Hoe betrouwbaar zijn allergietesten?

Bedankt voor de reactie. Maar het zijn toch enkel de orthomoleculaire artsen die dit soort allergieën kunnen achterhalen? Bij wat voor 'echte' arts zou je hier dan voor terecht moeten. Ik ben benieuwd of de uitkomst van een gluten intolerantie ook uit een bloedonderzoek bij de huisarts zou komen. Iemand vertelde mij dat huisartsen heel beperkt naar klachten kijken en dit soort onderzoeken dan ook niet betrouwbaar zijn. Wat moet je nog geloven.

Huisartsen kijken juist heel uitgebreid naar klachten. In ieder geval uitgebreider dan iemand die zich arts noemt, maar die niet kan laten zien dat de door hem toegepaste methoden überhaupt werkzaam zijn.

Ja, zo zie je maar hoe meningen en ideeën kunnen afwijken. Volgende week moet ik naar de huisarts en dan zal ik haar dit eens voorleggen.

Houd in gedachten dat menigen en ideeën weliswaar kunnen verschillen, maar dat sommige meningen en ideeën zijn gebaseerd op uitgebreid onderzoek, terwijl andere meningen en ideeën niet meer zijn dan gewoon meningen en ideeën.

Even een reactie van een echte arts:
ik weet niet wat voor testen hij afgenomen heeft, maar als hij gelijk heeft dan heeft hij levensgevaarlijke adviezen gegeven. Een allergie is niet iets, dat zomaar weggaat op het moment dat je het een jaartje niet gebruikt. Sommige van de dingen die je opnoemt, met name de pinda-allergie, zouden ook na een jaar een levensgevaarlijke allergische reactie geven, een zogenaamde anafylactische reactie. http://nl.wikipedia.org/wiki/Anafylaxie Overigens is dat wat een arts vertelt (als het goed is) meestal niet zijn mening, maar de uitkomst van uitgebreid en gedegen wetenschappelijk onderzoek. Zijn behandeling is dan dus voor zover mogelijk wetenschappelijk bewezen effectief. Bij alternatieve geneeswijzen is dat niet zo. Zodra een alternatieve geneeswijze bij gedegen wetenschappelijk onderzoek een positief effect laat zien, houdt het op alternatieve geneeswijze te zijn; het wordt dan normale (reguliere) geneeskunde.

Bedankt voor het reageren. Ja, ik begrijp het. Bij dit soort dingen is wetenschappelijk onderzoek ook cruciaal omdat niet kloppende informatie tot verkeerde keuzes kan leiden. Kan de uitkomst van een bloedonderzoek bij een orthomoleculaire mogelijk afwijken van een onderzoek bij een arts in het ziekenhuis? In beide gevallen wordt het bloed in een laboratorium onderzocht. De uitslagen zouden dan hetzelfde moeten zijn, nietwaar? Ik ben overigens nog niet in de gelegenheid geweest aan mijn vriend te vragen hoe ze deze allergieën exact hebben weten te achterhalen behalve door bloed en feces onderzoek. Wat ik weet is dat hij al jaren met regelmaat pindakaas op zijn brood heeft gesmeerd. Bij een allergie op deze specifieke noot lijkt mij dat hij al lang iets onaangenaams van binnen of buiten had moeten ervaren. Is het mogelijk dat je ook een kleine allergie kan hebben op voeding zonder dat je hier iets van hoeft te merken? Het laat mij vervolgens afvragen of het dan werkelijk belangrijk is om dit volledig te mijden. Een ernstige pinda allergie heeft hij namelijk zeer zeker niet. Zijn hele milde allergieën te verwaarlozen? Zoals geschreven werd ook o.a. de rode biet genoemd. Hij dronk dit al enkele maanden dagelijks om zijn sportprestaties te verbeteren. Maar dat je ergens veel van eet of drinkt betekent dit dat het lichaam hiervoor geleidelijk aan een allergie voor kan ontwikkelen of is dit aangeboren? Naar zeggen van de orthomoleculaire arts is het wel degelijk mogelijk dat het lichaam van kleine allergieën op bepaalde voeding kan afkomen mits dit een lange tijd niet wordt geconsumeerd (minimaal een jaar). Zo kon de vriend van mij na deze tijd rustig weer een biertje drinken die niet glutenvrij is.

