Waarom vallen grote bouwprojecten vaak veel duurder uit dan verwacht?

Beide bovenstaande antwoorden raken de kern niet, dus k zal het even uitleggen.

Een politicus die iets wil heeft er baat bij om de kosten daarvan zo laag mogelijk in te schatten. Anders hebben de tegenstanders een extra reden om het project niet te willen.
Vaak zijn veel kosten dan nog onbekend of onzeker, dus de politicus heeft veel mogelijkheden om posten laag in te schatten, zonder dat dat betekent dat hij niet kan rekenen.

Vervolgens komen er offertes binnen en wordt de goedkoopste gekozen. Maar waarom ie die offerte de goedkoopste? Omdat alle aannemer (in een poging om de goedkoopste te zijn) hun eigen kosten ook laag inschatten.
En de goedkoopste heeft dus de meeste afrondingen naar beneden weten te vinden.

Dan begint het bouwen. Met af en toe een meevaller, en af en toe een tegenvaller. Echter, in de begroting is uitgegaan van *alleen maar* meevallers. En dan leidt elke tegenvaller tot extra kosten. Een week regen, en dag vorst, een verzakking, vervuilde grond, een gebroken kabel.

En de offerte is alleen een raamwerk voor de kosten, met een aantal open posten. Alle extra kosten worden onder die open posten geplaatst, en de kosten lopen uit de hand. Maar goed, de politicus heeft zijn project, en de aannemer zijn klus. Beide hebben hun doel bereikt, en de belastingbetaler draait voor de schade op.

Zo gaat het elke keer weer, omdat er elke keer weer nieuwe volksvertegenwoordigers zitten die geen ervaring hebben met het doorprikken van te optimistische plannen. In dat opzicht hebben bovenstaande beantwoorders gelijk. Volksvertegenwoordigers kunnen niet rekenen. Maar bestuurders en aannemers wel. Want die weten *donders goed* dat hun initiële voorstelling van zaken onhaalbaar zal blijken te zijn.