is de (strafrechtelijke) delictsomschrijving voor witwassen de laatste jaren verruimd?

Sinds 6 december 2001 zijn er drie vormen van witwassen opgenomen in het Wetboek van Strafrecht. (WvSr)

1. Opzettelijk witwassen (art 420bis)
De verdachte wist dat hij het voorwerp dat hij verbergt of verhult vanuit een misdrijf is verkregen. Voorwaardelijke opzet is al voldoende.
Een transactie van een voorwerp dat gedeeltelijk met crimineel geld en gedeeltelijk met legaal geld (dus met wit geld) is gefinancierd wordt beschouwd als opzettelijk witwassen. Het voorwerp wordt namelijk beschouwd van misdrijf afkomstig te zijn.

2. Gewoonte witwassen (art 420ter)
Iemand maakt zich schuldig aan gewoonte-witwassen wanneer hij zich herhaaldelijk schuldig maakt aan opzet-witwassen.
3. Schuldwitwassen (art 420quater)
Dit is de variant van witwassen. In dit geval moet worden bewezen dat de verdachte redelijkerwijs had moeten vermoeden dat het voorwerp van een misdrijf afkomstig is.

Bij witwassen is de heler-steler regel niet van toepassing. Dit betekent dat ook handelingen met betrekking tot voorwerpen die afkomstig zijn uit misdrijven die de witwasser zelf heeft gepleegd, wel onder de bepalingen van witwassen (artikel 420bis en 420ter van het Wetboek van Strafrecht) vallen.

Het geld of andere voorwerpen die worden witgewassen, dienen afkomstig te zijn uit enig voorafgaand misdrijf. Niet vereist is dat het voorwerp geheel uit misdrijf afkomstig is.

Toegevoegd na 12 uur:
Toen witwassen in 2001 in het Nederlandse Wetboek van Strafrecht werd opgenomen bleek dat het aanpakken van witwassen bemoeilijkt werd door de heler-steler-regel. De helingbepalingen zorgden ervoor dat de verdachte niet voor witwassen vervolgd zou kunnen worden als hij een voordeel uit eigen misdrijf had verkregen en dat vervolgens zelf in het witwastraject had gebracht.

Toegevoegd na 12 uur:
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stb-2016-313.html