Moet ik de schulden zelf afbetalen of kan ik het nog op de één of andere manier verhalen op de oplichtster?

Ai, ik vrees dat als alle schulden op jouw naam staan en je hebt verder niets anders dan een persoonlijke schuldbekentenis dan sta je gewoon niet sterk.
Aangezien je al die kosten dus op jouw naam hebt staan
zit je er gewoon aan vast. en kan je helaas fluiten naar je centen.
Je kan hooguit aangifte doen als er enige grond is om dat te doen en zelf dat is twijfelachtig.
Maar ik zou in elk geval dat proberen al zou het op dit moment niets uitwerken zorg er in elk geval voor de je alle wettelijk verplichtingen voldoet om de schuld warm te houden
maar verwacht er niets van
en de rest tja ik vrees dat je je lot moet dragen

sterkte

Het beste is om hiermee naar een juridisch loket te gaan en dit voor te leggen want ze heeft voor de schuld getekend dus het lijkt mij dat de jurist hier iets mee kan doen,maar het vervelende is dat je geen rechtzaak mag beginnen i.v.m. je schulden.
Ik vind dit trouwens vreemd en zou dit ook eens aan een advocaat van het juridisch loket vragen.

Hoe lullig het ook klinkt, niks is zo moeilijk als geld terug halen bij een oplichter (die vermoedelijk al dat geld heeft uitgegeven en geen cent te makken) , en het levert je wel HEEL veel stress op. En als de politie je er al op gewezen heeft dat je geen harde bewijzen hebt, is de kans dat je een eventuele rechtszaak wint dus ook nihil - met alle financiële gevolgen van dien. Verhalen zal dus gewoon niet gaan lukken.

Als je iemand, hoe hulpbehoevend ook, voor VIJFTIGDUIZEND!!!! euro (da's een TON verdorie ; waar kan iemand dat in hémelsnaam voor nodig hebben??) "helpt", dan moet er natuurlijk al VEEEEEL eerder een belletje gaan rinkelen. Hoe goed bedoeld ook, op het moment dat het bedrag groter wordt dan jij je kunt permitteren, moet je aan de noodrem trekken. We wonen in Nederland en niemand, niemand in Nederland zit ZO langdurige zonder inkomen dat hij of zij krepeert.

Ik heb het afgelopen jaar een vriendin moeten helpen (nouja, niet verplicht natuurlijk) die na een scheiding van september tot en met april (toen de scheiding definitief was uitgesproken) zonder vast inkomen heeft gezeten, met eten en caravanhuur voor 3 personen, en hoewel ze nog niet kan afbetalen, kan ik die 2500 euro die dat gekost heeft nog wel overzien en ook nog wel missen. Had het een paar maanden langer geduurd, dan spijt het me vreselijk, maar dan had ze toch bij Humanitas ofzo aan moeten kloppen. Hulp is mooi, maar niet als je er je eigen leven mee naar de knoppen helpt. Want dan is er gegarandeerd niemand die jou helpt.

Het is een bedrag waar je zonder WSNP ook nooit meer afkomt al je niet een dijk van een dubbele baan hebt, dus drie jaar op je tanden bijten is misschien nog wel de beste oplossing. En inderdaad ; loslaten, je wonden likken, en voortaan alleen nog maar geld uitgeven dat je kunt missen, hoe goed het doel ook is.

Je zit in een lastige situatie. Je zegt dat je aan de vooravond van de WSNP staat. Dat betekent dat het schuldprobleem in feite vandaag of morgen opgelost moet worden, anders riskeer je een persoonlijk faillissement en dat is in de meeste gevallen nog minder gunstig omdat je dan niet de kans krijgt om met een schone lei te beginnen.

Dan over je verhaal. Het is me nu niet helemaal duidelijk te bepalen hoe de schuld helemaal in elkaar zit. Je schrijft dat het 'eigenlijk op haar naam staat.' Als je hiermee bedoelt dat zij de overeenkomsten getekend heeft maar dat de schuldeisers bij jou op de stoep staan: dan is dit niet jouw schuld en zou je er dus ook niet voor hoeven te betalen (tenzij jij ergens aangegeven hebt dat je de schuld overneemt). Geef dit dan ook gelijk door aan je bewindvoerder, want bewindvoerders houden ervan om schulden weg te kunnen strepen.

Maar gaat het om schulden die op jouw naam staan (dus bedoel je dat jij overeenkomsten voor haar aangegaan bent) dan heb je pech. Je bent gewoon hoofdelijk aansprakelijk voor de hele schuld, ook al heb je samen getekend.

Verder die vordering van € 38.000. Er zijn twee aspecten die in dit geval van belang zijn. De eerste is de vraag of hij invorderbaar is of blijkt, met andere woorden: heeft zij dit geld ergens? Zo nee, dan wordt het moeilijk. Zolang jij je geld niet hebt, kan je het ook niet aan schuldeisers geven. Het tweede aspect is: is er sprake van een geldige overeenkomst? Dat wordt pas van belang als je deze bij een rechter voorlegt (dat moet als je het wil gaan invorderen). Je kan niet zomaar even een overeenkomst tot het betalen van iets sluiten. Sterker nog, ik denk dat de rechter je papiertje doorscheurt en dat je dus moet aantonen dat je schade geleden hebt. Dat wordt een lang proces en de uitkomst is ongewis.

Mijn advies is om het te laten zitten: dat wil zeggen, als er vorderingen zijn die op naam van de dame in kwestie zijn dan geef je dit aan bij je bewindvoerder, maar laat hem of haar het verder afhandelen. [Wees wel realistisch: de vergoeding die hij/zij krijgt voor het behartigen van jouw belangen is laag dus veel tijd kan er niet ingestoken worden.]

Verder moet je je richten op het oplossen van de problemen. Dus ga gemotiveerd de WSNP in, gebruik de afscherming van de schuldeisers om je leven weer op te bouwen en zorg dat je over drie jaar weer gemotiveerd en schuldenvrij verder kan.