Het probleem is dat je niet weet bij WELK laboratorium het onderzoek wordt gedaan. Als dat een laboratorium is dat net zulke verzonnen testjes gebruikt als de zelfverklaarde genezer, is de uitkomst natuurlijk al even onbetrouwbaar. Berucht zijn bijvoorbeeld de laboratoria die LBA (Levend Bloed Analyse) uitvoeren. Dat is een notoir onbetrouwbare methode; de uitkomst daarvan zegt helemaal niets. Maar zelfs als hij een gerenommeerd laboratorium kiest dat geverifieerde en herhaalbare methoden gebruikt, hangt het nog steeds van de genezer af wat die met de resultaten doet. Als een gerenommeerd lab een licht verhoogd leukocytengehalte vaststelt, kun je ervan uitgaan dat je werkelijk een licht verhoogd leukocytengehalte hebt. Maar wat betekent dat? Een arts kan bijvoorbeeld concluderen dat je een klein ontstekinkje of infectietje hebt gehad, en dat je daar nu nog wat naweeën van ziet. Een orthomoleculair figuur kan op basis van dezelfde uitkomst concluderen dat je lijdt aan systemische candida die wordt veroorzaakt door metaalvergiftiging, en een heftige chelatietherapie voorschrijven.   Over je verdere vragen: een lichte allergie is mogelijk. Een allergie kan zo licht zijn dat je er normaal gesproken niets van merkt, tot er iets anders bijkomt dat jouw lichamelijke reactie net "over het randje" helpt zodat je er ineens duidelijk last van krijgt. Allergieën kunnen ook erger worden of juist verminderen. Van hooikoors is bekend dat sommigen er pas op latere leeftijd last van krijgen, terwijl anderen (waaronder ik - JOEPIE!!!) juist steeds minder last krijgen naarmate de leeftijd stijgt. De gluten die je noemt betreft echter geen allergie, maar een intolerantie. Daar kom je nooit van af! Hooguit zal een minimale glutenconsumptie tot minimale klachten leiden. Bij wijze van spreken één klein darmkrampje en twee extra windjes op een dag; die gaan gewoon ongemerkt voorbij.

Wederom bedankt voor de nuttige informatie.

Nee, zover ik weet heeft hij enkel wat meegekregen om de darmwand te herstellen. Ik wil binnenkort eens vragen wat dit precies is. Het totale onderzoek bestaat uit meerdere onderzoeken die ieder weer kosten met zich meebrengt. Het is een keuze die je zelf kan maken maar zit je er eenmaal in dan wil je logischerwijs van de onzekerheid af en werkelijk alles uitsluiten. Bij het volgende onderzoek kan hij bijvoorbeeld exact achterhalen op wat voor vlees hij goed of minder goed reageert. Uiteindelijk ben je ruim € 600,- kwijt maar (als het goed is) veel kennis over je lichaam rijker. De vriend van mij vertelde dat ze een haalbaar behandelplan gaat opstellen aangepast op de uitkomst van het onderzoek.

Je bent geen 'kennis over je lichaam' rijker. Je bent de ideeën van de betreffende "arts" rijker. Ga naar een andere orthomoleculaire "arts" en je zult andere ideeën rijker worden. De methoden van orthomoleculaire "artsen" worden niet erkend door de geneeskunde. Daar zijn goede, heel goede zelfs, redenen voor.

Ja, maar dat is dus ook wat ik mij afvraag. In hoeverre je werkelijk er 100% vanuit kunt gaan dat je lichaam negatief reageert op voeding die uit een onderzoek komt bij de orthomoleculaire arts. Is het waarheid of enkel een idee of vermoeden. Ik vraag mij inderdaad af of de uitkomsten exact hetzelfde zijn wanneer je een andere orthomoleculaire arts bezoekt. Al met al vind ik het gevaarlijk omdat men geneigd is op een hele moeilijke en omslachtige manier te gaan leven aangepast op de uitkomst van zo'n onderzoek.

Het probleem is niet dat je een onderzoek laat doen en dat je je leven aanpast aan de uitkomsten van dat onderzoek. Want dat is in principe dik in orde. Als blijkt dat je beginnende suikerziekte hebt, kun je daar prima mee leven zolang je je leefgewoontes wat aanpast. Hetzelfde geldt voor heel veel andere uitkomsten. Ik weet bijvoorbeeld dat ik een lichte appelallergie heb. Ik kan mijn leven daar heel eenvoudig op aanpassen, en het is alleen maar goed om dat te doen. Een collega heeft een zware glutenallergie. Dat is bevestigd door een (gewoon reguliere) allergietest. Voor hem is het een stuk lastiger om zijn leefpatroon aan te passen op zijn allergie. Maar het is wel nodig, en dus ook goed, dat hij dat doet. Het probleem is dus niet om je klachten te onderzoeken, te kijken of er een allergie of iets anders aan ten grondslag ligt, en je leven zo nodig aan te passen. Het probleem is hier juist dat jouw vriend vertrouwt op een bepaalde methode waarvan, ondanks vele pogingen, niemand ooit heeft kunnen laten zien dat die betrouwbaar is. Met andere woorden, voor zover we hebben kunnen nagaan zou jouw vriend zijn leven net zo goed kunnen aanpassen aan de resultaten van een worp met een handjevol dobbelstenen. Is dat goed? Nee. Definitief niet. Hij kan zijn leefpatroon best aanpassen aan wat er werkelijk met hem aan de hand is. En niet aan een ingeving van een wellicht goedbedoelende, maar niets presterende orthomoleculaire figuur.

