Wanneer is de indeling van muziekinstrumenten gemaakt?

De oudste overzichten van muziekinstrumenten stammen inderdaad uit de middeleeuwen. De eerste behandeling is die door Michael Praetorius in zijn Syntagmatis musici Tomus secundus, waarin het gehele toenmalige instrumentarium wordt beschreven. In het eerste deel ervan staat de indeling van muziekinstrumenten: windinstrumenten=orgel, blaasinstrumenten, slaginstrumenten en snaarinstrumenten. In het tweede deel worden de blaas- en snaarinstrumenten afzonderlijk behandeld; in het derde, vierde en vijfde deel het orgel.
Zeer uitvoerig is enkele jaren later Marin Mersenne in het derde deel van zijn Harmonie universelle (Parijs, 1636). De indeling is als volgt:
Livre premier des instrumens: voornamelijk inleidend en akoestisch
Livre second des instrumens à chordes: snaren, tokkelinstrumenten
Livre troisiesme des instrumens à chordes: klavecimbel, harp, enzovoorts.
Livre quatriesme des instrumens à chordes: strijkinstrumenten
Livre cinquiesme des instrumens à vent: blaasinstrumenten
Livre sixiesme des orgues: het orgel
Livre septiesme des instrumens de percussion: slaginstrumenten.

De classificatie van muziekinstrumenten die na Praetorius en Mersenne gangbaar is geworden gaat uit van wat de speler doet om een instrument te bespelen. De resulterende classificatie is dan: strijkinstrumenten, tokkelinstrumenten, blaasinstrumenten, klavierinstrumenten, slaginstrumenten, automatische muziekinstrumenten, en elektro-nische muziekinstrumenten die direct worden aangestuurd (zoals de oorspronkelijke ondes martenot, het trautonium en de theremin, en dus niet het hammondorgel en de elektrische gitaar, die via een klavier respectievelijk het tokkelen van snaren worden bespeeld en daardoor bij de klavierinstrumenten en tokkelinstrumenten worden gerekend). Deze classificatie gaat voorbij aan de onderliggende functionele en akoestische eigenschappen. Verschillende strijk- en tokkelinstrumenten zijn wat betreft hun bouw wederzijds zeer verwant; onder het hoofd klavierinstrumenten gaan instrumenten schuil met verschillende soorten excitatoren en oscillatoren. Hetzelfde geldt voor de automatische muziekinstrumenten. De elektronische muziekinstrumenten kunnen worden verdeeld in een groep die gebruik maakt van een traditionele interface en een groep van rechtstreeks bespeelde, zoals de ondes martenot.