Heeft RVS invoed op voedsel?

RVS heeft naar mijn weten géén (of zeer weinig) invloed op voedsel. Echter, dit geldt wel voor metalen in zijn algemeenheid. Blikken die dicht staan in de winkel zijn gesteriliseerd/gepasteuriseerd, en hierbij is geen probleem. Zodra je het blik geopend zou hebben, krijg je te maken krijgen met roest, waardoor het voedsel bederft. Tegenwoordig zit er in blikken een laagje dat hier tegen beschermt. RVS is roestvast. Dit betekent niet dat het helemaal onmogelijk is dat het roest, maar het gebeurt vele malen minder snel. Je kan in rvs dus prima iets bewaren voor een paar dagen.

Bij aluminium pannen en teflon is dit een ander verhaal.

En waarom doet een soeplepel van RVS de soep snel bederven en niet de pan zelf, die ook van RVS is?

Als je een vieze soeplepel in de pan laat staan, dan is dat zeker: je soep zal gegarandeerd sneller bederven. En dan bedoel ik een lepel die je gebruikt hebt om te eten, of zelfs heel even in je mond gehad om te proeven of er genoeg zout in je soep zit. Het hoeft dus niet een supervieze lepel te zijn.
Dat is logisch, want je mond zit vol met bacteriën die het eten zeer snel doen bederven.

Als je de soeplepel in de pan laat staan, dan kan je de deksel van de pan niet erop zetten en de pan goed afsluiten. Hierdoor is je soep in contact met de lucht en kunnen sporen van schimmels en gisten hierop komen. Er komt ook zuurstof, die het bederfproces bevordert.

RVS van goede kwaliteit is zo inert dat het reageert bijna met niets, ook niet met zwavel, en zeker niet met je soep, die, als het goed is, niet te veel zout of zuur bevat. Het geeft dus niets af, en het neemt niets op. Dit in tegenstelling tot b.v. een houten lepel, die wél poreus is. Een houtenlepel is trouwens toch zeer hygiënisch omdat in hout bepaalde stoffen zitten die de groei van bacteriën afremmen (o.a. polyfenolen)
Maar het is wél zo dat als het RVS materiaal flink bekrast is, dan kunnen bacteriën zich in deze krassen gaan nestelen, en het voedsel dat hiermee in aanraking komt sneller doen bederven. Dat is een bekend fenomeen in de levensmiddelenindustrie waar veel meer aandacht voor dit soort details is.
Dit effect is echter in een normale huishouden zo goed als nihil. Een keer de deksel open maken, of iets te lang buiten de koelkast laten, heeft veel meer invloed op de snelheid van bederven dan die paar krasjes op je soeplepel of in je pan.

Een andere effect dar RVS kan hebben is als katalysator van oxidatie. Door de grote oppervlakte die ontstaat als het RVS bekrast is, heb je een mogelijk effect van versnelling van enkele chemische reacties, waaronder oxidatie van vetten en vitamines. Dat effect heeft niets te maken met microbiologisch bederf, en is in ieder geval ook zeer beperkt.

Koken in aardwerk is voor mij eerder een bewuste keuze als ik een gerecht op een andere manier wil bereiden, maar beslist niet om de houdbaarheid van mijn eten te verlengen.