Wat is het verschil tussen dure en goedkope champagne?

Er is in wezen vaak geen verschil. Dure champagne hoeft niet beter te zijn. Zo is de schuimwijn van budgetsupermarkt Lidl van 7 euro door een jury even goed bevonden als een fles champagne van maar liefst 56 euro.

De prijs van champagne heeft te maken met het arbeidsintensieve proces waarmee champagne tot stand komt. Eerst moet de stille (witte) wijn een tweede gisting ondergaan in de fles, waardoor er koolzuur vrijkomt en de bubbels ontstaan. Vervolgens moet die wijn, die nu schuimwijn is geworden, nog minimum 15 maanden op zijn bezinksel blijven liggen waardoor smaak en textuur verfijnd worden. Dat bezinksel moet vervolgens, door regelmatig draaien van de fles, naar de flessenhals geleid worden, waar het bevroren en verwijderd wordt. Pas dan kan de champagne op de markt komen. Tegen een prijs die voor de meeste bekende merkchampagnes minimum 30 euro bedraagt.

Nog duurder
Maar de glamour die rond champagne hangt, brengt slimme marketeers en zakenlui op ideeën om die prijs nog verder op te drijven. Zo brengen champagnehuizen graag speciale "cuvées" op de markt, bijvoorbeeld van één welbepaalde wijngaard die uitzonderlijk goed gelegen is. Het kost niet méér om van de druiven uit die wijngaard champagne te maken, maar omdat het om slechts één wijngaard gaat, is het aanbod schaars en gaat de prijs - volgens de bekende economische wet van vraag en aanbod - de hoogte in.
Een andere methode die champagnehuizen toepassen, heeft niets te maken met de inhoud van de fles, maar alles met de verpakking. Zo wordt aan kunstenaars en designers gevraagd een speciale fles te ontwerpen, vaak in combinatie met een speciale box (waarin zich ook champagneglazen en andere accessoires kunnen bevinden). Omdat het hier om een "unieke cuvée" gaat, die slechts één keer wordt uitgebracht, kan ze ook duurder verkocht worden aan een publiek voor wie dergelijke champagnes een statussymbool zijn.

Juweelprijs
Er is nog een derde methode. Bedrijven en zakenlui, die niet in de Franse champagnesector actief zijn, kunnen ook een champagne op de markt brengen. Zij laten die produceren bij een erkend champagnehuis, maken er hun eigen merk van en bouwen er een aantrekkelijk marketingverhaal rond. Sommige gaan zelfs zover om goud, zilver en diamant in de verpakking van de fles te verwerken. Zodat champagne als het ware een juweel wordt, dat dan ook tegen de prijs van een juweel verkocht kan worden.

Dure champagne is niet beter dan goedkope champagne en goedkope champagne kan beter zijn dan dure champagne.
De naam champagne is een geregistreerd merk zodat de naam champagne alleen mag staan op flessen wijn afkomstig uit het champagne gebied in Frankrijk.
Daar heeft de monnik Dom Pérignon ontdekt, dat door suiker toe te voegen aan flessen wijn een tweede gisting optreedt. Het koolzuur dat daardoor onstaat blijft in de fles en doet de wijn mousseren, hij geeft belletjes aan de wijn.
Deze wijn werd natuurlijk nagemaakt en vroeger stond dan op het etiket Méthode Champenoise, Dat mag nu niet meer in de EU maar Méthode Traditionnelle is wel toegestaan.

Omdat druiven in zonnige steken veel meer suiker bevatten dan de wijnen in noordelijke gebieden, komen de beste wijnen uit het zuiden en zijn doorgaans het hoogste geprijsd.
De Fransen in het champagnegebied hebben het grootste geluk gehad dat ze hun slechte goedkope zure wijn van bubbeltjes konden voorzien.
In het relatief kleine wijngebied was/is de hoeveelheid wijn beperkt en de vraag was/is heel groot. Het is immers een bijzonder wijn die daardoor vooral bij feestelijke gelegenheden werd/wordt gedronken.

Zelf vind ik champagne maar bocht. De beste champagne die ik gedronken heb kwam uit Spanje. Ik kreeg de fles van mijn buurvrouw omdat ze geen wijn dronk. Erg dom van me, dat ik het etiket niet heb bewaard.

Even terzijde.
Toen de toenmalige koningin Beatrix zo’n veertig jaar geleden het eerste Nederlandse wijnhuis in Maastricht bezocht, werd haar een glas van de daar gebottelde wijn aangeboden.
Op de vraag hoe die smaakte, antwoordde zij diplomatiek “lekker koud”
Dit geeft wel aan hoe slecht de noordelijke wijnen zijn.