Maar de onafhankelijkheid is inderdaad ZO belangrijk: voor mij zou het medisch gezien veel beter zijn omdat ik met zelf rijden vele malen beter schokken kan vermijden én op kan vangen, en dat scheelt aanzienlijk in SEH-bezoeken. Maar los daarvan betekent afhankelijk zijn van taxivervoer dat je op je werk nog geen TIEN minuten langer door kunt gaan als je een keer lekker bezig bent, in een bespreking zit of net middenin een gesprek met een patiënt zit. Dat vind ik echt onwijs irritant, en daar komt dan nog bij dat je met verjaardagen altijd degene bent die wordt opgehaald terwijl het eten nog niet eens klaar is, of dat je tot diep in de nacht zit te wachten omdat de taxi zo laat is, omdat het zo moeilijk is om vantevoren in te schatten tot hoe laat zo'n avond duurt. Ik hoop toch echt dat ik binnen nu en tien jaar het uiteindelijk bij elkaar gespaard krijg, maar dat is een lange weg waarbij je te maken hebt met het onvermijdelijke glazen plafond omdat het systeem nu eenmaal niet is ingesteld op spaarders. Lenen zou vele malen gunstiger zijn, maar dat durf ik weer niet. Zou ik ook niet willen trouwens, en zou buitengewoon onverstandig zijn in mijn geval.