Lezen jullie wel eens op de etiketten wat er in je voedsel zit?

Eigenlijk moet ik zeggen dat ik nooit kijk wat er in mijn eten zit, tenzij het iets 'vreemds' buitenlands is wat over het algemeen niet bekend is.

Ik ben (voor zo ver ik weet) nergens allergisch voor, anders zou het wel een ander verhaal zijn. Ik kan in principe overal tegen en heb nooit ervaren om nare bijwerkingen te hebben van bepaald eten.

Als dit wel eens zou gebeuren, zou ik er waarschijnlijk wel bewuster van worden.. Ja, voorkomen is beter dan genezen, maar je weet hoe het gaat..

En daarnaast; als je bij ieder medicijn of stukje voedsel kijkt wat er je er allemaal eventueel van kunt krijgen, krijg je spontaan hypogondrie.

Neen, ik kijk er niet op. Dit kan nu net mijn smaak voor het bepaalde voedsel beïnvloeden.

Als voorbeeld gebruik ik de frikandel. Het blijkt dat tijdens de fabricage vreemde stoffen worden verwerkt in het product. Wanneer ik te weten kom, om welke stoffen het gaat, zal dit vast mijn eetgedrag beïnvloeden, terwijl de frikandel mij nu erg goed smaakt.

Nee absoluut niet! Ik eet wat ik lekker vind, en waar ik me goed bij voel! Geen etiket wat mij van de wijs brengt!

Wellicht sterf ik daardoor iets jonger dan anders, maar dat neem ik voor lief!

Ja, ik lees regelmatig de etiketten. Met het oog op de E-nummers, maar ook, omdat ik gekozen heb voor een vegetarische levenswijze, dus als er iets nieuws op de markt komt (nieuwe smaak cup-a-soup, bijv.) kijk ik altijd even voor ik het in m'n winkelwagentje gooi.
Ik weet, dat ve-tsin door veel chinese restaurants gebruikt wordt, maar omdat ik hooguit één keer per jaar uit eten ga bij een chinees restaurant, en nog nooit de (direkt waarneembare) gevolgen heb ondervonden, geniet ik van m'n foe-yong-hai of m'n chapchoi....
Maar als iets houdbaar is tot 2021, laat ik het staan. Dat moet dan zó stijf staan van de conserveringsmiddelen en de smaak- en kleurstoffen, dat ik daar bij voorbaat al de buik van vol heb.

Ik moet wel omdat mijn zoon een koemelkallergie heeft, en je wilt niet weten waar dat allemaal inzit, maar op E nummers let ik minder.

veel e nummers zegt me niet zoveel, want het ene e nummer is het andere niet.
er zitten veel onschadelijke en natuurlijke stoffen bij.

wel kijk ik of er niet stiekem vlees in iets zit, dat eet ik liever niet.

voor m'n katten pluis ik de ingredientenlijst helemaal uit, ook omdat sommige conserveermiddelen voor kattenvoer erg dubieus zijn.

Ja, ik let op wat ik eet. Dat deed ik altijd al, maar nog meer sinds ik vegetariër ben, omdat er toch wel veel dierlijke producten zitten in voedingsmiddelen waar je het niet direct van verwacht.

Maar die E-nummers? Nee, daar laat ik me niet gek door maken. Een E-nummer wil zeggen dat het bewuste ingrediënt is getest en (in de hoeveelheden die gebruikt worden) juist veilig is.

Ik schrik niet als er E330 (citroenzuur), E300 (vitamine C) of E901 (bijenwas) in een product zitten. En als ik E406 (agaragar) op een etiket zie staan, ben ik alleen maar blij dat er geen gelatine is gebruikt.

Wat betreft ve-tsin: er zijn ooit vermoedens geweest dat deze stof verantwoordelijk zou zijn voor het zogenoemde Chinees-restaurant-syndroom waar sommige mensen last van hebben. Vanwege die vermoedens is ve-tsin zeer uitgebreid onderzocht, en weet je wat eruit kwam? Niets. Geen enkele aanwijzing dat ve-tsin echt bij overgevoelige mensen symptomen als hartkloppingen zou veroorzaken. Myth busted.

Ik let ook niet op de E-nummers. Waar ik wel altijd oplet is hoeveel verzadigd vet in iets zit en op het zout- en suiker gehalte. Soms sta ik ze in de winkel gewoon te vergelijken met elkaar. Ik gebruik ook altijd een klein beetje ve-tsin als ik aziatisch kook. Het is eigenlijk een smaakversterker en ik heb wel eens gehoord dat het lang niet zo schadelijk is als altijd beweerd wordt. Ach, een mens moet toch weerstand kweken? Ik was zelfs mijn komkommers of tomaten nooit en we zijn nooit ziek. De rest was ik wel hoor, maar ik doe nooit zo overdreven.

Ik kijk er nooit op, en eet alles wat lekker is. Misschien heel erg onnozel van mij maar denk maar zo als het echt heel erg slecht is zal het ook niet worden goedgekeurd op het te mogen verkopen.

Als ik tijdens het eten niks
te doen heb..

Dan lees ik wel eens wat er allemaal in zit..

Ja ik lees regelmatig wat er op het etiket staat aan voedsleinformatie. Als ik bijvoorbeeld tomatenpuree koop wil ik weten hoeveel procent tomaat er in zit en of er veel andere dingen inzitten die ik er zelf niet in zou stoppen.
Of om te kijken hoe vet een product is en wat voor een soort vet erin zit.
Of als ik kook voor een Joodse vriendin, of vegetarische mensen, om te kijken of er echt geen dierlijke spullen inzitten.
Of om te kijken hoeveel calorieën er in zitten.
Ik bestudeer de etiketten eigenlijk best wel intensief.

Ja wij lezen zeer vaak wat er op etiketten staat. Niet alleen E-nummers maar ook kijken we naar vetten, suikers, zuren en koolhydraten.
Maar wij zijn dan ook beiden chronische lappenmandjes.

nee... eigenlijk zelden tot nooit. Nu heb ik ook niet te maken met allergien ofzo, dat scheelt.
Misschien zou ik het eens moeten doen... maar weet niet of het me weerhoud van lekkere dingetjes :)

Eigenlijk lees ik voornamelijk de etiketten om te kijken en vergelijken hoeveel calorieën een product bevat.
Ik (en wij thuis) ben verder nergens allergisch voor, en koop ben ik bang ook niet altijd al te bewust.