Waarom lust ik geen kaas en een ander wel?

Smaken verschillen. De één vindt andere dingen lekker dan de ander.

Kinderen lusten bijna nooit bitter. Wel suiker, zout en iets minder zuur.Je kunt natuurlijk het één en het ander aanleren op een ludieke manier en dan lust iedereen wel bijna alles. Dus het antwoord is een aangepaste voedselopvoeding zonder dwang maar met plezier.

Zoals de Romeinen al zeiden: "De gustibus non est disputandum." ("Over smaken moet niet getwist worden", voor de cultureel minder onderlegden.)

Je smaak kan veranderen naar je instelling. Als je ouders iets lekker vinden en jij wilt het ook lekker vinden zul je het vanzelf lekker vinden. Kinderen lusten vaak geen spruitjes, omdat ze normaal willen zijn en 'normaal' hoor je geen spruitjes te lusten.

Het schijnt dat het fenoneem 'iets vies vinden' tussen de oren zit. Ieder een vindt alles lekker, maar op moment dat iemand geprikkeld wordt met het idee dat het niet lekker kan zijn, vindt hij/zij dit ook vies...

ieder heeft z'n eigen smaak ervaring.

Een baby is universeel.

Maar wat de boer niet kent eet hij niet, dus moet je kinderen wel "alles"leren eten.

Wat je vandaag niet lust of lekker vindt kan morgen je lievelingseten worden. In de eerdere commentaren is mijn duidelijk genoeg waar dat aan ligt. Mijn ervaring is dat als je het blijft proberen dat het dan ooit wel gaat gebeuren! Volhouden kanjer! Op deze manier heb ik geleerd om knoflook, tomaten, oesters, kaas, olijven etcetera te eten...