Dit heb je goed verwoord. Ik ben het volkomen met jou eens dat het logischerwijs verstandig is de manier van eten aan te passen als dit werkelijk noodzakelijk is i.v.m. allergieën. Maar, wel enkel wanneer je er écht vanuit kan gaan dat de testen en de uitkomsten kloppen. Uit jouw reacties begrijp ik dat je voor deze testen naar een normale arts moet en geen orthomoleculaire arts. Werken deze artsen dan op een andere manier en kunnen zij wel aantonen dat de uitkomst waarheid is? De praktijk waar die maat van mij komt maakt wel gebruik van o.a. laboratorium onderzoek. Is het toegestaan om websites te geven op GoeieVraag?

Je stelt de juiste vragen! Tot nu toe zijn we niet verder gekomen dan een oppervlakkig niveau. Op dat oppervlakkige niveau geldt het volgende:
Je kunt alle mogelijke diagnostische methoden en alle mogelijke behandelingen testen. De methoden en behandelingen die dan werkzaam blijken te zijn, worden toegevoegd aan het arsenaal van de geneeskunde. Methoden die niets zeggen (of te onbetrouwbaar zijn) en behandelingen die niets uithalen worden uit de geneeskunde geweerd. Mensen die zulke methoden desondanks blijven gebruiken, horen daarom in de alternatieve wereld thuis. In werkelijkheid ligt het natuurlijk wat genuanceerder. Artsen kunnen verouderde kennis hebben (of domweg fouten maken). Farmaceuten hebben, ondanks de strenge wetgeving, nog steeds mogelijkheden om te frauderen met hun onderzoeksresultaten. Er is dus nog veel te verbeteren. En in de alternatieve wereld worden ook goede dingen gedaan. Heel belangrijk is dat er goed naar de patiënt wordt geluisterd. En er zijn natuurlijk twijfelgevallen. Als ik mij vestig als alternatief genezer, en ik schrijf voor dat je een gebroken arm altijd moet spalken met biologisch beukenhout, dan kan ik laten zien dat de door mij gespalkte botbreuken prima helen. Maar maakt dat mijn methode tot een goede methode? Hebben we een "inzicht" verworven door mijn bewering dat alleen beukenhout geschikt is voor het spalken van een gebroken arm? Een graadje erger zou het zijn wanneer ik mijn methode uitbreid tot andere ziektes. Ik schrijf dan voor dat je een gebroken arm altijd moet spalken met biologisch beukenhout, en dat je kanker moet genezen door piano te spelen. Als iemand beweert dat mijn methode onzin is, laat ik een heleboel tevreden patiënten gezien wiens gebroken arm goed is genezen met mijn beukenhoutmethode. Zo laat ik zien dat mijn methode echt werkt en dat de patiënten blij zijn met de behandeling, en dat "dus" pianospelen echt helpt als je kanker hebt. Je lacht er misschien om, maar zo heel gek is dit voorbeeld niet. Dan zeg ik: ondanks alle tekortkomingen van de geneeskunde is de basis goed. De tekortkomingen van de alternatieven zijn juist een gevolg van een rotte basis, terwijl hun successen ofwel niet bestaan (pianospelen tegen kanker), ofwel niet aan de methode liggen (beukenhout bij botbreuken). Aan welke methode vertrouw je dan je gezondheid toe? Voor mij is het duidelijk...

Bedankt voor je antwoord. Een niet erkend orthomoleculaire arts mag zijn of haar werk toch niet uitvoeren? Anders zou het ook niet vergoed worden zou je zeggen. Ik ben trouwens benieuwd over welke medicijnen jij het hebt. Waren deze nodig voor de allergieën die uit het onderzoek kwamen en moest jij enkel bloed laten afnemen of kwam er meer bij kijken?

Ik heb geen bloed hoeven afstaan. Ik kreeg op mijn arm wat druppels van de stoffen waar ze op testen. Bijvoorbeeld pollen, huisstofmijt etc. Die druppels drukken ze je huid in met behulp van een naaldje. Als je allergisch bent, gaat het irriteren en zwelt het op. Die zwelling meten ze op en daaraan leiden ze af hoe sterk allergisch je bent. http://www.nederland-davos.nl/site/_news_/_dl_/168/Huidtesten-Allergie.jpg De medicijnen die ik kreeg waren eigenlijk weer ongeveer dezelfde druppels. Het spul waar ik niet tegen kon, werd eerste elke week ingespoten om mijn immuunsysteem te versterken, toen elke 2 weken en uiteindelijk elke maand. Dit heb ik ongeveer 4 jaar gedaan en ik merkte goed verschil. Die medicijnen heten als het goed is Alutard en per flesje kostte dat meen ik zo'n 300 euro. Ik had elke keer 2 verschillende flesjes en daar kon ik zo'n 3 keer mee doen.

Driftwood, houd er rekening mee dat medicijnen (en zelfs behandelingen) die bij persoon X werken, bij persoon Y totaal anders kunnen uitpakken.