Waarom gaat het er zo streng en hard aan toe in de kokswereld?

Klant = Koning
Hoe Beter de kwaliteit = Hoe meer geld

Oftewel het moet nou eenmaal streng de kok is in feiten de slaaf van de klant zolang die betaald

Je hebt naar de gang van zaken bij een toprestaurant gekeken en daar gelden hele strenge normen. Als je strenge normen hanteert moet je soms ook streng optreden. De grens tussen goed en topproduct is maar heel klein, maar voor een restaurant met Michelin ster van levensbelang.

Bij de gemiddelde snackbar heerst echt wel een andere cultuur.

Ik heb verschillende keukens van binnen gezien en op de drukke momenten wordt er flink wat geschreeuwd en gecommandeerd. Maar na de schoonmaak zit iedereen weer gezellig een biertje met elkaar te drinken.

Het is dus the heat of the moment, en niet persoonlijk.

Je kijkt hier naar reality TV, en daar wordt alles overdreven. Als die kok supervriendelijk zou zijn tegen zijn ondergeschikten, en alles zo zou laten verlopen, zoals het normaal toegaat in zo'n keuken, dan zou er geen hond naar dat programma kijken.

Kijkers willen een beetje spektakel zien, en waar we vooral dol op zijn als TV kijker, zijn zwart-wit situaties. We zullen heel goed moeten zien, dat de kok een meester is, en de leerling een kluns. Hoe harder die kok tekeer gaat tegen zo iemand, hoe meer we onder de indruk zijn van zijn vakmanschap. Want de kok laat zien dat het allemaal niet misselijk is wat hij kan, en dat wij echt niet moeten denken dat het allemaal zo simpel is.

Iedereen die een ander iets wil bijbrengen, weet dat je met uitkafferen, en steeds maar laten zien, dat je het toch zo vreselijk goed weet, weinig resultaat heeft. Je moet iemand wijzen op zijn fouten, maar de beste manier is om iemand dat zelf te laten ontdekken, en vooral iemand te complimenteren voor de dingen die hij wel goed doet.

Je ziet dit verschijnsel in alle situtaties waarbij anderen mogen toekijken, als iemand iets wordt geleerd. Denk aan masterclasses met publiek en talentenshows. Zodra er geen publiek is, wordt alles totaal anders. Juryleden in talentenjachten hebben meestal ook maar één doel: laten zien hoe belangrijk en hoe goed ze zijn. Ten koste van de deelnemers.

Hieronder een schitterend voorbeeld van Koot en Bie.
Deze sketch is destijds uitgezonden n.a.v. een masterclass van Elisabeth Schwarzkopf met publiek, die leerlingen bijbracht hoe ze moesten zingen. De toeschouwers hadden dolle pret, omdat zij de leerlingen volkomen de grond inboorde; alles wat ze deden (zongen) was helemaal fout.

Ik werk zelf in de keuken en gelukkig gaat het er bij ons( en bij de vorige zaken waar ik gewerkt heb) niet zo aan toe. Idd als het even druk is moet het even allemaal tegelijk gebeuren en iedereen gaat weer anders om met zijn/haar ''stress'''maar door de regel valt dat allemaal reuze mee en is het beregezellig in de keuken.
Zoals zo vaak wordt op tv de werkelijkheid verdraaid en laten ze alleen zien wat ze denken dat kijkers trekt

mischien komt dat omdat het eten niet verknold mag zijn want je betaald er voor en de reputatie van de restaurant dan omlaag gaat