hoe werkt 3D TV

Het beeld zend twee verschillende beelden uit en via een speciale bril die je moet dragen, pakken allebei je ogen een ander beeld op, waardoor het als het ware een 3d beeld wordt.

Ook heb je tv's waar je geen bril voor nodig hebt, maar die zijn nog niet voor particulieren te koop. Maar dit werkt volgens een ander principe als met een bril: je moet je een fotolijstje voor je houden en als je dat fotolijstje beweegt, zie je wat erachter is, vanuit andere punten. De objecten komen dus niet op je af, maar het lijkt net alsof je uit een raam kijkt.

http://www.filmtotaal.nl/artikel.php?id=16542 Zo dus.

Toegevoegd na 3 minuten:
Als we naar een televisie of projector kijken, zien beide ogen hetzelfde beeld, omdat het in een plat vlak wordt weergegeven en de ogen geen twee `invalshoeken` krijgen voorgeschoteld. Om voor een spannende film een idee van diepte te krijgen, zullen we dus `trucs` moeten toepassen om die verschillende invalshoeken toch te simuleren. De clue is dus om te proberen in een enkel plat beeld de illusie van diepte te creëren, door ieder oog een iets ander beeld voor te schotelen, zoals in de werkelijkheid.

Lees meer : http://www.hifi.nl/artikel/2081/Hoe-werkt-3D.html#ixzz1R9Kc2Lcl

http://www.youtube.com/watch?v=Dvn1e343Clo&feature=player_embedded#at=16

Omdat onze ogen niet precies op dezelfde plek zitten (gemiddeld zit er en afstand van ongeveer 6,5 cm van pupil tot pupil) ziet elk oog het beeld waar we naar kijken, vanuit een iets andere hoek. Onze hersenen voegen de twee beelden samen tot één 3D-afbeelding met diepte. Hierdoor is direct duidelijk welke voorwerpen dichtbij zijn en welke ver weg. Wanneer u naar een foto kijkt ziet u geen diepte. Dit komt omdat een normale foto maar uit één afbeelding bestaat. Dit is het gevolg van het feit dat een fotocamera ook maar één lens heeft. Om toch dieptewerking in afbeeldingen te creëren, zijn er verschillende methoden bedacht, waarvan de zogenoemde anaglyph-afbeelding er één is. Deze (oude) methode kent bijna iedereen dankzij het gebruik van de grappige brilletjes met de gekleurde glazen.

Hierbij wordt een beeld vastgelegd met één camera voorzien van twee lenzen. Vervolgens worden de twee beelden met een computer bewerkt. De ene afbeelding krijgt een rode kleur en de andere afbeelding een blauwe kleur. Hierna worden de afbeeldingen samengevoegd tot één afbeelding. Wanneer u deze afbeelding bekijkt zonder bril, ziet u een onscherp beeld met een kleurzweem. Als u het brilletje opzet krijgt u een beeld te zien met diepte. Hoe werkt dat?

Wanneer u met uw linkeroog door het rode glas naar de samengestelde afbeelding kijkt, ziet u alleen de blauwe afbeelding, omdat het rode glas de rode afbeelding weg filtert. Uw rechteroog kijkt door het blauwe glas en ziet alleen de rode afbeelding, omdat de blauwe afbeelding wordt weggefilterd. Wat u uiteindelijk ziet zijn de twee afzonderlijke afbeeldingen. Dit is voor de hersenen voldoende informatie om een beeld met diepte te vormen.

Niet een heel erg lopend verhaal, sorry hiervoor.

Om iets te laten zien zal het moeten worden opgenomen. Bij 3D televisie is het opnemen een lastige klus, hoe film je immers diepte? Dit probleem wordt opgelost door te filmen met speciale camera's welke dubbele lenzen hebben: hierdoor wordt het beeld voor het linker- en rechter oog apart opgenomen en opgeslagen. Je krijgt dus twee films welke enkele centimeters van opnamestand verschillen.

De twee films worden opgeslagen op een Blu-Ray schijfje welke afgespeeld moet worden in een speciale 3D Blu-Ray speler, niet elke speler kan namelijk zomaar met 3D beelden omgaan. De 3D beelden worden vervolgens met een HDMI 1.4 kabel doorgestuurd naar de HD TV welke uiteraard ook 3D televisie moet ondersteunen.

Als het 3D beeld wordt afgespeeld kan je met het blote oog geen diepte zien: je ziet enkel een licht overlappend beeld. Dit komt uiteraard omdat je twee dezelfde films ziet die elkaar enkele millimeter overlappen. Om het 3D effect te zien is het noodzakelijk om een speciale bril op te zetten die gesynchroniseerd is met de televisie. Deze zogenaamde shutter-bril dekt het linkeroog af als het beeld voor het rechteroog wordt getoond en andersom.

Doordat het wisselend afdekken van het linker- en rechteroog zo snel gaat ervaren je hersenen het als één beeld met diepte: het 3D beeld. Je kunt dus stellen dat de televisie je hersenen voor de gek houdt. Ondanks de moderne techniek kan dit er echter voor zorgen dat je hoofdpijn kan krijgen van het beeld, het is daarom niet aan te raden zeer lange tijdsperiodes naar 3D televisie te kijken. Daarom kan je bij elke 3D televisie gelukkig ook gewoon normaal 2D televisie kijken.

Over 3D-TV kijken met bril is natuurlijk al genoeg gesproken.

Bij een 3D-TV zonder bril worden verschillende beelden naast elkaar getoond waardoor er een 3D beeld ontstaat.

De 3D-TV zonder bril is de paar jaar alleen nog maar iets om van te dromen.