Familie

Vandaag was ik wat aan het zuchten en er werd door mijn partner gevraagd wat er was. Ik antwoordde dat ik *naam stiefzoon* 10 jaar erg druk vond (alleen maar kletsen en druk doen en dat terwijl die digitaal les had) en ik kreeg een uitbrander van mijn partner en stiefzoon dat hij geen tijd had gehad om te bewegen (ze krijgen niet veel pauze). Partner vond meteen weer dat ik stiefzoon in kwaad daglicht wilde zetten ( wij kunnen niet altijd samen door een deur). Terwijl ik alleen even mijn mening wilde geven. Hoe kan ik dit de volgende keer beter aanpakken?

Mijn broer is al van kinds af aan abnormaal aggressief tegen mij, en soms mijn moeder. Hij is op zijn 17e bij mijn vader gaan wonen, wat voor mij een hele grote opluchting was. Voor die tijd maakte hij namelijk, elke keer dat hij mij zag, vreselijk nare opmerkingen die tot de dag van vandaag bij mij zijn gebleven. Twee jaar later, toen hij 19 was en ik 18, kwam hij weer hier wonen. Dat ging heel eventjes goed, maar nu niet meer. Hij heeft eindelijk een diagnose gekregen, ADHD, en krijgt nog hulp bij het kenter. Het is ongeveer 8 maanden geleden al bevestigd dat hij in aanmerking komt voor begeleid wonen, maar sindsdien is daar eigenlijk niks meer mee gedaan. Ik ben bang dat hij hier nog wel een hele tijd blijft wonen, en ik wil eigenlijk zo snel mogelijk bij hem uit de buurt. Hij is namelijk enorm luidruchtig, en ik ben gevoelig voor geluid. Als ik hem vraag om wat stiller te doen, wordt hij gelijk heel erg boos. Ook wordt hij regelmatig boos op mijn moeder, en dan schreeuwt hij ook veel. Ik heb ook gewoon nog veel bagage van vroeger, dat hij mij sloeg, en hele vervelende dingen tegen me zei die ik nooit vergeten ben. Het heeft zich allemaal opgestapeld en ik kan er heel moeilijk mee om gaan dat hij nog altijd bij me woont. Ik verdien nu niet genoeg geld om een kamer te huren, omdat ik ook nog een voltijd studie doe. Kan ik toch nog hulp krijgen zodat ik ergens anders kan wonen, omdat hij geen aanstalten maakt om te verhuizen, terwijl dat wel aan hem aanbevolen is.

Hey! Mijn vriend heeft een jonger broertje die een lichte vorm van autisme heeft ( en ADD als deze 2 samenhang hebben?). Ik zou heel graag goed overweg kunnen gaan met hem, maar ik weet niet goed hoe. Waar ik op moet letten, wat ik wel en niet mag zeggen, etc..
Het 'probleem' is dat zijn ouders hun kind nu al willen aanleren dat de volwassen mensen wereld niet zo een structuur heeft, zodat hij er al beetje aan gewoon is als hij ouder is. Ik ga niet degene zijn die hun opvoeding 'veranderd' zeg maar door helemaal anders te doen en hem overal gelijk in te geven, maar ik zou wel graag goed om kunnen gaan met hem. Zonder dat ik een soort van 'kritiek' op de opvoeding geef zeg maar. ( Ik heb geen kritiek op de opvoeding. Ik snap dat de ouders hun kind willen laten zien dat hij zich soms moet aanpassen aan de omgeving ipv dat mensen zich aanpassen aan hem. Aangezien hij maar een lichte vorm van autisme heeft. Maar ik weet dat hij wel regels precies opvolgt etc. Ik heb laatst ook een domme fout gemaakt omdat ik iets anders deed dan dat hij gewoon was, hierdoor was er een ruzie ontstaan & dit wil ik voortaan vermijden. Daarmee dat ik deze vraag stel. )
Bedankt voor de hulp alvast!!

Ik zit in 6vwo en ik heb een broer van 19. Mijn vader heeft op het moment geen werk door een burnout, maar is wel weer bezig met sollicitaties. Ze leven allebei 's nachts en worden in de middag wakker. Ik slaap ontzettend slecht door hun geluidsoverlast in de nacht. Ik heb het meerdere malen gezegd en aangekaart en dan gaat het 1 nacht goed, maar daarna houden ze hun oude routines weer aan. Mijn moeder zit ook met haar handen in het haar, regels werken niet, want ze luisteren niet. Ik heb elke dag barstende koppijn en ik heb al maanden geen goede nachtrust meer gehad. Weet iemand raad met dit probleem?