Hoe krijg ik weer een gezonde relatie met eten?

Question

Ik heb een hele ongezonde relatie met eten. Of ik eet veelste veel en heb vreetbuien of ik eet helemaal niks, of veelste weinig. Een tussenweg houdt ik maar een paar dagen vol. Ik zit ook vreselijk in over mijn gewicht, omdat dat van kleins afaan aangeleerd is. Dik worden is een van mijn grootste angsten en daar ben ik dan ook de hele dagen zoet mee. Om er niet aan te denken, anders te denken...nou ja, zoals veel vrouwen, maar dan in extremen.
Zijn er trouwens ook mensen die het helemaal niet erg vinden om dik te zijn en hoe gaan zij om met het wereld beeld?
Alvast heel erg bedankt voor jullie antwoorden.

 · Accepted Answer

Ik heb zelf veel baat gehad bij een gespecialiseerde cognitieve therapie, in de strijd tegen mijn eetverslaving. ( http://www.centrumeetstoornissen.nl/Homepage.aspx?PageID=307 , maar op meer plekken zijn vergelijkbare cursussen).
Belangrijkste onderdeel was: als je wilt gaan vreten, schrijf dan op hoe je je voelt. Waarom wil je eten? Heb je eigenlijk honger? Wat biedt het eten je? Waardoor ik ontdekte dat ik vooral (negatieve) emoties weg at - als ik bang, verdrietig, eenzaam was: eten! Dempen dat gevoel!
Misschien dat dat voor niet-eten minder geldt, ik kan me voorstellen dat dat een soort wens tot controle willen houden is (maar misschien is het bij jou iets heel anders, dat zul je zelf moeten ontdekken).
In elk geval is je eetgedrag niet een op zichzelf staand fenomeen: het betekent iets voor je.
De essentiële vraag is WAT het betekent, en hoe je daar anders mee om kunt gaan.
Ik woog 185 kilo, ben destijds 30 kilo afgevallen en door de jaren heen is er weer veel bijgekomen helaas.
Dus ik ben nu weer erg bezig met rust nemen voor ik iets eet: wil ik dit echt eten? Heb ik trek, of honger, of zijn het emoties? Als het emoties zijn, wat kan ik dan beter doen? Opschrijven hoe ik me voel? Mezelf toestaan om eens uit te huilen?
Regelmatig mag ik van mezelf iets 'slechts' eten, op voorwaarde dat ik er ook echt van geniet, dus niet een zak chips gedachteloos wegschrokken, maar er echt voor gaan zitten, chipje voor chipje eten, en hé... Dan krijg ik zo'n zak dus nooit leeg.
Bij vreetbuien helpt ook: zorgen dat je echt gaat zitten voor het eten, niet tijdens het computeren of tvkijken eten, maar echt aan tafel gaan zitten, niets anders doen dan eten.

Je gewicht stabiel houden is ook veel makkelijker als je een redelijke relatie met eten hebt, je maakt het jezelf driedubbel moeilijk nu.
Jij moet weer de baas worden over eten, eten niet over jou!

Als ik iets kan doen, stuur me maar een berichtje.

Sterkte intussen!

 · Answer

zoek hulp bij een dietiste, of praat met je huisarts

 · Answer

Niet teveel bezig zijn met het beeld van de buitenwereld… Jij moet je goed voelen. Zit je lekker in je vel, straal je dit ook uit...

Mocht het geen betrekking hebben op onzekerheid is hulp zoeken bij een instantie inderdaad een optie

 · Answer

Het beste voor jezelf is toch echt hulp zoeken. Je kan ook beginnen met een redelijk vast eetpatroon. Je weet wel, 'sochtends - 'smiddags - 'savonds en dan als tussendoortje iets gezonds wat je lekker vind. 't wil niet zeggen dat je hier beter van word, maar dan let je in ieder geval beter op je eetpatroon. Doe gewoon even een belletje naar de huisarts. Hij / zij weet hier vast wel raad mee! Succes

 · Answer

Heel graag zou ik in 2500 woorden iets typen waardoor jij genezen raakt van je eetstoornis maar dat kan helaas niet. Daar heb je behandeling voor nodig. 
Begin bij je huisarts, hij verwijst je door naar de juiste persoon of instelling om hiermee aan de slag te gaan.
Het allerbelangrijkst heb je al gedaan; nl erkennen dat er een probleem is!

