In welk gerecht bij de Chinees/Thai zitten de minste calorieën(en de meeste!)??

Bedankt,weer..;-)
Ja,daar kan ik dus ook niet tegen,hoe sommige mensen zich volproppen,bah!
Ik denk zelf aan gestoomde vis( ik hoop dat dat op het menu staat),veel groenten en een klein beetje witte rijst ofzo.
Ik vind zelf dat ik best goed bezig ben.(ook dankzij tips van sommigen hier,snap je me??;-))
Ik heb gisteren een 1boterham(speldbrood) en een klein blikje tonijn en een banaan( kalium!)gegeten.
En s'avonds een bakje yoghurt.
Ik ben best wel trots opmezelf!(mag wel hè?)

Zowel de Chinese als de Thaise keuken hoeven geen van beiden vet te zijn, voor zover ik ze ken. Soms wel aan de zoete kant. Maar, Karena, ik ben trots op je en natuurlijk mag je trots op jezelf zijn! Niet omdat je zo goed luistert naar 'sommigen hier' maar omdat je openstaat voor tips waarmee je zelf de regie weer in handen kunt krijgen en, last but not least, de signalen van je eigen lijf serieus neemt. En dat mag toch best in een tempo dat je zelf bij kunt benen?

+plusje.
Ik geloof dat de Aziatische keuken minder vet is dan de Europese.
Ik heb dat tenminste wel eens gehoord.
Het valt mij zelf wel op dat er veel minder dikke Aziaten zijn dan Europeanen.
Veel vis en rijst,en dat is natuurlijk best gezond.
Nu ik me aan het focussen ben op mijn genezing besef ik dat het positieve aan mijn ziekte is dat ik zelf heel bewust ben geworden hoeveel troep mensen binnen krijgen.Ik zal altijd wel uit blijven kijken,want dik wil ik niet zijn,maar ik moet wel een gezond gewicht bereiken.(ik heb nog steeds zo'n 15 kilo ondergewicht)
Ik hoop wel dat die calorie- obsessie minder wordt..

De afgelopen jaren heb ik nogal wat Aziaten, zowel oost- als west-, mogen ontmoeten en zo af en toe een hapje mogen proeven van hun keukens. Met name van de Thai, Cambodjanen, Karen (minderheidsgroep uit Birma), viel het me op hoe sober en tegelijkertijd puur dat eten was. Lekker gekruid, veel lente-uitjes, rijstnoedels en natuurlijk rijst en veel verse groente en wat vlees, kip of vis smaakten altijd lekker. Ook de Arabische mezze, allerlei kleine hapjes, zijn heerlijk. Maar, hoe meer de oorspronkelijke keuken verlaten wordt, des te meer overgewicht en aanverwante kwalen er bij mensen uit die landen voorkomen.

Aanverwante kwalen, Diabetes en hart en vaatziekten zeker?
Het is toch ook zo dat er verband is tussen kanker en (slechte) voeding?
En vlees en melk hebben we,dacht ik,ook niet echt nodig.(om maar wat te noemen)
Ja,als je smoesjes zoekt om niet te eten,ga je zorgen dat je zulke dingen weet om ze af te kunnen slaan,haha.
Laat ik er maar om lachen,want dit heeft me al genoeg verdriet bezorgd.
En ik heb mezelf voorgenomen niet weer in het ziekenhuis te belanden.
Ik ben 2 keer in kritieke toestand opgenomen omdat ik mezelf bijna had doodgehongerd,de 1e keer werd mijn familie verteld dat ik er zo slecht aan toe was,dat ze zich moesten voorbereiden dat ik binnen een paar uur zou overlijden..
Toen ze bloed afnamen stolde het gelijk in de buisjes.
Mijn hart klopte nog amper..
Ik probeer dat allemaal nog steeds te verwerken.
Ik hoop dat er meisjes hier op GVdie denken dat anorexia een prima idee is om af te vallen,hier van wakker schrikken.(ik heb hier PB's gehad van meiden die tips willen,1 zei zelfs dat ze zoveel respect voor me heeft-en ze heeft zelf anorexia!)
Bedankt trouwens voor al je bemoedigende reacties.( ook bij andere vragen) De psychiater die mij behandeld had het pas over een conclusie van hem over dat het misschien toch wel eens evenveel een lichamelijke aandoening kon zijn dan een psychische,zoiets,( ik weet het niet exact hè!),volgens mij las ik een paar maanden geleden ook iets dergelijks van jou.Toch?o_o??
Ik snapte eerlijk gezegd niet helemaal wat hij bedoelde want mijn lichamelijke klachten zijn het gevolg van mijn ( psychische)ziekte.
Dit blijft me wel erg bezig houden.
Ik denk dat ik wil snappen waarom ik dit heb.

