Mijn stiefdochter betaald geen kostgeld?

Ik weet natuurlijk niet hoeveel zij bijverdiend,maar je zou haar eens alle lasten die jullie hebben op tafel moeten leggen en dit door het aantal personen dat bij jullie in huis woont delen,dit zou zij eigenlijk per maand moeten betalen.
Nu wil ik niet zeggen dat zij dan ook werkelijk dit bedrag moet betalen,maar het kan geen kwaad om eens met haar om de tafel te gaan zitten en je berekening eens voor te leggen,ik denk dat ze schrikt van het bedrag dat zij eigenlijk zou moeten betalen.
De kans is groot dat zij dan wel mee gaat betalen als jij zou zeggen:Je hoeft niet alles te betalen,maar je ziet hoeveel wij maandelijks kwijt zijn dus een bedrag zou wel fijn zijn,wat had jij in gedachten?

geef haar inzage in de kosten die een huishouden met zich meebrengt, dan weet zij ook waarom zij moet bijspringen, maak een duidelijke lijst met energiekosten, water, internet, telefoon, boodschappen enz. Schuif deze lijst onder haar neus en wijs haar op haar verantwoording.

Tot je 23e ben je financieel afhankelijk van je ouders. Ik ben zelf 21 en ken echt niemand in mijn omgeving die kostgeld moet betalen.

Met alle respect, maar uw partner steunt u ook al niet als u de kinderen de tafel wilt laten dekken. (vorige vraag)
Zij zal u ook hierin niet steunen.

Echter indien u de hoofdkostwinner bent kunt u uw bijdrage terugschroeven opdat uw partner dan iets moet forceren om kostgeld van uw dochter af te dwingen.

Onze kinderen en later de kleinkinderen lieten wij op hun 18e inschrijven als woningzoekende. (starter) en indien ze
werkten betaalden ze kostgeld naar verhouding met hun inkomen, ook al zijn de ouders onderhoudsplichtig tot hun 21e.

De tijd dat het de zoete inval was bij jullie is nu voorbij.
Bedenk dat u op relatieproblemen kunt stuiten indien u drastisch het roer om wil gooien en uw partner hierin niet meegaat.

Pas als u met uw partner op 1 lijn staat kunt u dit soort problemen het hoofd bieden.

U kunt overwegen om tv, telefoon en internet de deur uit te doen, want u hoeft dat niet alleen op te hoesten.
Tja, en al die abonnementen mbt kranten, tijdschriften en
weekbladen....foetsie.

En jullie aten ook al luxe, alsof het menu van het Hilton hotel kwam. Dat gaat goedkoper en soberder worden.
Dat wordt rijst en pasta. (totdat jullie een bijdrage krijgen in de onkosten.

Bedenk dat het kostenplaatje van een kamerbewoner(sters) er heel anders uit ziet dan dat van uw dochter.

Kom eens op voor uzelf, dit is toch niet vol te houden.
U houd er nog een maagzweer aan over.

Ik denk dat je deze vragen moet voorleggen aan je partner in plaats van aan ons.
Zij is de moeder van haar kinderen, dus is zij degene die haar kinderen opvoedt. Of je het er nu mee eens bent of niet, zij heeft het laatste woord hierin. Veel samengestelde gezinnen worstelen met deze problemen. Als je het echt niet meer volhoudt en constant ruzie maakt over kostgeld en tafeldekken etc. dan moet je je misschien afvragen of jullie niet te snel zijn gaan samenwonen. Je zou weer alleen kunnen gaan wonen en dan een LATrelatie met je partner onderhouden tot haar kinderen echt de deur uit zijn. Scheelt je veel frustraties!!

Als er geen financiële noodzaak is (bijvoorbeeld omdat jij het anders financieel niet redt) , dat zij in het huishouden bijdraagt, zie ik niet in waarom ze kostgeld zou moeten betalen als ze alleen een klein bijbaantje heeft. Als ze straks klaar is met haar studie en een "echte" baan heeft, is het een ander verhaal. Zou ze met dat kleine bijbaantje er nu financieel gezien voor kunnen kiezen om op zich zelf te gaan wonen? Als ze die keus niet heeft, vind ik niet dat je haar kan dwingen om kostgeld te betalen. Wel kun je het vragen als je het financieel anders niet redt. Je kan haar wel het advies meegeven om ook wat geld te sparen, zodat als ze straks wel een keer op zich zelf gaat wonen wat achter de hand heeft om meubels etc. te kopen.

Ze heeft vast een bankrekening en internet bankieren. Laat haar een automatische overboeking voor het kostgeld maken, heeft ze geen omkijken naar en het is goed geregeld.

Refereer naar de eerder gemaakte afspraak. Vertel haar dat die 5 maanden natuurlijk niets uitmaken, maar dat je wel graag vanaf 1 september ofzo wil beginnen.

Een klein bijbaantje betekent ook een kleine tegemoetkoming. Een bedrag dat daadwerkelijk kostendekkend is lijkt mij niet reëel.