Waar komt de traditie om appelflappen te eten tijdens de jaarwisseling vandaan?

De appelflap is één van de vele soorten flappen. Flappen (chaussons) zijn eeuwenoud in de Franse keuken en oorspronkelijk gevuld met of een vleesfarce of groentepuree of jam of vruchten. Bij verspreiding over de gehele wereld heeft elk land een eigen variant gemaakt. In Nederland zijn dat de appelflappen, met als appelsoort de goudrenet. In Zuid-Amerikaanse landen zijn dat de empanadas: flappen met vruchten en vlees; zoals paprika, handpeer, perzik, runder- en varkensgehakt.
De tijdens de jaarwisseling gegeten gefrituurde oliebol had als voorloper de bollebuisjes of poffertjes - een gerecht dat van oudsher in Noord-Holland populair was en op een speciale bakplaat werd bereid.
De gefrituurde flap gevuld met appel (appelflap) gold als een lekkerder alternatief voor de oliebol.
Bron: Culinaire encyclopedie Elsevier.
Er zijn nog meer jaarwisselingsvarianten van de gewone oliebol. De oliebol met krenten. De oliebol met rum en rozijnen. De appelbeignet. De berliner bol (met banketbakkersroom en jam/marmelade).
Over de oorsprong van flappen (chaussons) is niets bekend. De oorsprong van beignets voert mogelijk terug tot de Kelten: het woord beignet zou in het Keltisch "opzwelling" betekenen. Of de oorsprong zou Frans zijn: baigner is baden, zwemmen. Zwemmen in frituurvet.
Bron: zie boven.

De lekkernij, die met Oud en Nieuw veel wordt gegeten is niet een appelflap maar een appelbeignet. Alleen in het noorden en oosten van Nederland noemt men dit ook een appelflap. Een appelflap is eigenlijk driehoekig van vorm, gemaakt van bladerdeeg en gevuld met een mengsel van appelblokjes en kaneel.
De traditionele appellekkernij, die met Oud en Nieuw wordt gegeten is dus een appelbeignet. Hiervoor wordt een appelschijf gewenteld in een beslag en vervolgens gefrituurd.
Net als voor de oliebol is niet helemaal duidelijk waar de oorsprong van de appelbeignet ligt. Maar de Romeinen aten rond 200 voor Christus al een lekkernij (klontjes deeg geschept in vet en gewenteld in veel suiker), dat veel weg had van de huidige appelbeignet. In kookboeken van de 15e eeuw komen voor het eerst recepten voor beignets voor, waar ook voor het eerst de schijven appel werden gebruikt. In de 17e eeuw kwamen er recepten voor "appelkoeckies" waarvan de bereidingswijze overeenkomt met de bereidingswijze van onze appelbeignets.