Ik heb soms de neiging om eetstoornissen, over- en ondergewicht, diabetes, hart- en vaatziekten en een aantal vormen van kanker op één grote hoop te gooien omdat het in feite allemaal gevolgen van ondervoeding zijn. Dat doet natuurlijk geen recht aan individuele lijders aan die kwalen, laat staan dat er één makkelijker remedie voor bestaat. Maar ik heb in mijn carrière wel net iets teveel psychosomatische kwalen in de loop der tijd toch een meer fysiologische oorzaak toebedeeld zien worden om het voedingsaspect te onderschatten als hoofdoorzaak van veel van ziekten. Om even bij anorexia te blijven denk ik inderdaad dat de fysiologische aspecten vaak onderschat worden als versterkende, maar mogelijk zelfs veel meer oorzakelijke factor. Als ik het mis heb dan moet je me maar aftikken maar ik krijg vaak de indruk dat meiden als jij met een inzinking even snel opgelapt worden tijdens een ziekenhuisopname en daarna maar snel weer moeten gaan praten met geestelijke genezers. Niets ten nadele van deze beroepsbeoefenaars, hoor, want ik heb niet ruim 20 jaar in de psychiatrie gewerkt als ik er niets mee had gehad. En nog heb. Maar die uitspraak van je psychiater is een teken van iemand met een ruimere blik. Die moet je koesteren. Ik weet niet of je dr. David Servan Schreiber kent, maar die psychiater (helaas veel te jong overleden door een noodlottige oorzaak) had ook zo'n brede kijk, verwoord in het boek Uw brein als medicijn. Op de website van Ode staan nog veel artikelen van zijn hand. Ik denk dat jij, in tegenstelling tot die pro ana-meisjes, voldoende in de realiteit staat om je niets te laten aanpraten. Voor € 3,45 staat 2ehands 'Anorexia' van Johan Sprietsma te koop bij Bol.com. Ik vind het een aanrader voor iedereen die met anorexia te maken heeft. Voor als het je interesseert. :-)

Bedankt voor de tip!
Wij zijn klant bij Bol.com en ik wil dat boekje wel hebben.
Er zijn heel veel boeken over,ook veel eigen verhalen,maar ik ben altijd op zoek naar iets wat mij nieuwe inzichten kan geven in mijn ziektebeeld.
Ik ben er echt 24/7 mee bezig.
Het is natuurlijk obsessief bezig zijn de hele dag,en dan ben ik ook bezig beter te worden("het leefbaar maken",want echt genezen doe je eigenlijk niet,helaas..)en ik wil het begrijpen!
Kost me veel energie,lichamelijk en geestelijk.
Dit heeft mij wel in 1 klap 'volwassen' gemaakt,zeg ik zelf altijd.
Je moet wel.
Ook al omdat ik dit ontwikkeld, heb in deze mate,na de dood van mijn moeder,ik kan me geen dag zonder zorgen en problemen herinneren sinds die tijd.
Pffff...ik moest het weer ff kwijt.
Veel slechte momenten..:(

Dát je er 24/7 mee bezig bent is even begrijpelijk als moeilijk te beïnvloeden. De manier waarop je dat doet heb je wel in de hand, als ik je goed begrijp. Buit dat maar uit en informeer je, waar dat mogelijk is. En dan zit je ook nog eens in een rouwproces over je moeder. Dat kost allemaal energie, erg veel energie. Maar vergeet niet dat je kunt kiezen. Je energievoorraad is natuurlijk beperkt maar die hoef je niet aan één ding op te stoken. Jij bepaalt de verdeling. Kijk naar doelen die ook energie opleveren, zou ik zeggen.