Heel veel succes!

 · Answer

Mijn vriendin heeft anorexia en denkt constant aan eten, maar welke vrouw (man) doet dat niet? De een denkt er heftiger over dan de ander, en als je je zorgen maakt dat het misschien uit de hand kan lopen zou ik even een professioneel iemand inschakelen.

 · Answer

Ik ben dik. Nouja, ik heb een aardige buik. Ik mijn veters wel strikken en ook wel trappen oplopen, maar ik ben wel dik. Ik had liever een atletisch lichaam gehad maar ik heb het van mijn opa. Het klinkt misschien alsof ik excuusjes zoek maar het is toch echt zo. Ik ben geboren met aanleg. Na een dieet weeg ik altijd meer dan ervoor. Als ik dun wil blijven zou ik mijn hele leven moeten dieten. Dat wil ik niet. Ik accepteer mezelf nu, maar dat komt grotendeels ook dior mijn (slanke) vriendin. Zij geeft mij het gevoel dat ik me niet zo hoef uit te sloven om goed voor de dag te komen

 · Answer

bij eetbuien:  focus je op voeling niet op voeding.
Focus je op waarom je eet en hoe je eet , focus je niet te veel op wat je eet. 
Wees je bewust van de stemmetjes in je hoofd die je onbewust door laten eten, de innerlijke sabotteurs. Deze innerlijke sabotteurs sturen je ongemerkt een kant op die je niet wil. Het is een intensieve zoektocht met jezelf, maar je maakt echt een einde aan eetbuien!
wil je meer weten: het boek uit de ban van eetbuien van Joanna Kortink.
TIP: Er zijn professionals die een training hebben gevolgd om je daarin te begeleiden (te vinden op Linkedin)

Toegevoegd na 46 minuten:
'uit de ban van emotie-eten'

 · Answer

Natuurlijk zijn er mensen die het niet erg vinden om dik te zijn. De pest is dat het zo ongezond is.......
Ik heb echter een zeer gezonde relatie met eten ; met de helft tot driekwart echter zal ik de relatie op een wat lager pitje moeten zetten, die vriendschappen zijn niet helemaal goed voor me.
We blijven wel vriendjes, maar ik zal ze wat minder vaak gaan zien ;-)

Het probleem is denk ik bij jou niet zozeer je relatie met eten, maar je relatie met jezelf, je lichaam, je zelfvertrouwen, je zelfbeeld zelfs wellicht en je al dan niet gefundeerde angst om dik te worden. (Geloof me, er is nog leven voorbij de 60 kilo).

Ik denk dat de oplossing voor jou dan ook niet zit in een passend dieet met een streefgewicht dat je coute que coute moet zien te houden, maar dat er meer nodig is om jezelf te omarmen, te weten dat je mag zijn wie je bent, dat je goed bent zoals je bent, en dat je gewoon goed voor jezelf wilt zorgen, ongeacht of je aan een of ander ideaalbeeld wilt voldoen. Een mens is in de regel meer dan alleen een buitenkant.

Het beste kun je deze vraag voorleggen aan de huisarts, die dan kan bepalen wat voor jou de beste weg is ; een psycholoog, een psychiater of zelfs toch een diëtiste. Want wat je beschrijft lijkt nog het meest op een vorm van boulimia, binge-eating of een aanverwante eetstoornis. Maar centraal staat dat je moet leren jezelf te accepteren en van jezelf te houden ; dan is dat eten niet alleen bijzaak, maar vermoedelijk ook geen strijd meer. Zelfs niet als dat gaat betekenen dat je misschien een keer een paar kilootjes teveel moet aan compenseren.

Hoe krijg ik weer een gezonde relatie met eten?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (8)

Weet jij het beter..?