Waarom lezen met name mannen steeds minder weekbladen?

Voor mannen kan ik niet antwoorden, voor mezelf wel. Vroeger las ik graag en veel weekbladen - hoewel eigenlijk liever en meer maandbladen - maar tegenwoordig zijn ze niet alleen schrikbarend duur geworden (voor drie weekbladen koop je een boek), het lijkt ook wel hoe meer tijdschriften er verschijnen, hoe slechter ze worden.

Vooral onder de damesbladen heeft de laatste pakweg tien jaar een ware metamorfose toegeslagen, die ik voor het eerst echt opmerkte in het tijdschrift Psychologie, waarop ik vanaf jaargang 1 nummer 1 een abonnement had. Van een populair wetenschappelijk, interessant, leerzaam en houtsnijdend tijdschrift voor m/v , verwerd het stapje voor stapje langzaam tot een soort pseudowetenschappelijk vaag, zweverig wijvenblad waar werkelijk bijna geen letter meer van te verteren viel. Vooral nadat het niet meer door Swets en Zeitlinger werd uitgegeven maar over is gegaan in de klauwen van de dame die ook achter de oprichting van onleesbare warrige wanprodukten als Happinez zit.

Ook andere bestaande bladen, tot de Libelle en de Margriet (maar die las ik al nauwelijks) aan toe, hebben die blijkbaar succesvolle commerciele formule overgenomen, met als gevolg dat ik nu eigenlijk alleen nog maar af en toe de Intermediair lees.

Ik denk niet dat er voor mannenbladen een zelfde metamorfosse heeft plaatsgevonden, maar wel een dergelijke. Ik las ook liever de Panorama en de Revu toen ze nog niet alleen maar over voetbal en auto's gingen. Ook daar heft vrees ik de commercie ernstig toegeslagen. En blijkbaar is er toch een grote markt voor, want de tijdschriftenmarkt lijkt niet te krimpen. Alleen vanwege onder andere de prijs - gok ik - hebben veel weekbladen plaatsgemaakt voor maandbladen.