Hoe komen ze erbij dat Chocoladeletters bij Sinterklaas hoort?

De traditie van eetbare letters zou volgens Frits Booy in ‘Sint Nicolaas van A tot Z’ teruggrijpen op het gebruik op middeleeuwse kloosterscholen leerlingen te leren schrijven met behulp van losse letters van brooddeeg, die als beloning mochten worden opgegeten.

Het rond 5 december knabbelen aan een chocoladeletter is geen eeuwenoude Nederlandse traditie. Tot zo’n honderd jaar terug was er wel de gewoonte om kinderen met Sinterklaas letters van brood of koek te geven. Daarmee konden ze dan hun eigen naam leren schrijven, Maar letters van chocolade kennen we pas sinds de negentiende eeuw.

Vóór die tijd waren cacaobonen erg kostbaar, en was er geen goede manier om die bonen te verwerken. Pas in de negentiende eeuw werd het mogelijk om vormpjes van chocolade te maken. Chemicus Coenraad van Houten, zoon van een chocoladeproducent, speelde een prominente rol in die verandering. Met zijn oplosbare cacaopoeder maakte hij onder meer chocoladerepen: een revolutionair nieuw product.

Zo vervingen de chocoladeletters vanaf halverwege negentiende eeuw de ouderwetse broodletters. Tegen het einde van die eeuw, toen de industrialisatie ook in Nederland opkwam, werd de chocoladeletter steeds meer in fabrieken gemaakt en steeds minder handmatig.

Voor meer informatie over de geschiedenis van de chocoladeletter: zie link

In het in 1899 verschenen ‘Woordenschat’ met door Taco H. de Beer en Dr. E. Laurillard verzamelde verklaringen van woorden en uitdrukkingen staat onder het lemma chocolade-letters: ‘groote, lange, zwarte letters, waarmeede de naam van een artist of leverancier op aanplakbiljet, affiche enz. staat uitgedruct’. Blijkbaar was de chocoladeletter rond de eeuwwisseling al zo’n vertrouwde verschijning dat het een typografisch begrip was geworden.

Lang voor de chocoladeletters bestonden in Nederland al koekletters en natuurlijk banketletters. In een gedicht uit 1857 van J.J. Goeverneur krijgt kleine Jan ‘zijn naam J.A.N. heel in banket’. Ook is er voor hem een ‘cigaar van chocola’, maar geen chocoladeletter. Koekletters kamen al voor op eetstillevens uit de zestiende en zeventiende eeuw. Verkade maakte tijdens de Tweede Wereldoorlog bij gebrek aan chocola letters van taaitaai.

De traditie van eetbare letters zou volgens Frits Booy in ‘Sint Nicolaas van A tot Z’ teruggrijpen op het gebruik op middeleeuwse kloosterscholen leerlingen te leren schrijven met behulp van losse letters van brooddeeg, die als beloning mochten worden opgegeten. Een andere verklaring die Booy aanvoert is de gewoonte uit de negentiende eeuw om sinterklaasgeschenken met een laken te bedekken met daarop de beginletter van het kind, gemaakt van brooddeeg.

het heeft inderdaad met traditie te maken,net zoals een kerstboom bij kerstmis hoort