Waarom voert Zweden als lid van de EU de Euro niet in?

Zweden is onder het Toetredingsverdrag van 1994 verplicht om lid te worden van de eurozone wanneer het de economische voorwaarden (Convergentiecriteria) haalt die zijn bepaald in het Verdrag van Maastricht. Zweden zou op het moment van ondertekening aan alle criteria hebben voldaan, behalve aan toetreding tot het Europees Wisselkoersmechanisme (WKM II).

Deze toetreding is sindsdien voor onbepaalde tijd uitgesteld. Zweden heeft als standpunt dat toetreding tot het WKM II (een van de vijf voorwaarden voor de invoering van de euro naast bijvoorbeeld het percentages staatsschuld en inflatie) geschiedt op vrijwillige basis. Zweden kiest ervoor om buiten het WKM II te blijven tot na het houden van een toetredingsreferendum; door dit referendum niet te organiseren wordt voorkomen dat aan deze voorwaarde voor invoering wordt voldaan.

Het Zweedse volk wil het (nog) niet.
Na het houden van een toetredingsreferendum in 1994, waarin 52% van de Zweden voor toetreding stemde, en het ratificeren van het toetredingsverdrag, trad Zweden in 1995 toe tot de Europese Unie. In het toetredingsverdrag met Zweden is de verplichting opgenomen de euro in te voeren als nationale valuta, zodra het land geschikt wordt geacht hieraan deel te nemen. Echter een van de voorwaarden is dat de "oude" nationale munt ten minste twee jaar in het Europees Wisselkoersmechanisme verblijft. Door toetreding hiertoe te laten beslissen in een referendum en dit niet te houden, houdt Zweden voorlopig de boot af voor het invoeren van de euro. De meeste politieke partijen in Zweden zijn ervan overtuigd dat het in het belang van Zweden is de kroon in te ruilen voor de euro als valuta. Echter hebben alle partijen het standpunt ingenomen dat hieraan twee voorwaarden zijn verbonden: het houden van een referendum voor toetreding tot WKM II en het accepteren van de uitslag van het referendum. Opiniepeilingen hebben laten zien dat de nee-stemmers veruit in de meerderheid zijn.