De "Feestdagen" komen er weer aan. Voor hoeveel mensen zijn dat nu ook werkelijk 'Feest-dagen"?

Feestdagen...

Juist als die feestdagen eerder wel feestdagen waren, en de aanwezigheid van dierbaren daar een belangrijke rol in speelde, dan mis je die dierbaren op zulke dagen des te meer.

Ik krijg zelf wat van de "Feestdagen". Kan er ook veel lol om hebben overigens. Heb jaren geteld hoeveel van die kaarstrappetjes verschenen in de ramen van mensen. Waar je nu weer een verlicht rendier kunt ontwaren. En of er meer gaan verschijnen als een buurman er eentje blijkt te hebben aangeschaft. Al dan niet met schuddend hoofd.
Als ik zie hoe druk sommige mensen zich maken om wat er allemaal wel niet moet. Als ik zie welke afgeladen winkelkarretjes er worden meegesleept voor wat helemaal twee dagen feest is. Denk ik bij mezelf: wat heerlijk dat ik niet aan die onzin mee doe.

Kan er ook om huilen om die zelfde karretjes: als ik zie hoeveel er wordt meegesleept voor twee feestdagen en besef hoeveel honger er wordt geleden tegelijkertijd.

Ik weet ook dat het voor gelovigen, als het dan om bijvoorbeeld het Kerstfeest gaat, wel degelijk een belangrijke gebeurtenis is om bij stil te staan. En dat er dan reden is om feest te vieren. Het ook echt als een feest beleefd wordt.

Denk dat een helehoop "feestgevoel" verzuipt in het willen/moeten voldoen aan verplichtingen over en weer. Maar weet ook dat het een geweldig mooi feest kan zijn.

En vanuit die wetenschap kan ik me soms ook knap ongelukkig voelen, als er voor mij die keer weinig geluksgevoel te bespeuren is. Word ik er een beetje ongelukkiger van als het ware en ben ik blij als ze weer achter de rug zijn.

De gelukkigste feestdagen, zijn voor mij, die dagen waarin er ruimte is voor contact en verbinding, echt contact. En dat kan met een glas wijn en wat brood, of met helemaal niets. Alleen de tijd die je ervoor wilt vrijmaken. Voor mij zijn dat ware feestdagen. En die blijken voor mij niet zo vaak samen te vallen met de officiële en komen gelukkig veel vaker voor.