Hoe komt het dat ik zeer tevreden kan worden van jazz-akkoorden?

Muziek is een kwestie van gevoel! Deze klanken zijn voor jouw gevoel prettig, jij voelt dit zo aan. Ik kan bijv. spontaan in tranen uitbarsten bij gevoelige muziekklanken of een hoge heldere sopraan die met gevoel zingt. Het 'ave Maria' mits mooi gezongen/gespeeld dan wordt ik ineens stil en komen spontaan de tranen. Niet omdat ik van klassieke muziek houdt of dat Maria wat met me doet, maar de sfeer die uitgeademd wordt bij die klanken. Ik kan me ook erg prettig voelen bij Jazz muziek, ik voel me ook vrolijk worden bij een mondharmonica,een klarinet, acordeonklanken( niet zoals de Kermisklanten) maar bij Rowen Häze bijv. of de Franse style. Een scheurende sax vind ik ook lekker op zijn tijd en Michael Bublé idem dito.Ik pas mijn muziek aan, aan mijn stemming. Zo zal ik altijd naar die klanken luisteren waar ik op dat moment behoefte aan heb, het is alsof het je gevoel onderstreept!
Als je je al prettig voelt, zullen deze jazz-akkoorden je nog prettiger laten voelen. Ben je anderzijds down dan kunnen deze klanken je er ook weer uittrekken en ga je je beter voelen.

Je zou soms gaan denken dat een bepaalde muzikale voorkeur genetisch is ingebakken; ik hou van muziek maar het wordt pas feest als het in een syncopische maat wordt gespeeld.
Op mijn eerste muziekles moest ik de maat slaan en ik sloeg spontaan of beat. Ik zal het ooit ergens hebben opgepikt, maar dergelijke muziek bestond in mijn omgeving eigenlijk niet en ook op de radio was of beat voor 1960 iets curieus waar met een grote boog omheen werd gelopen.